Jak go przyjeli to nie mieli pojecia czy dobrze gra w football, wole wierzyc ze sa na swiecie ludzie ktorzy potrafia zrobic cos bezinteresownie.

Mnie zadowala taka odpowiedź. Ten film jest po prostu amerykański a to wiąże się z pewnymi cechami. A jeśli chodzi o fakty to wole wierzyć że właśnie tak było, i że człowieczeństwo jeszcze istnieje.

Możesz mieć dużo racji, prawdziwy Oher zaczynał od koszykówki w tej szkole, a więc w sporcie swego nowego ojczyma, może chciał mieć "dziedzica" w tym sporcie, dopiero potem okazało się, że lepszą karierę zrobi w footballu amerykańskim. Jednak cały ten domysł runie, jeżeli nie przyjmiemy, że rodzina nie miała takiego wpływu w szkole, aby Oher tak podwyższył swoją średnią, gdyby nie dostał się na uniwerek zostaliby z dużym Mike'm jak z przysłowiową ręką w nocniku.

Inny domysł - jak dla mnie chora/podejrzana promocja chłopaka związku z jego biografią - facet dopiero co dostał się do NFL, a oni już o nim robią książkę i film, za co w pierwszej kolejności odpowiada jego nowa rodzina i agenci kręcący się koło chłopaka (jak posłuchacie wywiadów z nim łatwo dostrzeżecie, że raczej jest podatny na manipulacje). On jest teraz dzięki temu krokowi promocyjnemu mega-gwiazdą w drużynie, w której nie wychodzi nawet w podstawowym składzie, ale i tak jest obecnie maszynką do robienia kasy. Na pewno teraz będzie więcej grał dzięki pozaboiskowej sławie, bo na jego pozycji nie trzeba jakiegoś wybitnego talentu, a bardziej kondycji i doświadczenia, bo takich dużych chłopaków w NFL nie brakuje, podstawa to wygryźć ze składu bardziej doświadczonego konkurenta.

Co ty pie%^$% .

Oher zagrał we wszystkich meczach w tym sezonie w podstawowym składzie.

Dobry temat. Oczywiście, pewnie nie wszystko wyglądało tak sielankowo, jak przedstawił to film, pojawienie się Ohera w życiu tej rodziny na pewno wiele w mniej zmieniło i przynajmniej na początku nie było łatwe do zaakceptowania, choćby dla dzieci właśnie, ale...

...czy w tym wypadku, znając w jakimś stopniu tę historię, można mówić aż o takim wyrachowaniu? Bogata rodzina przyjmuje pod swój dach bezdomnego chłopaka, którego nawet nie zna, opiekuje się nim jak swoim synem, a to wszystko tylko po to, żeby zdobywał punkty dla ich ukochanej drużyny? Nie wiem czy mogę w to uwierzyć, a może po prostu nie chce. Wolę wierzyć, podobnie jak GangstaBros, w tę bezinteresowność, bo wiem, że są jeszcze ludzie, którzy naprawdę robią wielkie rzeczy nie wymagając nic w zamian.

A co do samego faktu, że chłopak został pokierowany tak, że w końcu wylądował w Ole Miss - czy to nie jest w pewnym stopniu oczywiste? Przecież rodzice często starają się zaszczepić u dzieci własne pasje, własne poglądy i zamiłowania, czasami wręcz starają się z ich pomocą zrekompensować sobie własne niepowodzenia czy niespełnione marzenia. Jedni robią to w sposób mniej, inny bardziej "odczuwalny" dla dzieci, ale to już temat dla zupełnie innej dyskusji. Jeśli uwierzymy, że rodzina Tuohy faktycznie bezinteresownie przyjęła Ohera do swojego grona, to czy jest czymś dziwnym, że starali się go pokierować w taki a nie inny sposób? Czy z własnymi, rodzonymi dziećmi nie zrobiliby tego samego?

A co do kwestii finansowych, przecież oni nie potrzebowali tego chłopaka, żeby zrobić na nim kasę, bo mieli jej pod dostatkiem. A co do tego, co napisał Analog, to już robota ludzi od marketingu. Machina się kręci, pieniędzy przybywa, nie tylko Oherowi i jego przybranej rodzinie. Zarobił facet na książce, zarobił górę pieniędzy dystrybutor na filmie, dziwne byłoby, gdyby kasy nie czerpali z tego również bohaterowie tej historii. Taka jest po prostu kolej rzeczy na tym świecie.

Wracając już do tego, co napisałem na początku - na pewno film został mocno wyidealizowany, w nim wszystko wydaje się proste i oczywiste. Ale i tak uważam, że Tuohy'owie (nie będę sprawdzał, jak właściwie powinno się to odmienić, bo to taka mała mission impossible) zrobili wielką rzecz dla tego chłopaka. I myślę, że do końca życia będzie im za to wdzięczny.

Pewnie w większości aspektów Masz rację. Moim tematem chciałem jednak pokazać , że nad każdą historią na faktach powinno się zastanowić dwa razy. Również mam nadzieję , że wersja która została przedstawiona w filmie jest jak najbardziej zbliżona do tej prawdziwej... lecz cały czas pozostaje u mnie jakieś "ale" :-)

Pewności nigdy mieć nie będziemy, czy wyglądało to właśnie tak, czy inaczej. Ale tak jak już pisałem wcześniej, nawet jeśli prawdziwe wydarzenia są choć zbliżone do tych przedstawionych w filmie, to jest to fantastyczna historia, podtrzymująca wiarę w ludzi i w to, że nie wszystko na tym świecie jest z góry przesądzone.

A co do filmów opartych na faktach, zazwyczaj, o ile tylko film mnie wystarczająco zainteresuje, staram się znaleźć jakieś informacje o prawdziwej historii (jak ludzie kiedyś żyli bez Internetu?! :p) i porównać ją z tą przedstawioną na ekranie. Zazwyczaj zdarzają się różnice, czasami znaczne, potrafiące zupełnie zmienić odbiór niektórych osób czy zdarzeń. Tak było chociażby w przypadku "An American Crime", gdzie nie wiedzieć czemu reżyser i scenarzysta ewidentnie "wybielili" jedną z postaci...

Super film i żałuję że nie mogę z czystym sumieniem wstawić 9/10 a "tylko" 8/10 (8.5 jakby można połówki przyznawać).
Wszystko przez to, że niektóre wstawki "zalatują" infantylnością - straszenie Mike'a że w Teenesee trzymają trupy w prosektorium pod stadionem czy matka tłumacząca mu jak ma grać w football itp. sprawiają, że z tego gościa robią kretyna i dzieciaka o umyśle 5 latka ("w szafie jest duch i jak będziesz niegrzeczny...", "musisz w kolegach widzieć mamusię i braciszka i pomagać im jak ci źli chłopcy będą chcieli zabrać piłkę" ) - żeby nie było, że nie cenię luźniejszych aspektów filmów - wszędobylski i rezolutny ponad wiek SJ mnie nie raził.
W sumie chyba wiem jaki był tego cel - zamiast 100% dramatu dostaliśmy kino rodzinne, które może spodobać się większej liczbie odbiorców. OK - nie jest źle, jest bardzo dobrze, ale mogło być nieco lepiej.

Sandra Bullock cudowna - wiek jej się nie ima, i co ważne oprócz tego że świetnie wygląda to tak samo gra. A córka Philla Collinsa to bardzo ładna dziewczyna (przypominała mi w niektórych ujęciach Keirę Knightly), do która może na poważnie zaistnieć na ekranie, nie tylko dla tego że jest córką znanego tatusia :)

ps. footballu amerykańskiego nie czaję ani trochę, ale uwielbiam tą otoczkę w filmach - jakiś fenomen tego sportu.