Białoruś, zima 1942 roku. Ciężkie boje toczone przez oddziały partyzanckie dziesiątkują ludzi. Dowódca jednego z oddziałów wysyła dwóch żołnierzy po żywność. Kiedy Rybak i Sotnikow docierają do wsi okazuje się, że pozostały po niej tylko zgliszcza. Po dotarciu do następnej wsi Sotnikow trapiony gorączką i wyczerpany atakami kaszlu traci siły na powrót do oddziału. Rybak skłania go jednak do wyruszenia w drogę powrotną. Tam napotykają Niemców. Sotnikow zostaje ranny, ale mimo tego udaje im się dotrzeć do chaty Diemczychy...

"Wniebowstąpienie" to wspaniale ascetyczny w swej czarno-białej formie obraz, który wprost iskrzy trudnym do zniesienia napięciem. Jego finałowe sceny uznawane są przez niektórych za jedne z najdoskonalszych i najbardziej emocjonujących w europejskim kinie ostatnich kilku dekad.

Jest zima 1941 roku. Część Związku Radzieckiego znajduje się pod niemiecką okupacją. W obozie partyzanckim Dubowego, który zatrzymał się w pobliżu boru, brakuje pożywienia. Dowódca wysyła więc jednego z żołnierzy, Kolę Rybaka, do pobliskiej, znajomej wsi po prowiant. Brakuje chętnych, aby towarzyszyć Rybakowi, w końcu na ochotnika zgłasza się artylerzysta Sotnikow. Kiedy docierają na miejsce, widzą tylko zgliszcza chaty, ale nie chcą wracać z pustymi rękami i trafiają do domostwa kolaborującego z Niemcami starosty. Rybak chce go zabić, ale w końcu, po błaganiach żony staruszka, rezygnuje. Kobieta odkrywa, że Sotnikow jest bardzo chory. W drodze powrotnej żołnierze natykają się na oddział niemiecki i dochodzi do wymiany ognia. W jej wyniku Sotnikow zostaje ranny.

Akcja filmu rozgrywa się zimą 1942 roku na Białorusi, gdzie oddziały partyzanckie toczą zacięte walki z Niemcami. Jeden z takich oddziałów po wyjściu z okrążenia ukrywa się w Lesie Borkowskim. Podczas próby zdobycia prowiantu dwóch partyzantów zostaje zatrzymanych przez Niemców. Podczas przesłuchań jeden z nich załamuje się i deklaruje wolę współpracy, drugi do końca odmawia zeznań i ginie na szubienicy.