Piędziesięcioletni Borsuk (Bob Hoskins) handluje dziećmi. Ze zniszczonej wojną Bośni wywozi sieroty, by sprzedawać je rosyjskim kontrahentom, jak sądzi - do adopcji. Podczas jednej z akcji poznaje dziecko wojny, Vlado (Sergiusz Żymełka), ku własnemu zaskoczeniu zaprzyjaźnia się z chłopcem. Wspólna podróż z powojennej Bośni do Polski, uciążliwa i pełna niebezpieczeństw, zbliża ich do siebie. Okazuje się, że jeden od drugiego wiele się może nauczyć i w rezultacie zmieniają się obaj, zmuszani do odpowiedzi na pytania, których wcześniej nie mieli nawet okazji sobie stawiać. Film TAM GDZIE ŻYJĄ ESKIMOSI gatunkowo związany jest z filmem drogi. Podróż poprzez powojenną Jugosławię do Polski staje się tu pretekstem do fascynującej wędrówki w głąb siebie. Skupiając się na głównej parze bohaterów pragnę opowiedzieć historię dwóch okaleczonych ludzi, którzy pomimo różnicy wieku (Vlado to 9-letnie dziecko wojny, zaś Borsuk jest prawie pięćdziesięciolatkiem) tylko sobie nawzajem mogą pomóc. Borsuk, podejrzany moralnie handlarz dziecięcym towarem i Vlado, osierocony chłopak z zadatkami na przestępcę stworzą w filmie biblijną parę "ślepca wiodącego kulawego". By odeprzeć ataki losu obaj zamknęli się w skorupie obojętności, która jak dotąd znakomicie osłaniała ich przed nieobliczalnością fatum. Proces zrzucania, rezygnacji z tej ochrony jest głównym tematem filmu. Rezygnując bowiem ze sprawdzonych zasad i trików obaj muszą odnaleźć nowy język i nieznany im obszar komunikacji. Tym obszarem jest uczucie. Tak Vlado jak i Borsuk, wypracowali na własny użytek metodę pozostania zimnym. To ratuje ich przed rozczarowaniami, ale jest zarazem ich przekleństwem. Staje się skazą, bez której żyć już nie umieją, lecz z którą żyć już nie chcą.

"Każdy z nas ma w sobie Borsuka i każdy z nas ma w sobie Vlado. Jeśli tak popatrzymy na ten film to oczywistym się stanie ze nie opowiadamy o tragedii Jugosławii, lecz przedstawiamy nas, nieszczęśników przełomu wieków. Boleje nad tragedią Bośniakow, bolą mnie doświadczenia Chorwatów czy samych Serbów - chorych na wojnę. Nie mam jednak prawa i nie chce wypowiadać się na ten temat. Bo o czym traktuje ten film naprawdę - o dojmującej samotności czyli wyróżnikowi nas wszystkich - żyjących w pokoju i podczas wojny, nas bogatych i sytych, nas biednych i ubogich. Nie zrobiłem bowiem filmu o polityce tylko film o sercu. Czyli o czymś co jako organ wewnętrzny jest w zaniku. Poza tym, film ten pokazuje banalną tezę, którą z rana każdy sobie musi powtarzać - bez bliźniego nas nie ma. Tylko przez druga osobę stajemy się człowiekiem, prawdziwym człowiekiem. I tego uczy się Borsuk." "TAM GDZIE ŻYJĄ ESKIMOSI nie jest filmem o tragedii Jugosławii ani filmem o polityce; jest to film o sercu, o dojmującej samotności, pokazujący także banalną prawdę, że bez bliźniego nas nie ma. Tylko przez drugą osobę stajemy się człowiekiem, prawdziwym człowiekiem. I tego uczy się Borsuk."

SYLWETKI TOMASZ WISZNIEWSKI Urodził się w 1958 roku. Ukończył wydział reżyserii łódzkiej Filmówki. Pracował jako asystent Romana Pogańskiego, Krzysztofa Zanussiego i Wojciecha Hasa. Autor kilku filmów krótkometrażowych, dokumentalnych, telewizyjnych i reklamowych, a także reżyser spektakli Teatru Telewizji. Pracował przy wielu filmach jako drugi reżyser. Filmografia: Filmy dokumentalne: Sztygar za zagrodzie (1974) - scenariusz Do broni (1989) - scenariusz i reżyseria. Obca krew (1992) - realizacja, Pędzel i batuta (1993) - realizacja Wesee w Iwoniczu (1993) - współpraca Teatry telewizji: Broadway, mój Broadway (1988) - scenariusz i reżyseria, Szalbierz (1990) - adaptacja i reżyseria Equus (1993) - reżyseria Co się właściwie stało Betty Lemon? - (1994) reżyseria Inne czasy (1995) - reżyseria Drugie zabicie psa (1996) - scenariusz i reżyseria Temida jest kobietą... (1999) - scenariusz i reżyseria Blues (1999) - scenariusz i reżyseria Krótki kurs medialny - (2002) scenariusz i reżyseria Filmy fabularne: Choinka strachu (1982) - II reżyser Tanie pieniądze (1985) - obsada aktorska Kanalia (1991) - scenariusz i reżyseria Pierwszy milion (1999) - reżyseria odcinków 1-2, 6-7 (serial tv) Szpital na perypetiach (2001) - reżyseria odcinków 8-10 (serial tv) Tam, gdzie żyją Eskimosi (2001) - scenariusz i reżyseria BOB HOSKINS Urodził się 26 października 1942 roku w angielskim miasteczku Bury St. Edmunds jako Robert William Hoskins. Mimo, że gra w wielu hollywoodzkich produkcjach wciąż czuje się aktorem angielskim. Zaczynał od niewiele znaczących epizodów w filmach brytyjskich, również telewizyjnych, ale pierwszą poważną rolę otrzymał w 1978 roku w filmie "Pennies from Heaven". Wydarzeniem w jego karierze było zagranie postaci gangstera w obrazie "Długi, długi piątek" w 1980 roku. Cztery lata później do podobnej roli wybrał go Francis Ford Coppola realizując "Cotton Club". Sławę przyniosła mu rola w melodramacie "Mona Lisa" (1986), oprócz sławy i pozycji gwiazdy, również nagrodę British Academy i nominację do Oskara. Gdyby Robert de Niro nie mógł zagrać Ala Capone w "Nietykalnych" Briana de Palmy, to Hoskins miał się wcielić w tę rolę. De Niro mógł, więc na pocieszenie za dyspozycyjność Hoskins otrzymał czek na 200 tysięcy dolarów. Zagrał natomiast z powodzeniem w kinowym przeboju "Kto wrobił królika Rogera" w reżyserii Roberta Zemeckisa. Od tego czasu jest aktorem niezwykle zapracowanym, bierze udział w kilku produkcjach rocznie. Obsadzany jako aktor charakterystyczny zagrał m.in. Mussoliniego, Berię w filmie Andrieja Konczałowskiego "Trójkąt pod gwiazdą", pirata w obrazie "Hook" Stevena Spielberga, zalecał się do Cher w "Syrenach", a ostatnio dla telewizji wcielił się w postacie Noriegi, a następnie Sancho Pansy. KRZYSZTOF MAJCHRZAK Urodził się w 1948 roku. Jest obecnie jednym z najciekawszych aktorów polskiego kina. Wielu widzom przypomniał się niedawno doskonałą rolą w filmie "Historia kina w Popielawach", za którą otrzymał Złotą Kaczkę. Na ekranie artysta jest obecny od prawie 30. lat. Zadebiutował jeszcze jako student w roku 1970 rolą w obrazie "Draka". Warszawską PWST ukończył w 1974 r. Co ciekawe marzeniem Krzysztofa Majchrzaka początkowo nie było zrobienie kariery aktorskiej, ale wokalnej. Zanim rozpoczął naukę w Warszawie był przez trzy lata studentem Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi na wydziale wokalistyki. Na "szczęście" zmienił zainteresowania i po ukończeniu PWST został zaangażowany do Teatru Narodowego. Rok później rozpoczął pracę w Teatrze Powszechnym, z którym był związany do 1991 r., kiedy to przeszedł do zespołu sceny Studio. Ogólnopolską popularność przyniosła Majchrzakowi doskonała rola Kaziuka w "Konopielce", za którą na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Komediowych w Vevey otrzymał w 1983 r. Złotą Laseczkę.