Role

Początkowo Steven Spielberg w roli Quinta widział Lee Marvina, ale ten podziękował mówiąc, że wolałby łowić ryby. Później możliwość wcielenia się w tę postać zaproponowano Sterlingowi Haydenowi, który jednak nie mógł zagrać z powodu zaległości podatkowych. Robert Duvall wyraził zainteresowanie rolą, ale jego kandydatura została odrzucona. Spielberg powiedział mu, że jest za młody. Ostatecznie angaż otrzymał Robert Shaw, którego zasugerowali producenci Zanuck i Brown.

Timothy Bottoms, Jeff Bridges, Joel Grey, Jan-Michael Vincent i Jon Voight (nie przyjął propozycji angażu) byli brani pod uwagę przy obsadzaniu roli Matta Hoopera.

Autor powieści, Peter Benchley, w głównych rolach widział Roberta Redforda,, Paula Newmana i Steve'a McQueena..

Linda Harrison i Victoria Principal starały się o rolę Ellen Brody. 

Przy obsadzaniu roli Martina Brody'ego brano pod uwagę następujących aktorów: Josepha Bolognę (nie przypadł do gustu producentom), Roberta Duvalla (był zainteresowany rolą Quinta) i Charltona Hestona.

Steven Spielberg chciał, by role dwóch rybaków łowiących ryby w nocy na molo zagrali Joe Spinell i Frank Pesce.

Producenci filmu, Richard D. Zanuck i David Brown, nalegali, by w filmie wzięli udział mało jeszcze wtedy znani aktorzy. Obawiali się, iż gwiazdy będą rozpraszać uwagę widzów.

Steven Spielberg wybrał Roya Scheidera po jego występie we "Francuskim łączniku". Mimo że studio początkowo nie było do tego pomysłu przekonane, ostatecznie doszło do porozumienia, gdy Scheider podpisał kontrakt na udział w trzech filmach. Dwa pozostałe to "Cena strachu" i "Szczęki 2".

Murray Hamilton był jedynym aktorem, jakiego brano pod uwagę do roli burmistrza Amity i jednocześnie pierwszym wyborem obsadowym Stevena Spielberga.

Charlton Heston był na tyle poirytowany odrzuceniem jego kandydatury do roli Brody'ego, że później wygłaszał o Spielbergu niepochlebne opinie i zarzekł się, że nigdy nie będzie z nim współpracował. Odrzucił też jego ofertę występu w "1941" w roli generała Stilwella.

Richard Dreyfuss został wzięty pod uwagę przy kompletowaniu obsady po sugestii George'a Lucasa, z którym pracował przy "Amerykańskim graffiti".

Oliver Reed odrzucił rolę Quinta, a ostatecznie angaż dostał Robert Shaw.

Kevin Kline był rozpatrywany do roli Matta Hoopera, jednak powiedział Stevenowi Spielbergowi, że zna kogoś, kto był oceanografem i pomyślał, że mógłby zagrać. Spielberg odpowiedział, że nie chce kogoś, kto zna kogoś, kto był oceanografem, ale kogoś, kto jest oceanografem. Rolę otrzymał Richard Dreyfuss.

Gene Hackman był rozpatrywany do roli Martina Brody'ego. Ostatecznie zaangażowany został Roy Scheider.

Robert Mitchum odrzucił rolę Quinta. Ostatecznie zaangażowany został Robert Shaw.

Po wyreżyserowaniu "Życzenia śmierci" Michael Winner był rozpatrywany do objęcia funkcji reżysera filmu, ale ostatecznie został nim Steven Spielberg.

Dustin Hoffman przyznał w wywiadzie, że Steven Spielberg zaoferował mu rolę w filmie.

Peter Benchley, autor powieści "Szczęki", zagrał reportera na plaży.

Błędy w filmie

W otwierającej film scenie ataku rekina pozycja słońca zmienia się w poszczególnych ujęciach.

Kiedy Quint znajduje się w szczękach rekina, widać pod nim matę zabezpieczającą.

W scenie pod koniec filmu, w której pada ujęcie na łódź i mijającego ją po prawej stronie rekina, pod rekinem widać mechanizmy, które wskazują, iż jest to maszyna.

Kiedy stary rybak krzyczy do przyjaciela, by ten płynął szybciej i nie odwracał się za siebie, słyszane słowa nie pasują do ruchu ust.

Kiedy Chrissie jest atakowana przez rekina, ruch jej ust nie pasuje do krzyków, które słychać.

Zanim syn Kintnerów zostaje zaatakowany przez rekina, Brody rozmawia z Harrym. W poszczególnych ujęciach pasek czapki Harry'ego zmienia swoje położenie.

Brody prosi Hoopera o pomoc dla grupy ludzi uwięzionych na małej łodzi. Hooper mówi, iż łódź jest przeciążona. Widać mężczyznę w niebieskiej kurtce wspinającego się po drabinie na łódź. Kilka ujęć później ten sam mężczyzna ponownie jest na drabinie.

Brody (Roy Scheider) i Hooper (Richard Dreyfuss) robią węzły, zaś Quint (Robert Shaw) trafia harpunem w pysk rekina. Po chwili po harpunie nie ma już śladu.

Kiedy rekin odpływa, a mężczyźni klęczą na łodzi, na szybie w drzwiach kabiny widać odbicie łodzi, na której jest ekipa filmowa.

Dwóch rybaków łowi ryby stojąc na molo. Kiedy przypływa rekin, widać zsuwający się do wody łańcuch. Po chwili dalej słychać dźwięk łańcucha, mimo iż już go nie widać. Dodatkowo drewniany słup, do którego łańcuch był przymocowany, zmienia swoje położenie.

4 lipca Sean Brody (Jay Mello) ubrany jest w białą koszulkę z pomarańczowym kołnierzykiem i zielone szorty. Kiedy chłopak płacze, ma na sobie ciemniejsze szorty i inną koszulkę niż wcześniej. Potem w szpitalu widać go ponownie w białej koszulce i zielonych szortach.

Po podniesieniu z wody zniszczonej klatki, w oknie za drabiną widać odbicie głowy członka ekipy filmowej.

Quint i Hooper pokazują swoje blizny. Hooper pokazuje dużą na lewym przedramieniu. Kiedy później wspina się po drabinie, blizny już nie ma.

Kiedy Brody podczas rozmowy z Hooperem podnosi butelkę wina "B&G", jego ilość zmienia się w poszczególnych ujęciach.

Podczas fałszywego alarmu, kiedy kobieta w wodzie widzi płetwę, za nią widać tratwę, na której są chłopiec z dziewczyną. Po chwili ujęcie pada na mężczyznę znajdującego się obok kobiety, a tej samej tratwy za nim nie widać.

Hooper (Richard Dreyfuss) rozcina rekina, mówiąc, iż pokażą go w dwóch kanałach telewizyjnych - Alimentary Canal oraz Digestive Tract. W rzeczywistości to jedna i ta sama stacja.

Brody wyciąga z wody syna, który jest w szoku po bliskim kontakcie z rekinem. Na koszuli Brody'ego widać plamy potu oraz wody, które po chwili zmieniają położenie, a następnie całkowicie znikają.

Kiedy Brody (Roy Scheider) znajduje się w sklepie, w którym zamierza kupić rzeczy potrzebne do zrobienia znaków zakazu wstępu na plażę, przez sklepową witrynę widać dwa budynki. Kiedy Brody wychodzi ze sklepu, te same budynki wyglądają już inaczej.

Pod koniec filmu rekin przepływa pod łodzią bez trzech beczek, które były za pomocą harpunów wbite w jego ciało.

Znak z napisem "NO SWIMMING" ma na sobie ślady wbijania młotkiem, zanim zostaje wbity w piasek plaży.

Kiedy rekin ściga "Orkę", ciągnie za sobą beczki. Kilwater, który beczki zostawiają, jest już widoczny, zanim rekin przepływa.

Krzesło wędkarskie Quinta, znajdujące się na kutrze, pojawia się i znika w poszczególnych ujęciach filmu.

Kiedy rekin uderza w łódź, powodując wypadnięcie mężczyzny (Ted Grossman), ten nie ma na nogach butów. Po chwili pada ujęcie jego odgryzionej nogi, która jest obuta.

Filtr ultrafioletowy na nosie Brody'ego pojawia się i znika w poszczególnych scenach filmu.

Kiedy Brody (Roy Scheider) wypełnia raport o pierwszej ofierze rekina (Susan Backlinie), widnieje na nim data znalezienia ciała dziewczyny - 2 lipca 1974 roku. Później na ogłoszeniu jest napisane, iż syn pani Kintner (Jeffrey Voorhees) zginął 29 czerwca, chociaż był on drugą ofiarą.

Kiedy Brody na początku filmu idzie ulicą, w jego okularach widać odbicie ekipy filmowej.

W poszczególnych ujęciach "Orki" morze ze spokojnego zmienia się na burzliwe, podobnie jak niebo ze słonecznego na zachmurzone.

W momencie znalezienia ciała Chrissie Watkins (Susan Backlinie) na jej dłoni widać jeden pierścionek. Później w biurze koronera pierścionków jest więcej.

Gdy silnik "Orki" przestaje działać, Hooper mówi Quintowi i Brody'emu, iż wejdzie do klatki. W oknie za nim widać wtedy odbicie mikrofonu.

W otwierającej scenie ataku rekina położenie słońca zmienia się w poszczególnych ujęciach.

Kiedy Brody (Roy Scheider) zaczyna strzelać do rekina, widać, że nie ma magazynka.

Napis "Orca" na łodzi zmienia swój wygląd między ujęciami. Litery są raz pordzewiałe, a za chwilę wyglądają jak nowe. 

Kiedy rekin podpływa do klatki, widać pływające nad nią trzy beczki. Są one jednak połączone, a przecież Quint wystrzelił je w różnych odstępach czasu.

Kiedy stary rybak krzyczy do swojego kolegi, by płynął szybciej i nie odwracał się, ruch jego ust nie pasuje do wypowiadanych słów. 

Kiedy Quint zostaje ugryziony przez rekina, układ krwi na jego ciele zmienia się między ujęciami.

Kiedy Hooper znajduje ząb rekina wbity w łódź Bena Gardnera, w niektórych ujęciach ząb ma korzenie, a w innych nie ma.

Na "Orce" jest pięć żółtych beczek. Po wystrzeleniu trzech z nich na pokładzie widać trzy, a powinny zostać tylko dwie.

Napis na tablicy rejestracyjnej stanu Luizjana, który został wyjęty z rekina to "Sportsmen's Paradise", mimo że prawidłowa pisownia tego motta to "Sportsman's Paradise".

Kiedy Quint stoi na dziobie łodzi z harpunem wycelowanym w rekina, kamera ustawiona jest zgodnie z celem obranym jego okiem. Po chwili kamera jest już wyżej.

Brody w biurze wypełniając protokół błędnie wpisuje nazwę koronera (zamiast "coroner" pisze "corner").

Kiedy silnik "Orki" się psuje, Hooper skacze do wody, by dostać się do zanurzonego mechanizmu. Po chwili Quint używa gaśnicy, by ugasić płonący silnik.

Sean Brody w dzień 4 lipca nosi zielone kąpielówki. Kiedy jego brat Michael omal nie zostaje pożarty przez rekina, Sean siedzi na plaży. Kiedy Michael zostaje wyciągnięty z wody, kąpielówki Seana są ciemnoniebieskie.

Przed śmiercią Alexa, gdy Brody rozmawia na plaży z mieszkańcem wyspy, w jego okularach widać odbicie członka ekipy filmowej.

Kiedy rekin atakuje klatkę z Hooperem (Richard Dreyfuss) w środku, widać jedno ujęcie innego rekina, którego paszcza jest o wiele mniejsza od tej widocznej w pozostałej części filmu.

Podczas spotkania w ratuszu, tuż zanim Quint przeciąga paznokciami po tablicy, widać na niej narysowanego rekina pożerającego człowieka. Przed tą sceną rysunku nie ma.

Kiedy ludzie w panice wybiegają z wody, widać sanitariuszy w białych strojach, którzy pomagają im wydostać się na brzeg. Widać wtedy wyraźnie, jak sanitariusz z kucykiem (stoi blisko ekranu) śmieje się w najlepsze. 

Jeden z zastępców Brody'ego informuje go, iż grupa skautów znajduje się w zatoce. Skauci muszą przepłynąć milę, by uzyskać kolejny stopień sprawności. W rzeczywistości w kodeksie skauta nie ma takiego zadania.

Wiele osób, które wybiegają z wody i mijają Brody'ego, pomimo iż wybiegły właśnie z wody, nie są mokre.

Kiedy Brody po raz drugi robi linę cumującą, długość jego papierosa zmienia się w poszczególnych ujęciach.

Kiedy Hooper i Brody rozcinają złowionego rekina, Hooper rzuca za siebie kawałki ryb. Ich położenie zmienia się w kolejnych ujęciach.

Kiedy rekin zaczyna atakować tył "Orki", lina holownicza zmienia swoje położenie w kolejnych ujęciach.

Brody, próbując zawiązać bulinę, robi to w niepoprawnej kolejności.

Kiedy Hooper jest w klatce, jego "miarownik" w ustach raz jest po lewej stronie, a raz po prawej w kolejnych ujęciach.

Kiedy Brody i Hooper znajdują się na nowoczesnej łodzi tego drugiego, widać na niej obracającą się antenę radaru. Takie urządzenie powinno być umieszczone na najwyższym punkcie łodzi.

Quint strzela ze swojego M1, po czym przeładowuje magazynek, mimo iż ta broń automatycznie się przeładowuje.

Kąciki paszczy rekina zmieniają się podczas filmu. Raz widać mechaniczną konstrukcję, a w innej scenie archiwalne zdjęcie rekina.

Kiedy Brody usiłuje nadać komunikat "mayday", obok radia stoi butelka likieru. Po chwili w tym miejscu stoi już butelka wina.

Kiedy Brody widzi ciało Chrissie, na plaży jeden z jej palców jest odgryziony w połowie. Widać wtedy, iż cała dłoń jest wykonana z plastiku.

Quint służył w marynarce, mimo to nosi kurtkę piechoty.

Po znalezieniu zęba rekina, w kolejnych ujęciach pojawia się on i znika.

Hooper nosi okulary przez cały film, jednak ich kształt i rodzaj zmienia się w poszczególnych ujęciach.

W klatce Hooper ma czarną opaskę na lewym palcu. W kolejnych ujęciach opaska pojawia się i znika.

W trakcie fałszywego alarmu, gdy jedna z plażowiczek widzi płetwę rekina w wodzie, za nią widać chłopca i dziewczynę na tratwie. Następnie, gdy pada kolejne ujęcie, oboje znajdują się koło siebie, jednak tratwy już nie ma.

Quint, siłując się z rekinem na wędce, każe Hooperowi i Brody'emu włożyć rękawice. Hooper, będąc na mostku, bierze rękawicę i zakłada ją na lewą rękę. Następne ujęcie obrazuje jednak, że włożył ją na prawą rękę.

Podczas scen kręconych w barce mieszkalnej Quinta, między ujęciami zmianie ulegają puszki znajdujące się na górnej półce.

Knagi, które rekin wyrywa z łodzi, w kolejnych scenach nadal są zamontowane na pokładzie.

Kiedy Brody wchodzi na pokład promu i chce, aby go zabrano do skautów w wodzie, Larry Vaughn podchodzi do niego. Mimo że kierowca promu nie dostał nowego polecenia, całkowicie ignoruje prośbę Brody'ego i zabiera pasażerów w zupełnie inne miejsce.

W nocy, gdy Quint opowiada historię USS Indianapolis, wspomina, że rekiny mają czarne oczy, lecz gdy kogoś ugryzą, przewracają je i wstępuje w nie biel. Jednak żarłacz nie robi tego pod koniec filmu, gdy Quint znajduje się w jego paszczy.

Quint, będąc w szczękach rekina, trzyma maczetę w lewej ręce. Gdy umiera i zostaje wciągnięty do wody, maczeta znajduje się w prawej dłoni.

Quint, gryziony przez rekina, gubi swoją bandanę. W końcowej scenie, gdy zaczyna mu wypływać krew, opaska powraca.

Rekin, atakując Hoopera, całkowicie niszczy klatkę. Jednak gdy Hooper z niej ucieka, widzimy rekina atakującego klatkę bez śladu zniszczeń.

Gdy Quint zostaje po raz pierwszy ugryziony przez rekina, na jego ustach widać krew. Znika ona jednak zanim żarłacz gryzie go ponownie, po czym Quint pluje krwią.

Gdy Hooper wchodzi do klatki, nie ma płetw. W pierwszej scenie pod wodą widać, że ma je już założone. W następnych ujęciach płetwy jednak znikają, choć później, gdy Hooper opuszcza klatkę, ponownie ma je założone.

Hooper, przeszukując łódź Bena Gardnera, zauważa jego głowę. Wyrzuca wtedy nóż, latarkę i ząb rekina. Na dole ujęcia widać jedynie latarkę i nóż, nie ma natomiast wspomnianego zęba.

Ze znaku podczas zgromadzenia mieszkańców dowiadujemy się, że Alex Kintner został zabity w niedzielę, 29 czerwca. Na końcu, gdy Brody i Hooper wracają do brzegu, Hooper mówi mu, że jest wtorek. Od śmierci Kintnera minęło wtedy 6 dni, więc powinna być sobota, a nie wtorek.

Chrissie była pierwszą ofiarą rekina w filmie. Za dnia pokazano później, gdy resztki jej ciała zostają zjadane przez kraby. Z raportu policyjnego, który pisze Brody, dowiadujemy się, że zginęła w poniedziałek, 1 lipca 1974 roku o 23.50. Jej zwłoki odkryto następnego dnia przed południem, choć w protokole widnieje pora nocna. Druga ofiara, Alex Kintner, zgodnie z tym co widać na ogłoszeniu, zginęła w niedzielę 29 czerwca, czyli teoretycznie przed Chrissie. Sprawdzając kalendarz, dowiadujemy się, że 29 czerwca 1974 roku wypadł w sobotę, a nie w niedzielę jak to miało miejsce w filmie.

Kiedy szeryf i Hooper próbują przekonać burmistrza do zamknięcia plaży, Brody mówi, że zginęły już 2 osoby. W rzeczywistości, począwszy od tego momentu w filmie, uśmiercono 3 postacie (dziewczyna na plaży, Alex Kintner i Ben Gardner). Można jednak zrozumieć ten błąd twórców, bo scenę z Gardnerem dokręcono później, gdy zdjęcia do filmu zostały już ukończone.

Quint, Brody i Hooper zostają zamoczeni, gdy rekin zaczyna holować łódź. W następnym ujęciu jednak, gdy Quint trzyma nieruchomo maczetę nad głową, cała trójka jest już sucha. Chwilę później, gdy ujęcie ponownie pada na mężczyzn, są ponownie mokrzy.

Kiedy Hooper powoduje, że głowa Bena Gardnera wpada do dziury w łodzi, znajduje się ona w połowie drogi do otworu. Po krótkim ujęciu pokazującym reakcję Hoopera, głowa jest już głęboko wewnątrz pokładu. 

Po tym, gdy szczątki Chrissie Watkins schowano do szafki w małym garnku, Hooper przeszedł do relacjonowania wniosków ze swoich obserwacji. Niemożliwe jest, aby pokazane pozostałości zmieściły się w tak małym i płytkim garnku, jaki pokazano w filmie.

Zanim Alex Kintner zostaje zaatakowany przez rekina, widzimy Seana Brody'ego, który siedzi na plaży i śpiewa. Po ataku żarłacza, gdy ludzie uciekają z wody, Sean stoi, a Brody łapie go ze sobą. Jednak kilka sekund później, chłopiec siedzi w tym samym miejscu co na początku, jakby w ogóle się nie ruszał.

Hooper źle wymawia słowo "Brisbane", gdy rozmawia przez telefon podczas scen z turystami. Mówi "Bris-bayne" zamiast "Bris-bin", co nie powinno się przytrafić tak doświadczonemu naukowcowi jak on.

W pierwszej scenie na plaży, Mike Brody (z piłką) wchodzi do wody z innymi dzieciakami, lecz chwilę później, widać jak biegnie z Seanem wzdłuż plaży.

Gdy Brody jest po lewej stronie łodzi, obok niego znajduje się butla z tlenem. W rzeczywistości tylko pusty zbiornik powinien unosić się na wodzie, gdyż nie zawiera wtedy skompresowanego powietrza. Zbiornik musiał być pełen, ponieważ doszło do wybuchu.

Brody, czytając książkę o rekinach, dowiaduje się, że żyją one 2000 lat. Żadne zwierzęta w istocie nie żyją tak długo. Niektóre gatunki rekinów żyją od 20 do 30 lat. Naukowcy przypuszczają, że żarłacz biały mógłby żyć 100 lat, jednak nie zostało to potwierdzone. Żarłacz tygrysi z kolei może żyć między 30 a 40 lat, natomiast rekin wielorybi nawet 100-150 lat.

Kiedy bohaterowie przebywają nocą w kabinie, Quint pochyla się do stołu i coś pije. W kolejnym ujęciu, gdy Brody czuje rozcięcie na czole, Quint odwraca się na bok. Następnie widać, że zajmuje on identyczną pozycję jak w pierwszym ujęciu.  

Tuż przed śmiercią Kintnera, Brody siedząc na plaży, rozmawia ze starszym mężczyzną. W przybliżeniu, pasy od gumowej czapki sięgają mu do klatki piersiowej, jednak w bocznym ujęciu, mężczyzna ma je już koło ucha.

Gdy wynurzają się dwie beczki, pada ujęcie na Brody'ego i Hoopera. Wtedy widok z powrotem wraca na beczki z "Orką" w tle. W tej scenie, Quint znajduje się na mostku, a Brody z Hooperem na rufie. Jednak przyglądając się nieco uważniej, w kabinie można dostrzec jeszcze jedną osobę.

Kiedy Brody rozmawia z burmistrzem Larrym Vaughnem na promie, zanim mówi: "I appreciate it, I'm just reacting to what I was told,", mówi do niego "Harry", zamiast Larry.

Na początku drugiego dnia na morzu, podczas próby naprawy łodzi, Brody mówi Quintowi, że nie może poruszyć sterem w lewo, lecz chwilę później, podczas pościgu za rekinem, wszystko działa już w najlepszym porządku.

Gdy Quint krzyczy: "untie this, he'll pull out the transom", wewnątrz łodzi widzimy kolejną beczkę, którą wystrzelono w rekina. Pozostaje wtedy im już tylko jedna, choć chwilę później, gdy żarłacz zaczyna ciągnąć za sobą łódź, na "Orce" znajdują się dwie beczki.

Gdy Quint wystrzela w rekina drugą beczkę, na pokładzie znajdują się jeszcze trzy inne. Podczas pościgu za żarłaczem, gdy Quint krzyczy: "Run him down Hooper" (Staranuj go Hooper), z odległości 40-50 metrów widać, że na "Orce" są teraz cztery beczki.

Gdy Brody, Hooper i Quint po raz pierwszy widzą rekina, po ujęciu Hoopera będącego na pomoście, przez chwilę widać cienie członków ekipy filmowej na rekinie, gdy ten zbliża się do rufy łodzi.

Gdy silnik "Orki" eksploduje, Brody stoi na mostku. Kamera wtedy zjeżdża w dół i widzimy pod nim Hoopera. Wówczas możemy zauważyć, że nie ma metalowej drabinki do wchodzenia na mostek  W następnym ujęciu, gdy Quint przynosi kamizelki dla Hoopera i Brody'ego, drabinka się pojawia.

W scenie, gdy dwóch rybaków próbuje schwytać rekina na molo, jest bardzo ciemno. W późniejszych ujęciach, gdy obserwujemy Brody'ego, jest jasno, mimo że te wydarzenia rozgrywają się o tej samej porze.

Noga mężczyzny, którą odgryzł rekin, opada na dno, lecz nie wygina się po zderzeniu z nim, co w rzeczywistości nie miałoby miejsca ze względu na staw kolanowy.

W jednej ze scen rekin wynurza się z wody z otwartą paszczą, co jest niemożliwe dla tych drapieżników.

Gdy żarłacz niszczy klatkę, a Hooperowi udaje się z niej uciec, widać takielunek manewrujący rekinem.

Podczas sceny w szpitalu, gdy Michael jest wieziony przez lekarza i pielęgniarki, aktor grający lekarza patrzy się prosto w obiektyw.

Po tym, gdy Quint przecina linę, aby rekin przestał holować kuter, następuje ujęcie, w którym cała trójka stoi spokojnie na łodzi głośno oddychając. Po chwili wynurzają się trzy beczki, ale można je zobaczyć już chwilę wcześniej pod wodą, gdy czekają na wypuszczenie na powierzchnię.

Gdy Brody i Hooper próbują zaczepić liny od beczki do knag, łódź jest ciągnięta przez rekina. Obydwaj uderzają wtedy o pokład. Jednak jeszcze gdy trwają szarpnięcia, liny są luźne.

W akt zgonu pierwszej ofiary Brody wpisuje, że jej śmierć nastąpiła o 23:50, mimo że świeciło jeszcze słońce, gdy wchodziła do wody. Również czas odkrycia jej ciała odnotowano o 22:20, choć stało się to następnego ranka, gdy Brody otrzymał w domu telefon z zawiadomieniem.

Gdy Quint zauważa, że jego wędka zaczyna się poruszać, brzeg jej szpuli ma kolory błyszczącego metalu odzwierciedlającego barwy nieba. Gdy podpina ją do kamizelki, kolor zmienia się na szary i matowy, na którym nie ma żadnych odbić.

Gdy ciało Chrissie zostaje znalezione na brzegu, kawałki jej ciała są w większości nienaruszone, jednak gdy Hooper przeprowadza sekcję, są one o wiele mniejsze niż te, które wcześniej odnaleziono.

Brody mówi burmistrzowi, że 4 lipca 1916 roku w New Jersey zginęło 5 osób w ciągu 5 dni. Naprawdę trwało to 12 dni i 3 ofiary zostały zaatakowane na wodach Cree.

Żarłacz biały nie mógłby poruszać się do tyłu, kiedy jego skrzela znajdują się pod wodą, tak jak pokazano to pod koniec filmu.

Hooper robi inny węzeł od tego, który każe mu zrobić Quint podczas ich pierwszego spotkania, mimo że oba wyglądają bardzo podobnie.

Gdy Quint opowiada swoją historię o Indianapolis, mówi, że ich misja była tajna i nie został wysłany sygnał SOS. To błąd, bo faktycznie sygnał został wysłany, lecz baza marynarki wojennej go zignorowała, myśląc, że to japoński podstęp. Kolejny błąd to niezgłoszenie ich nieobecności przez tydzień. Marynarka czekała dopóki Indianapolis spóźni się z dostarczeniem raportu o 3 dni, a pomocy im udzielono dopiero po tygodniu, a nie jak mówił Quint, 5 dnia.

Zanim Hooper wchodzi do klatki, Quint pyta go, czy igła, którą posiada, przebije się przez skórę rekina. W następnej scenie igła powiększa się z około 2 milimetrów do kilku centymetrów. Wtedy Hooper wstrzykuje środek do harpuna z długą i grubą igłą / wtryskiwaczem, który przebiłby się przez skórę rekina.

Kiedy rekin rzuca się na łódź, można zauważyć światło słoneczne świecące przez jego skrzela. Filmowano je z lewej bądź prawej strony makiety, co oznacza, że po jednej stronie rekiny miały skrzela, po drugiej zaś nie. Taka konstrukcja pozwoliła na prześwitywanie światła przez jego skrzela.

Historia, w której Quint opowiada o swoich doświadczeniach podczas II wojny światowej, jest fikcyjną wersją zdarzeń krążownika USS Indianapolis. Z 1196 osób na pokładzie przetrwało jedynie 317. Około 300 członków załogi zatonęło razem z okrętem, a pozostali zginęli m.in. po atakach rekinów, wskutek odwodnienia, hipernatremii oraz hipotermii. Większość tekstu w filmie napisał Robert Shaw. Najważniejszą różnicą między wersją Quinta, a rzeczywistym zdarzeniem była data zatonięcia krążownika. W filmie podano 29 czerwca 1945 roku, podczas gdy było to miesiąc później, 30 lipca. 

W wersji TV / wideo, w scenie śmierci Chrissie Watkins (Susan Backlinie) można zauważyć drut połączony z boją, kiedy jest szarpana przez rekina. Miał on prawdopodobnie zapobiegać dryfowaniu i usunięto go w wersji DVD.

Gdy Hooper, Brody i Quint przygotowują klatkę przeciwko rekinowi, w ujęciu nad nimi widać, że pokład statku jest suchy. Jednak sceny wcześniejsze i późniejsze pokazują, że znajduje się na nim kilka centymetrów wody po atakach rekina.

Gdy Broddy i Hooper przywiązują liny do knag, Quint strzela harpunem rekinowi w usta. Jednak gdy żarłacz przepływa obok Hoopera znajdującego się w klatce, po strzale nie ma śladu.

Podczas spotkania mieszkańców miasta, zanim Quint zaczyna drapać paznokciami po tablicy, ujęcie wcześniej widać, że nie ma go w kadrze, zaś tablica, na której narysował rekina, jest czysta.

W trakcie sceny w ratuszu pozycja pana Polka (Robert Carroll), znajdującego się obok Larry'ego (Murray Hamilton), zmienia się między ujęciami. Najpierw jest on pochylony do przodu ku ławce. W następnej scenie jest jednak oparty do tyłu i go nie widać. Chwilę później wraca już do wcześniejszej pozycji.

Na "Orce" pierwotnie znajdowało się pięć beczek, z czego cztery wykorzystano w walce z rekinem. Po wystrzeleniu pierwszej, gdy Hooper odkłada ją później na miejsce, powinien znajdować się komplet beczek, a są tylko cztery. 

Gdy Hooper (Richard Dreyfus) rozcina żarłacza tygrysiego, chcąc zobaczyć, czy ma on w sobie jeszcze szczątki Alexa Kintnera (Jeffrey Voorhees), mówi, że system trawienny tego drapieżnika jest bardzo wolny i to, co zjadł on w ciągu 24 godzin, powinno nadal znajdować się w jego żołądku. Mężczyzna nie wziął jednak pod uwagę tego, że chłopiec zginął  o wiele wcześniej.

Na początku sceny pierwszej przemowy Quinta (Robert Shaw) można zauważyć u dołu ekranu pochylonego Roya Scheidera, który daje ręką znak aktorowi.

Kiedy Quint, Brody i Hooper po raz pierwszy widzą rekina, kierunek, którym podpływa, jest niedokładny. Najpierw obserwują go z lewej burty, lecz potem żarłacz przepływa obok nich od strony prawej burty. Następnie cała trójka spogląda w kierunku lewej burty. Ostatecznie rekin podpływa ponownie z prawej burty.

Odbicie członka ekipy filmowej widoczne jest podczas sceny tonięcia "Orki", gdy Brody wewnątrz znajduje schronienie przed rekinem.

W scenie paniki na plaży zmienia się położenie turystów, w zależności od ujęcia.

Gdy Quint zsuwa się do paszczy rekina, po jego lewej stronie znajduje się przybita maczeta, którą chwilę później chwyta. Wcześniej jednak, gdy rekin rzuca się na łódź, nie było jej tam.

Dziura w kadłubie "Orki" zmienia kształt w poszczególnych scenach.

Napis "MS" na "Orce" pojawia się i znika w poszczególnych ujęciach.

Wygląd beczek zmienia się między ujęciami, gdy są one przywiązane do knag, zanim rekin zaczyna holować "Orkę".

Wygląd ostrza maczety zmienia się między ujęciami.

Gdy Brody siedzi na plaży, zegarek na jego lewej ręce znika między ujęciami.

Brody chwyta czerwony koc i biegnie po brązowy, po wypowiedzeniu kwestii "Jest w szoku.", w odniesieniu do bliskiego spotkania jego syna z rekinem. W następnym ujęciu Michael zostaje przykryty kocem o kolorach niebieskim i brązowym.

Kiedy Michael i jego dwaj koledzy znajdują się w łódce, w pierwszym ujęciu siedzą na białym, pomarszczonym żaglu. W następnej scenie jednak, dwóch z nich siedzi już na niebieskiej plandece.

Gdy dwóch dzieciaków, którzy udawali rekina, zostaje otoczonych przez straż przybrzeżną, jeden z nich ściąga z głowy czepek nurka. Chwilę później, gdy jest wciągany na jedną z łodzi, znowu ma czepek na głowie.

Na chwilę przed eksplozją rekina widać, że nie porusza się on.

Miejsce kręcenia

Miasteczko Amity to w rzeczywistości Martha's Vineyard.

W Seal Rocks w Australii nakręcono zdjęcia z prawdziwym ludojadem. Zostały one później odpowiednio przemontowane i dołączone do filmu.

Barka mieszkalna Quinta została zbudowana w Martha's Vineyard na opuszczonej działce. Rada miasta nakazała zniszczyć ją tuż po zakończeniu zdjęć filmu.

Zdjęcia do filmu zrealizowano w Falmouth, Edgartown, Oak Bluffs, Aquinnah, Menemsha, na wyspie Martha's Vineyard (Massachusetts, USA), na Oceanie Południowym, na terenie rezerwatu przyrody Archipelagu Sir Josepha Banksa (Australia), w Los Angeles, Culver City i na wyspie Santa Catalina Island (Kalifornia, USA).

Latarnia morska w filmie to prawdziwa latarnia morska na Martha's Vineyard, gdzie kręcono zdjęcia. Z powodu billboardu w jednej ze scen, została "przesunięta" za pomocą efektów specjalnych podczas prac postprodukcyjnych.

Pozostałe

Seria "Szczęki" w znaczącym stopniu przyczyniła się do zwiększenia popularności polowań na rekiny. Nagonka przybrała tak ogromne rozmiary, że żarłacza białego wpisano na listę gatunków zagrożonych, prowadzoną przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody i Zasobów Przyrody.

Tonięcie kutra "ORCA" wygląda tak realistycznie, dlatego, że rzeczywiście się zdarzyło. Kiedy kręcono tę scenę, sztuczny rekin niespodziewanie natarł na statek i wyrwał w nim sporą dziurę. Łódź zaczęła tonąć, a ekipa kamerzystów porzuciła statek i sprzęt. Po wyłowieniu sprzętu okazało się, że taśma filmowa w kamerze nie ucierpiała i sekwencja tonięcia kutra została wykorzystana w gotowym filmie.

Słynna scena z kąpiącą się kobietą została sparodiowana przez tą samą aktorkę w innym filmie Spielberga - komedii wojennej "1941". Tym razem kobieta zostaje "napadnięta" przez japońską łódź podwodną.

Na planie dochodziło do częstych spięć pomiędzy Robertem Shawem a Richardem Dreyfussem.

Pies Brody'ego należał w rzeczywistości do Stevena Spielberga. Wabił się Elmer.

Peter Benchley został wyrzucony z planu, gdy wyraził niezadowolenie ze względu na zakończenie filmu, które różni się w stosunku do jego powieści.

Roy Scheider w scenie, gdzie znajdował się w pułapce tonącej łodzi, wziął ze sobą siekierę, gdyż nie ufał ekipie filmowej i sądził, że nie byłaby mu w stanie szybko pomóc, gdyby on zaczął tonąć. Sekwencję tą kręcono 75 razy.

Rekin w "Szczękach" był nazywany przez Stevena Spielberga Bruce, tak jak nazywał się jego prawnik. Pod wpływem frustracji z powodu ciągłych problemów z mechanicznym rekinem na planie, zdarzało mu się też określać go jako "the great white turd".

Gdy nadszedł ostatni dzień na planie filmowym, Spielberg przezornie ubrał się elegancko. Chciał w ten sposób upewnić się, że nie zostanie wrzucony do wody przez innych filmowców po zakończeniu zdjęć.

Historia wydarzeń na USS Indianapolis, opowiedziana przez Quinta, została zapoczątkowana przez Howarda Sacklera, a następnie rozwinięta przez Johna Miliusa. Później poprawek dokonał sam odtwórca tej roli, Robert Shaw. Ponieważ scenarzyści filmu, Benchley i Gottlieb, nie mogli się dogadać odnośnie tej sceny, Shaw zaproponował im taką wersję. Obaj stwierdzili, że to jest to, czego potrzebują i dołączyli ten epizod do scenariusza.

Podczas kręcenia sceny na morzu technicy nie zapanowali w pewnym momencie nad mechanicznym rekinem i ten bezpowrotnie zatonął. Trzeba było skonstruować następny model.

W "Powrocie do przyszłości II" Marty przechodzi obok kina, w którym grają "Szczęki 19".

Gdy rekin atakuje klatkę Hoopera, można zobaczyć wtedy prawdziwego rekina. Jego paszcza jest wyraźnie mniejsza, niż mechanicznego żarłacza, który chwilę później atakuje łódź. Ujęcia te zostały zrobione przez Rona i Valerie Taylorów, małżeństwo fotografujące rekiny. Rekiny, które filmowali, były mniejsze niż filmowy, dlatego skonstruowano mniejszą klatkę i umieszczono w niej małą osobę. Jeden z rekinów, które zwabiono, zaplątał się w klatce. Materiał ten był na tyle dobry, że zmieniono scenariusz i dodano go do filmu, aby lepiej odzwierciedlić zniszczenie klatki. Osoba, która znajdowała się w miniaturowej klatce wcześniej, po tym zdarzeniu odmówiła powrotu do niej.

Susan Backlinie, grająca Chrissie, solidnie ucierpiała podczas sceny pierwszego ataku rekina. Miała podczepione do stóp liny, które zadawały jej ból przy każdym pociągnięciu. Nurkowie, którzy ciągnęli ją w dół, dla dobra filmu nie oszczędzali się.

W przedpremierowym pokazie podczas sceny z pojawiającą się w dziurze łodzi odgryzioną głową, publiczność krzyczała. Spielberg nakręcił tę scenę jeszcze raz, gdyż uznał, iż widzowie krzyczeli za cicho.

Mieszkańcy Martha's Vineyard (filmowe Amity) dostali po 64 dolary za udział w scenie paniki na plaży.

Mechaniczny rekin często się psuł i nie mógł występować w określonych scenach, co pozwoliło Spielbergowi umieścić kamerę w jego paszczy i kręcić film z jego perspektywy.

Kiedy zbudowano rekina, nie przeprowadzono testu na wodzie. Wyłożony na powierzchnię wody w Martha's Vineyard zatonął i potrzebna była pomoc nurków.

Scena ataku rekina i paniki na plaży jest wzorowana na ataku żarłacza w New Jersey z 1916 roku (jest on wspomniany przez Hoopera).

Firma Hoopera - "Oceanographic institution on the mainland" to nawiązanie do "Woods Hole Oceanographic Institution" w Woods Hole (Massachusetts, USA).

Jest to pierwszy film, który zarobił ponad 100 milionów dolarów. Koszty samego filmu wyniosły ok. 8 mln dolarów.

Odgłosy topiącej się kobiety stworzyła Susan Backlinie. Nabrała wody w usta i odwróciła głowę do góry nogami, po czym zaczęła "gulgotać" do mikrofonu.

Steven Spielberg 25% scen nakręcił w częściowym zanurzeniu. Chciał, by przez to widzowie wczuli się w rolę ofiar rekina.

Sceny z pojawiającą się głową w dziurze łodzi pierwotnie nie było w scenariuszu.

Po zakończeniu posiłku na łodzi Quint z Hooperem pokazują sobie blizny i kontuzje powstałe w wyniku różnych okoliczności. W pewnym momencie Brody podciąga sweter i ogląda bliznę po wycięciu wyrostka robaczkowego. To prawdziwa blizna Roya Scheidera, a nie charakteryzacja.

Producenci Richard D. Zanuck i David Brown za 175.000 dolarów kupili prawa do ekranizacji książki, a także pierwszy scenariusz od Petera Benchleya. Był on wierny powieści, ale Spielberg go odrzucił. Następne dwa koncepty Benchleya również nie zostały przyjęte i ostatecznie Spielberg napisał własną wersję, według której powstał film.

Stworzono 3 mechaniczne rekiny, każdy kosztował 250.000 dolarów.

Kampania na rzecz filmu kosztowała wytwórnię Universal 700.000 dolarów.

Film podczas pierwszego weekendu od ukazania się w kinach wyświetlono także w 490 teatrach. To pierwszy taki przypadek w historii Hollywood.

Słynne dźwięki towarzyszące pojawieniu się rekina stworzył Tommy Johnson, grając na tubie.

"Szczęki" powstały na podstawie bestsellerowej powieści Petera Benchleya, lecz film różni się nieco od swojego literackiego pierwowzoru.

Różnice pomiędzy powieścią a filmem:
- W książce ginie sześć osób, podczas gdy w filmie mamy o jedną ofiarę mniej.
- U Benchleya Hooper nawiązuje romans z żoną Brody'ego, zaś w filmie wątek ten pominięto, a Brody i Hooper zaprzyjaźnili się ze sobą.
- W powieści Hooper zginął podczas łowów, natomiast w filmie udaje mu się ujść z życiem.
- W książce burmistrz Amity miał powiązania z mafią, która nie chciała utraty zysków z turystyki. Spielberg pominął ten wątek.
- W książce Quintowi zaplątuje się noga w linie od harpuna i idzie z rekinem na dno, podczas gdy w filmie zostaje przez niego pożarty.

Hooper, podczas badania zwłok Chrissie Watkins, używając terminologii łacińskiej stwierdza atak rekina rodzaju Squalus, żarłacza białopłetwowego (Longimanus) lub rekina atlantyckiego (Isurus glaucus). "Squalus" to po łacińsku po prostu "rekin", choć nazwa ta odnosi się także do gatunku kolenia pospolitego. 

Zdjęcia do filmu kręcono od 2 maja do grudnia 1974 roku.

Według Carla Gottlieba słowa "You're gonna need a bigger boat." nie znajdowały się w scenariuszu, a były wynikiem improwizacji Roya Scheidera.

Według Stevena Spielberga imitacja ręki Chrissie, w scenie odnalezienia jej szczątek na plaży, wyglądała na tyle sztucznie, że użyto prawdziwej dłoni jednego z członków ekipy filmowej.

Spadająca gwiazda, która pojawia się w nocy, gdy Brody przeładowuje rewolwer, była prawdziwa.

John Williams dyrygował orkiestrą podczas gali rozdania Oscarów w 1976 roku, więc kiedy ogłoszono, że to on zdobył statuetkę za najlepszą ścieżkę dźwiękową, wyszedł na scenę go odebrać, a następnie wrócił z powrotem dyrygować.

W okresie preprodukcji Steven Spielberg, Martin Scorsese, George Lucas i John Milius odwiedzili warsztat, w którym znajdował się skonstruowany rekin. Kiedy Lucas wsadził głowę do jego paszczy, chcąc zobaczyć jak działa, Spielberg i Milius dla żartów zamknęli ją. Pech chciał, że kontrolki zacięły się, pozostawiającMcArthur LucasanLucasa w środku. Kiedy udało się go uwolnić, szybko razem wybiegli z warsztatu w obawie wyrządzenia poważnych szkód.

Steven Spielberg nie był początkowo reżyserem "Szczęk". Pierwszy reżyser podczas spotkania z producentami został zwolniony, gdy stwierdzili oni, że nie robią "Moby Dicka" i nie chcą współpracować z kimś, kto nie widzi różnicy między wielorybem a rekinem. 

Peter Benchley przyznał, że gdyby znał rzeczywiste zachowania rekinów, nie napisałby książki, na podstawie której powstał film.

Steven Spielberg zagrał na klarnecie w scenie na plaży.

Robert Shaw zaimprowizował tekst "Here lies the body of Mary Lee", gdy Steven Spielberg skłonił go, żeby Quint dał się we znaki żonie Brody'ego w dokach. Spytany później skąd pochodzi to zdanie, gdyż w razie użytku musieliby uzyskać licencję od autora, odparł, że to mało prawdopodobne, bo napis znajdował się na jednym z grobów w Irlandii.

Wypowiadane przez Brody'ego na plaży zdanie "That's some bad hat, Harry" stało się sloganem dla Bad Hat Harry Production Company. Na ich logo znajdują się narysowani Martin i Harry, siedzący na plaży, a w tle widać płetwę rekina.

Wybuch rekina zaplanowano na ostatni dzień kręcenia filmu. Jednak Spielberga przy tym nie było.

Pierwszy schwytany rekin, który znajdował się w dokach, był prawdziwy, a zabito go na Florydzie z racji tego, że na Martha's Vineyard nie było wystarczająco dużego rekina. Według Carla Gottlieba jego ciało zaczęło się rozkładać, a zapach był na tyle odpychający, że sprawiał dyskomfort znajdującym się przy nim członkom ekipy filmowej.

Pierwotnie Richard Dreyfuss nie był zainteresowany rolą Hoopera i stwierdził, że "Szczęki" to film, który wolałby oglądać, a nie przy nim pracować.

Zanim przywieziono "Bruce'a" do Martha's Vineyard, przeprowadzono na nim testy w Universal Studios, jednak był to zbiornik, w którym nie znajdowała się woda słona. Gdy mechaniczny rekin został umieszczony w rzeczywistej wodzie morskiej, doszło do jego awarii.

Łódź Quinta nazywa się "Orca". W rzeczywistości Orki stanowią realne zagrożenie dla żarłaczy białych.

Pierwotnie film miał wejść do kin w okresie świątecznym w 1974 roku, jednak z racji przedłużających się zdjęć premierę przełożono na okres letni następnego roku. "Szczęki" okazały się wielkim sukcesem i jednocześnie pierwszym filmem, który przekroczył granicę ponad 100 milionów dolarów wpływów. Film zapoczątkował także modę na letnie blockbustery.

Po skończeniu zdjęć do filmu, Steven Spielberg powiedział, że jego następny obraz będzie kręcony na lądzie i nie będzie w nim choćby sceny w łazience. Były to "Bliskie spotkania trzeciego stopnia", których akcja rozgrywała się na lądzie, jednak mimo to znalazło się tam kilka scen w łazience.

Wbrew powszechnym przekonaniom, Susan Backlinie nie złamała żeber podczas kręceniu otwierającej film sceny ataku rekina. Aktorka zdementowała te doniesienia podczas wywiadu radiowego. Jednak Spielberg nie uprzedzał jej, kiedy będzie "atakowana", dzięki czemu jej reakcje były jeszcze bardziej efektowne.

Podczas kręcenia sceny, w której Brody strzela do rekina, jego pistolet zacinał się kilkukrotnie, uniemożliwiając sprawne nakręcenie sekwencji.

Roy Scheider zainteresował się udziałem w filmie, gdy usłyszał rozmowę Stevena Spielberga ze scenarzystą, aby zrealizować pomysł z rekinem skaczącym na łódź.

Okres preprodukcji został skrócony w nadziei skorzystania z dobrej pogody w Martha's Vineyard. Jednak gdy prace wystartowały, warunki pogodowe uległy pogorszeniu. W konsekwencji kręcenie zdjęć rozpoczęto bez sfinalizowanego scenariusza, co zmusiło Spielberga i Gottlieba pracować nad nim po skończeniu dnia zdjęciowego.

"Szczęki" znalazły się na 2 miejscu listy 100 najbardziej trzymających w napięciu amerykańskich filmów, ogłoszonej przez Amerykański Instytut Filmowy w 2001 roku.

Nakręcono dodatkową scenę podczas drugiego ataku rekina na plaży, w której na syna Brody'ego płynie żarłacz. W ostatniej chwili chłopak zostaje odepchnięty na bok przez mężczyznę, który sam wpada w szczęki drapieżnika. Następnie widać go krwawiącego, gdy jest chwilę przez rekina ciągnięty, zanim zanurzają się pod wodę. Spielberg stwierdził jednak, że to zbyt brutalna scena i postanowił nie umieszczać jej w finalnej wersji filmu.

Steven Spielberg wiele problemów przy realizacji filmu przypisuje swojemu perfekcjonizmowi i niedoświadczeniu. Nalegał na kręcenie filmu na morzu, twierdząc, że zbiornik wodny czy jezioro to nie byłoby to samo, a jednocześnie, jak przyznał, wykazał się naiwnością i pychą, lekceważąc naturę.

Steven Spielberg wyznał, że jego początkowym pomysłem na przedstawienie rekina, była scena rozgrywająca się nocą w dokach. Kapitan portu miałby oglądać telewizję, a przez okno za nim publiczność zobaczyłaby rząd łodzi, które unoszą się i opadają w momencie, gdy podpływa pod nie rekin. Spielberg wierzył, że miałoby to wskazywać na ogromny rozmiar rekina, jednak scena okazała się zbyt trudna do zrealizowania ze względu na prawidłową koordynację łodzi, jak i ciągłe problemy z mechanicznym rekinem. Ku jego rozczarowaniu, zrezygnowano z tego pomysłu.

Jednym z powtarzających się kłamstw o filmie jest to, że kolor czerwony nie był używany, bo Spielberg chciał, aby był postrzegany wyłącznie jako krew. Na filmie można jednak zobaczyć, że występuje on dość często, np. na kapeluszach, odzieży, amerykańskich flagach, elementach Coca-Coli czy chociażby na kadłubie "Orki".

Aby zmusić kraby do poruszania się w scenie ze szczątkami ręki na plaży, rekwizytor polał je gorącą kawą.

Ponieważ film znacząco różnił się od powieści Petera Benchleya, Steven Spielberg poprosił Richarda Dreyfussa, aby jej nie czytał.

"Szczęki" są pierwszym filmem fabularnym kręconym na Martha's Vineyard.

Howard Sackler dostał propozycję współpracy przy scenariuszu ze względu na doświadczenie jako nurek. Zastrzegł jednak, że nie chce zostać wymieniony w czołówce, bo uważał, że nie pracował nad filmem wystarczająco długo.

Emisja "Szczęk"na ITV 8 października 1981 roku przyciągnęła przed ekrany 23,25 miliona widzów. Dzięki temu obraz ten był  drugim najchętniej oglądanym filmem transmitowanym w brytyjskiej telewizji.

Niektóre sceny filmu na wideo nie znajdowały się w oryginalnej wersji kinowej. Kiedy "Szczęki" po raz pierwszy były transmitowane przez telewizję, na potrzeby stacji do filmu dołączono dodatkowe materiały z produkcji, żeby wypełnić czas antenowy.

"Pogromcy mitów" poświęcili filmowi jeden z odcinków, chcąc sprawdzić wiarygodność zdarzeń. Doszli do wniosku, że rekin może zrobić dziurę w drewnianej łodzi i zniszczyć klatkę ochronną. Prawdopodobnie też uderzenie rekina w nos, skrzela czy oczy może go odpędzić, jednak nie udało się uzyskać pewnego efektu. Nie przewróci on za to małej łodzi rybackiej, nie jest w stanie holować łodzi do tyłu czy też zanurzyć się z trzema beczkami i utrzymać je pod wodą. Również strzał do butli z tlenem nie wywołał eksplozji. Butla zachowywała się jak rakieta, a dopiero użycie ładunku C4 ją zdetonowało.

Po sukcesie filmu, niektórzy jego efektowność przypisywali montażystce Vernie Fields, a nie reżyserowi Stevenowi Spielbergowi. Mimo że wiele się nauczył od Fields, Spielberg nie współpracował z nią później, chcąc udowodnić swoją wartość. Do jej śmierci zrealizował trzy filmy - "Bliskie spotkania trzeciego stopnia", "1941" i "Poszukiwacze zaginionej Arki".

Gdy zdjęcia przedłużyły się z planowanych 55 dni do 159 dni, przy czym budżet ciągle wzrastał, członkowie załogi ironicznie przemianowali film z "Jaws" na "Flaws".

"Szczęki" były jedynym filmem, w którym grał Jonathan Filley (Cassidy), a został odkryty podczas lokalnych przesłuchań. Mimo że nie pojawiał się już na ekranie, został producentem filmowym i 30 lat później ponownie współpracował ze Stevenem Spielbergiem przy "Wojnie światów" jako główny asystent producenta.

Carl Gottlieb pierwotnie miał większą rolę w filmie, jednak został poproszony o poprawki w scenariuszu. Pierwotnie jego Meadows miał towarzyszyć Brody'emu i Hooperowi podczas odnalezienia opuszczonej łodzi Bena Gardnera, a scena ta miała rozgrywać się za dnia. W trakcie wiązania liny między ich łodzią, a tą Gardnera, miało dojść do wypadku, w którym Meadows miałby wypaść za burtę i zostać zdekapitowany przez śrubę łodzi. Ostatecznie całą sekwencję nakręcono nocą i bez udziału Meadowsa.

Pierwszą aktorką, którą zakontraktowano, była wcielająca się w Ellen Brody Lorraine Gary. Spielberg zainteresował się nią po obejrzeniu jednego z odcinków "Kojaka".

"Szczęki" znalazły się na 5 miejscu rankingu najlepszych filmów wszech czasów, sporządzonego przez magazyn Empire w 2008 roku.

Steven Spielberg wyliczył, że podczas 12-godzinnego harmonogramu pracy, średnio zaledwie 4 godziny dziennie spędzał na kręceniu filmu.

Carl Gottlieb wyznał, że wpływ na przedstawienie rekina miały dwa filmy science fiction, "Istota z innego świata" oraz "Przybysze z przestrzeni kosmicznej". W pierwszym z nich potwora można zobaczyć dopiero na samym końcu, a drugi budował napięcie, bo antagonista znajdował się poza kamerą. 

W jednym z wywiadów Richard Dreyfuss powiedział, że film zaczęto kręcić bez scenariusza, bez obsady i bez rekina.

Producent Richard D. Zanuck chciał obsadzić swoją ówczesną żonę, Lindę Harrison, w roli Ellen Brody. Nie wiedział, że szef Universal, Sid Sheinberg, zarezerwował ją dla swojej żony, Lorraine Gary. W zamian Sheinberg skontaktował się z Williamem Frye'm, producentem "Portu lotniczego '75", i załatwił angaż Harrison w tym filmie.

Scena ataku rekina na klatkę została nakręcona w zbiorniku wodnym MGM Studios. Korzystała z niego również często amerykańska pływaczka, Esther Williams. Richard Dreyfuss został zastąpiony przez kaskadera, Dicka Warlocka, a nakręcenie wykorzystanego materiału zajęło około 5 dni.

Lee Fierro, grająca panią Kintner, która w jednej ze scen spoliczkowała Brody'ego, wyznała w wywiadzie, że była często proszona przez fanów filmu, zwłaszcza młodych mężczyzn, o to samo. Fierro powiedziała, że mimo początkowej uległości, w ostateczności zdecydowała się zaprzestać dłużej to robić.

Robert Shaw śpiewał już wcześniej piosenkę "Spanish Ladies" na planie serialu "The Buccaneers" w odcinku "The Ladies".

Opowieść Quinta o Indianapolis została nagrana dlatego, że ekipa filmowa czekała, aż "Bruce" zostanie naprawiony. Steven Spielberg dodał wtedy więcej dialogów, aby nie tracić czasu zdjęciowego.

Verna Fields podczas kręcenia zdjęć rzadko dostawała materiał do montażu. Według Stevena Spielberga udawało się nakręcić 5 scen w dobrym dniu, 3 przeciętnym, a żadnej, gdy dzień był zły.

Zanim "Szczęki" stały się filmem, pojawiła się co najmniej jedna informacja prasowa w czasopiśmie branżowym, jakoby projekt był rozwijany jako serial telewizyjny. Pomysł, w którym co odcinek pożerana byłaby gościnnie występująca znana osobistość, ostatecznie porzucono na rzecz filmu fabularnego.

Steven Spielberg początkowo obawiał się angażu Roya Scheidera ze względu na jego występ we "Francuskim łączniku", gdzie sportretował "twardego faceta".

Podobnie do postaci z filmu, Robert Shaw na planie drwił z Richarda Dreyfussa. Twierdził, że nie posiada odpowiedniej dla młodego mężczyzny tężyzny fizycznej i nie będzie w stanie zrobić 10 pełnych pompek. Dreyfuss odparł, że zrobi 20. Shaw wtedy wezwał Scheidera, który w przeszłości trenował boks, aby dopilnował, że zrobi to prawidłowo. Scheider powiedział wtedy Dreyfussowi, że wie jak mało osób potrafi zrobić 20 pełnych pompek, a on nie jest jedną z nich.

Grający patologa Robert Nevin był prawdziwym lekarzem.

Steven Spielberg zaoferował Johnowi Byrumowi napisanie na nowo scenariusza, ale ten odmówił. Propozycję odrzucili także William Link i Richard Levinson, twórcy "Columbo".

Peter Benchley nie był zadowolony z zakończenia Stevena Spielberga, w którym rekin ginie po eksplozji zbiornika sprężonego powietrza. Uznał, że to nierealistyczne, jednak Spielberg bronił się, że jeśli uda mu się skupić uwagę widowni przez 2 godziny, będą oni w stanie uwierzyć we wszystko. Spielberg nawet myślał o zakończeniu, w którym po wysadzeniu rekina, Brody widzi kilka innych płetw rekinów.

Cała druga połowa filmu odbywa się nad oceanem, a Roy Scheider, Robert Shaw i Richard Dreyfuss są jedynymi postaciami na ekranie. Ląd widać z oddali dopiero pod koniec filmu. Spielberg nie chciał pokazywać brzegu twierdząc, że widzowie pomyślą o możliwości powrotu z wyprawy bohaterów w każdej chwili. Chciał odizolować widownię, tak samo jako postacie z filmu.

W ciągu całego filmu ginie 5 osób, pies i 2 rekiny.

Numer tablicy rejestracyjnej, którą Hooper wyciąga z rekina, to 007. Jest to odniesienie do Stevena Spielberga, który będąc fanem filmów o Jamesie Bondzie, chciał zostać reżyserem jednego z nich. Również Robert Shaw, grający Quinta, wystąpił wcześniej w "Pozdrowieniach z Rosji" jako Donald "Red" Grant.

Na dziewięć dni przed planowanym rozpoczęciem zdjęć, role Quinta i Hoopera wciąż nie były obsadzone.

Łódź Quinta, Orca, pierwotnie nazywała się "Warlock".

Chociaż akcja filmu rozgrywa się latem, zdjęcia rozpoczęto na początku maja 1974 roku, aby uniknąć strajku aktorów, który miał rozpocząć się 1 lipca. W niektórych scenach w tle można zauważyć drzewa bez liści.

Na Węgrzech "Szczęki" wydano dopiero w 1985 roku. Film stał się drugim co do wielkości zarobku obrazem tamtego roku, gdzie sprzedano 1,5 miliona biletów (populacja Węgier wynosiła w tamtym czasie około 10 milionów). Największym hitem okazał się "Bombowiec".

Robert Shaw oparł swoją kreację o Craiga Kingsbury'ego, lokalnego rybaka, który grał Bena Gardnera. Steven Spielberg określił Kingsbury'ego jako najlepszą wersję tego, kim był Quint w jego wyobrażeniach. Niektóre z jego wypowiedzi na planie zostały nawet włączone do scenariusza jako kwestie Gardnera i Quinta. 

Steven Spielberg oszacował, że ostateczny scenariusz zawierał łącznie 27 scen, których nie było w książce.

Początkowo według scenariusza, Quint miał zginąć poprzez zatopienie. Podobnie jak w książce, lina z harpuna miała oplątać mu się wokół nogi, po czym miał zostać pociągnięty przez rekina pod wodę, krzycząc do Brody'ego, aby podał mu nóż. Spielberg w wywiadzie stwierdził, że był to podobny sposób śmierci do Ahaba z "Moby Dicka".  Zdecydowano, że Quint powinien zostać pożarty przez rekina, co byłoby bardziej tragiczne dla jego postaci w oparciu o doświadczenia na USS Indianapolis, więc scenariusz zmieniono.

Nazwisko Quint pochodzi od łacińskiego słowa "piąty". Quint jest piątą osobą zabitą przez rekina (wcześniej byli to Chrissie Watkins, Alex Kintner, Ben Gardner i instruktor uczący Michaela żeglarstwa).

Po wybuchu rekina, słychać efekt dźwiękowy przypominający jęczenie, gdy jego zwłoki opadają. Ten sam efekt został wykorzystany we wcześniejszym filmie Spielberga "Pojedynek na szosie", gdy rozbija się ciężarówka. Pochodzi on z "Potwora z Czarnej Laguny".

Pierwotnie kręcąc scenę śmierci Alexa Kintnera, rekin miał wyskoczyć z wody i chwycić manekina w paszczę. Nie funkcjonował on jednak prawidłowo, wyskakując z wody zbyt wysoko, zbyt nisko bądź w ogóle nie trafiając w tratwę. Gdy wreszcie udało mu się ją chwycić, stoczył się po niej. Spielberg zdecydował się użyć to ujęcie, jednak producenci obawiali się przez to podniesienia filmowi kategorii wiekowej. Ostatecznie Spielberg i Verna Fields przycięli początek tej sceny, a widoczna pozostała tylko płetwa rekina.