„Dzieci uwielbiają się bać, a obejrzenie Strasznego domu w kinie, przypominać będzie wyprawę do parku rozrywki”. - Robert Zemeckis Straszny dom to komedia z dreszczykiem, w której trójka dzieciaków (debiutujący na dużym ekranie Mitchel Musso, Sam Lerner i Spencer Locke) udaje się na drugą stronę ulicy, aby wyzwolić tajemnicę i doświadczyć największej przygody życia. Mieszkający w okolicy, DJ (Musso) ma plan. Jego nowa sąsiadka, Jenny (Locke) posiada zdolność logicznego myślenia. Natomiast Chowder (Lerner), najlepszy przyjaciel DJ’a nie ma o niczym bladego pojęcia. Straszny dom to unikalny film animowany wyprodukowany przez Roberta Zemeckisa i Stevena Spielberga, w którym występuje galeria takich gwiazd jak Steve Buscemi (Potwory i spółka), Nick Cannon (Drumline), Maggie Gyllenhaal (Sekretarka), Kevin James (The King of Queens), Jason Lee (Iniemamocni), Catherine O’Hara (Miasteczko Halloween), Jon Heder (Napoleon Dynamite), Kathleen Turner (Kto wrobił królika Rogera?) i Fred Willard (Waiting for Guffman). Reżyseria - Gil Kenan, scenariusz - Dan Harmon & Rob Schrab i Pamela Pettler na podstawie pomysłu Harmona & Schraba.

Dwunastoletni DJ Walters, znajdujący się właśnie w przejściowym okresie swojego życia - między dzieciństwem a dojrzewaniem - ma zdecydowanie za dużo wolnego czasu i nieustannie myśli o tym, że w znajdującym się po drugiej stronie ulicy, domu starego pana Nebbercrackera dzieje się coś dziwnego. W zrujnowanym budynku znikają piłki, rowery, zabawki i zwierzęta. Nie wspominając już o tym, co mogło się stać z panią Nebbercracker... Jest właśnie dzień przed Halloween i DJ wraz z przyjacielem Chowderem udają się na starcie z panem Nebbercrackerem, po tym jak ich piłka wpada na jego trawnik, a następnie zostaje w tajemniczy sposób zgarnięta do wnętrza domu. Kiedy dom usiłuje połknąć ich nową koleżankę Jenny i nikt nie wierzy zapewnieniom wystraszonej trójki, że w domu kryje się coś strasznego, głównym celem dzieciaków staje się przeprowadzenie śledztwa. Zwracają się po radę do jedynej osoby na ziemi, która może chociaż w przybliżeniu próbować ich zrozumieć - mędrca, którego nazywają Czaszka, dwudziestokilkuletniego kucharza i mistrza gier komputerowych. Czaszka grał kiedyś przez cztery dni w jedną grę wrzucając do maszyny tylko jedną 25-cio centówkę i zużywając 4 litry mleka czekoladowego oraz jedną pieluchę dla dorosłych. „Słyszałem kiedyś o zbudowanych przez człowieka budynkach, w które przeniknęła ludzka dusza”, tak Czaszka mówi dzieciakom. To znaczy, że ten dom żyje? No, nie! Czaszka dodaje, że jedynym sposobem na powstrzymanie domu od połykania wszystkiego, co znajduje się w jego zasięgu jest uderzenie go w samo serce, czyli piec w piwnicy, który na okrągło domaga się nowego paliwa. Dzieci mają zamiar przede wszystkim zmylić przeciwnika. Zbliżają się do domu z odkurzaczem pełnym tabletek przeciwko grypie i ucharakteryzowanym w przypominającą człowieka kukłę. Podsuwają przynętę domowi, zakładając, że kiedy zaśnie będą mogły zakraść się do jego wnętrza i zgasić piec pistoletami na wodę. Okazuje się jednak, że ich plan nie wypala. Kiedy dom zaczyna ich ścigać po ulicy - tak, biegnie za nimi po ulicy! - dzieci muszą połączyć siły, aby sprawić, żeby okolica stała się znowu bezpieczna dla wszystkich.

Produkcja filmu Straszny dom sprawiła, że dwaj nagrodzeni Oskarami® filmowcy - Robert Zemeckis i Steven Spielberg - rozpoczęli współpracę z utalentowanym debiutantem Gilem Kenanem. Wszyscy oni stali się pionierami kolejnego przełomu w sztuce filmowej - najnowocześniejszej technologii znanej jako animacja przechwytująca ruch (motion-capture/mocap). Wykorzystując zabawny i w cudowny sposób przerażający scenariusz, realizatorzy zastosowali tę nową magiczną technologię łącząc ze sobą dwa ukochane przez widzów gatunki filmowe - komedię familijną i dreszczowiec - aby pobudzić wyobraźnię całych rzeszy widzów. W przemyśle filmowym istnieje długa tradycja pokazywania na ekranie przerażających / nawiedzonych domów - od gotyckiej posiadłości w Psychozie (Psycho), poprzez niesamowitą chatę Boo Radleya w Zabić drozda (To Kill a Mockingbird) do podmiejskiej rezydencji, w której zamieszkiwał Edward Nożycoręki (Edward Scissorhands) - oraz rozwijania fascynacji dzieci tymi budowlami i ich dziwnymi mieszkańcami. Biorąc pod uwagę zainteresowanie tym gatunkiem, nic dziwnego, że producenci z firmy Roberta Zemeckisa ImageMovers natychmiast zachwycili się pomysłem autorów Dana Harmona i Roba Schraba, którzy zasugerowali, aby dom ożył. „Od chwili, kiedy zajęliśmy się tym projektem”, mówi Zemeckis. „Wiedziałem, że jest to wyjątkowo błyskotliwy pomysł”. Producent Steve Starkey dodaje: „To unikalny, świeży, współczesny film dla całej rodziny. Naszym celem było nie tylko pokazanie na ekranie historii z dreszczykiem, ale także pełnego humoru filmu dla starszych i młodszych widzów”. Scenariusz Strasznego domu postawił przed filmowcami jeden, wydawałoby się bardzo trudny do rozwiązania problem techniczny - w jednej z kulminacyjnych scen, dom ma wyrwać się z fundamentów i wyruszyć na ulicę, terroryzując wszystkich w okolicy. „Ponieważ początkowo film miał być konwencjonalną produkcją z żywą akcją”, mówi Starkey, „powstał dylemat - ‘Jak zawrzeć w konwencjonalnym filmie dom, który ożywa?’”. Problem został rozwiązany, kiedy Zemeckis odkrył przełomową technologię przechwytywania ruchu (mocap), nad którą pracowała firma Sony Pictures Imageworks i która została zastosowana do realizacji przeboju Ekspres Polarny (The Polar Express) w reżyserii właśnie Zemeckisa. „Technologia mocap wydawała się być idealna do opowiedzenia historii Strasznego domu,” wyjaśnia Zemeckis. „To perfekcyjna mieszanka kina żywej akcji i komputerowo generowanych obrazów. W ten sposób realizatorzy kontrolują obrazy, w tym samym czasie pracując z utalentowanymi, profesjonalnymi wykonawcami. Pozwala to na niezaplanowane ujęcia, które udoskonalają akcję filmu, a które zdarzają się tylko w pracy z aktorami”. Od początku zdecydowano, że Straszny dom będzie bardziej wystylizowany niż Ekspres Polarny (The Polar Express). „Podczas gdy Ekspres Polarny został zaprojektowany, jako bardziej fotograficznie realistyczny, Straszny dom zdecydowanie się pod tym względem różni,” wyjaśnia producent wykonawczy Jason Clark. „Mieliśmy swobodę w projektowaniu postaci oraz wykorzystaniu animacji w uwydatnianiu aktorskich kreacji. Zatrudniliśmy zresztą wielu członków ekipy Ekspresu Polarnego, którzy nie tylko nauczyli nas jak pracować, ale także pokazali co można ulepszyć.” Kolejnym wyzwaniem dla firmy ImageMovers było zaangażowanie odpowiedniego reżysera. Tak było do momentu, kiedy realizatorzy spotkali się z młodym absolwentem Gilem Kenanem, którego studencki film The Lark zdobył w 2002 roku nagrodę UCLA Spotlight. „The Lark był interesujący, ponieważ różnił się znacznie od innych filmów tego rodzaju”, mówi Rapke. „Gil opowiedział swoją historię wykorzystując techniki, które nas zaintrygowały.” „Kiedy tylko zobaczyłem film Gila, odniosłem wrażenie, że właśnie takiego reżysera szukamy, chociaż nigdy wcześniej nie zrealizował filmu pełnometrażowego," mówi Zemeckis. „Podczas naszych dyskusji dotyczących projektu, przedstawił innowacyjną wizję filmu, że wiedziałem już, że mój instynkt nie zawiódł". Zbieg okoliczności sprawił, że film The Lark także opowiadał o domu zaatakowanym przez łzy i gniew. „Kilka lat temu zawładnął mną pomysł stworzenia emocjonalnego związku między człowiekiem, a jego otoczeniem”, wyjaśnia Gil Kenan, „i sprawienie, aby był on wizualny, dramatyczny i antropomorficzny. Kiedy więc pojawiła się propozycja realizacji Strasznego domu, okazało się, że dokładnie tak zawsze chciałem opowiedzieć filmową historię i pokazać w jaki sposób ludzie, ich domy i otoczenie mogą na siebie oddziaływać. Dom posiada coś więcej niż mściwego ducha, posiada duszę”.

„Gil przygotował listę aktorów, z którymi chciałby pracować podczas realizacji filmu Straszny dom,” wspomina Rapke. „Udaliśmy się z nią do wytwórni Sony i ku naszemu zdziwieniu, wszyscy zgodzili się wziąć udział w filmie. Maggie Gyllenhaal miała zagrać opiekunkę Zee. Jason Lee - Bonesa, Jon Heder - Czaszkę, Catherine O’Hara i Fred Willard - rodziców DJ’a, Kevin James - oficera policji Landersa, a Nick Cannon - oficera Listera. Nawet Steve Buscemi zgodził się zagrać Nebbercrackera. Było to coś zadziwiającego i zapewniłem Gila, że coś takiego juz nigdy nie wydarzy się w jego życiu. Przede wszystkim, jednak, uzyskaliśmy zgodę Kathleen Turner na zagranie roli Constance.” Posiadająca jeden z najwspanialszych głosów w przemyśle rozrywkowym, Kathleen Turner zawsze odnosiła niezwykły sukces dzięki swoim strunom głosowym. „Zaangażowałam się w Straszny dom poprzez Boba Zemeckisa,” mówi Kathleen Turner. „Obsadził mnie kiedyś jako głos Jessiki Rabbit w filmie Kto wrobił królika Rogera?, a teraz zadzwonił do mnie i zapytał ‘Byłabyś zainteresowana nową technologią?’. Wiedział, że zawsze interesuję się wszystkim, co nowe w filmie. Ale złapał mnie na swój haczyk, kiedy powiedział ‘Zagrałaś kiedyś najbardziej seksowną animowaną postać, teraz możesz zagrać najokropniejszą’. Oczywiście, natychmiast odpowiedziałam, że się zgadzam”. Kenan przyznaje, że miał olbrzymie szczęście dostając do dyspozycji takiej klasy aktorów. „Od chwili, kiedy po raz pierwszy przeczytałem scenariusz, jasno wiedziałem, jak powinni wyglądać bohaterowie filmu. Podczas czytania, w mojej głowie poszczególni aktorzy wcielali się w postaci ze scenariusza Strasznego domu ”. „Kiedy wysłaliśmy scenariusz aktorom,” mówi Starkey, „zachwycili się jego oryginalnością i humorem. Każdy chciał wziąć udział w czymś, co będzie wyjątkowym wydarzeniem. Przedstawiliśmy im ofertę, której po prostu nie mogli odrzucić”. „Dostałem telefon, w którym zaproponowano mi tę rolę,” wspomina Steve Buscemi, „a następnie pokazano krótki film Gila, który był zupełnie inny od filmów animowanych, jakie do tej pory oglądałem. Był trochę mroczny. Spodobała mi się wrażliwość i poczucie humoru reżysera, a poza tym sam scenariusz Strasznego domu.” Aby obsadzić role trójki dzieci, głównych bohaterów Strasznego domu, przeprowadzono liczne castingi w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. „Skontaktowaliśmy się z agencjami, komisjami filmowymi, szkołami aktorskimi i menedżerami,” mówi reżyser obsady Victoria Burrows. „Spotkaliśmy się z dziećmi, które miały mnóstwo zawodowego doświadczenia i z takimi, które go nie miały. Byli to młodzi ludzie w wieku od 10 do 20 lat. Ostatecznie zaangażowaliśmy dzieci, które wiekowo odpowiadały bohaterom opisanym w scenariuszu.” „To był bardzo wyczerpujący proces,” wyznaje Kenan. „Prawdopodobnie widziałem przynajmniej raz każde dziecko w Ameryce, a prawie połowa z nich wzięła udział w próbnych czytaniach scenariusza”. Trójka młodych aktorów, których wybrał reżyser - Sam Lerner (Chowder), Mitchel Musso (DJ) i Spencer Locke (Jenny) natychmiast zaprzyjaźniła się ze sobą, a ich młodość okazała się być bardzo wartościowym elementem procesu produkcji.

Po pięciu dniach prób i czytania dialogów, rozpoczęły się zdjęcia do filmu. Obszar o powierzchni 20 m x 20 m, na którym ustawiono sprzęt do przechwytywania ruchu i gdzie występowali aktorzy, został przygotowany w studio nr 6 w Culver Studios. W większości film realizowano sekwencjami mając do dyspozycji stosunkowo krótki okres zdjęciowy. „42-dniowy okres zdjęciowy to dosyć mało czasu,” mówi producent wykonawczy Clark, „szczególnie w porównaniu z filmami żywej akcji, które realizuje się nawet przez sto dni. A my dodatkowo mieliśmy na planie dzieci, które mają skrócone godziny pracy”. Udoskonalony na potrzeby Strasznego domu, mocap dostarczył filmowcom kreatywnego instrumentu, dzięki któremu mogli nagrywać występy aktorów i przekształcać je w szczegółowe dane cyfrowe, które stanowiły następnie podstawę animacji. Przygotowania aktorów do zdjęć w filmie realizowanym techniką mocapu, wiązały się z codziennymi rytuałami. Każdego ranka, aktorzy musieli zakładać specjalne kostiumy i buty, w pokoju charakteryzatorskim nakładano im na głowy plastikowe nakrycia, a do ich twarzy przyklejano plastikowe fosforyzujące czujniki. „Podczas charakteryzacji, Sam Lerner, który gra Chowdera i Mitchel Musso grający DJ-a nie mogli usiedzieć na miejscu”, wspomina Jon Heder. „Śpiewali na przykład do mikrofonów. Musieli być bardzo podekscytowani mogąc być częścią tak wielkiej produkcji”. Ponieważ aktorzy grali w studio, na ściśle określonym obszarze, dużą uwagę przykładano do rekwizytów, które miały się pojawić na ekranie. „Musieliśmy zaprojektować scenografię i rekwizyty przy użyciu takich programów komputerowych jak Maya i Rhino i to w taki sposób, jakbyśmy mieli je wybudować w studio,” wyjaśnia scenograf Ed Verreaux. „Przygotowaliśmy szkice, które posłużyły do konstrukcji rusztowań, z którymi aktorzy mogli naprawdę współgrać. Na przykład, kiedy aktorzy siedzą przy stole, potrzebują czegoś na czym mogliby oprzeć łokcie i czegoś do siedzenia - nie mogło to być jednak trwałe. Prawdziwy stół przeszkadzałby cyfrowym kamerom w rejestrowaniu przechwytujących ruch czujników umieszczonych na ciałach aktorów. Dlatego też wszystko musiało być tylko drucianym rusztowaniem. Aktorzy poruszali się w świecie drucianych rusztowań, a następnie każdy ich ruch kopiowany był do komputera i czekał na obróbkę w trakcie post-produkcji”. Dla aktorów, gra w studio bardziej przypominała występy na scenie niż przed kamerą filmową. Tak mówi o tym Starkey, „Nie było na planie stałej obecności kamery i oświetlenia. Rytm gry aktorskiej nie był zakłócany, kiedy trzeba było zmienić film w kamerze. Kiedy aktorzy rozpoczęli zdjęcia, wykonywali swoje sceny bez zwracania uwagi na liczne sprawy techniczne, które są zwykle częścią procesu filmowego. Myślę, że właśnie dlatego tak im się to podobało”. Był jeszcze inny aspekt pracy w tym formacie, który przypadł aktorom do gustu. „Przez cały czas musieliśmy używać wyobraźni”, mówi Buscemi. Wg Clarka, „Kręcenie filmu na kwadracie 20 m x 20 m było wyzwaniem dla nas wszystkich. Ale mogę sobie tylko wyobrazić, czym musiało być dla reżysera wyobrażanie sobie scenografii, której nigdy w pełni nie widział i wyjaśnianie poszczególnych scen aktorom. Gil bardzo szybko do tego przywykł i ułatwiał pracę aktorom. Tak było w scenie, kiedy trójka naszych bohaterów sprawdza piwnicę Nebbercrackera. Młodzi aktorzy mieli trochę trudności z wczuciem się w atmosferę niezwykłej przygody i lęku, ponieważ chodzili po prostu dokoła oświetlonej sceny starając się grać tak, jak gdyby właśnie znajdowali się w przerażającej piwnicy. Dlatego też Gil kazał przyciemnić światło i nagle scena stała się mroczna i straszna, a dzieciaki od razu wczuły się w atmosferę przygody”. Jak się okazało to właśnie wyobraźnia - zarówno po stronie aktorów, jak i animatorów - była tym, co sprawiło, że realizacja filmu Straszny dom była tak bardzo wyjątkowa i twórcza. „Ta piękna hybryda, którą stworzyliśmy używając technologii przechwytywania ruchu i animacji była głównie wynikiem świetnej gry aktorskiej," mówi nadzorujący efekty wizualne Jay Redd. „Wszystkie te elementy przemieszały się wzajemnie tworząc coś z czym widzowie nigdy wcześniej nie mieli do czynienia".

Już na wstępnym etapie produkcji, było jasne, że jednym z głównych celów filmu będzie antropomorfizacja domu i tchnięcie życiem w cegły i strukturę zaprawy murarskiej. Najnowocześniejsza technologia wykorzystana w Strasznym domu umożliwiła filmowcom stworzenie niezwykłej centralnej postaci filmu. Projektowanie wyglądu domu było dosyć żmudnym procesem. „Trudno było przygotować projekt domu, który byłby straszny, ale nie na tyle, aby zbytnio rzucać się w oczy”, wyjaśnia Chris Appelhans. „Miał być po prostu kolejnym starym domem na ulicy, który kiedy zmienia się światło wydaje się nagle monstrualny i budzi złe przeczucia". „Jedną z korzyści animacji jest to, że można zbudować dom, który będzie wyglądał tak, jak gdyby miał oczy i usta,” mówi producent Starkey. „Animatorzy byli w stanie nadać mu wyraz ludzkiej twarzy”. Tak mówi o animacji Kathleen Turner, „Sposób, w jaki aktor się porusza - te wszystkie niewidoczne sygnały - i jaki jest jego stan emocjonalny, wszystko to można wyczytać z mowy ciała”, mówi Turner. „Dzięki kamerze, która kopiuje ruch na dysk komputerowy można w efektywny sposób zarejestrować występ danego aktora”. Oprócz tego, że zagrała na planie z innymi aktorami, Kathleen Turner wzięła istotny udział w tworzeniu pełnych wściekłości dźwięków wydawanych przez dom. Turner i reżyser Kenan spotkali się w sławnym nowojorskim Brill Building, aby nagrać wokalizy aktorki, a także jej niewerbalny występ w roli strasznego domu. Taśma z nagraniem została następnie wysłana do studia Skywalker Sound - części George Lucas’s Skywalker Ranch w Północnej Kalifornii - które zmiksowało naturalne odgłosy odkształcającego się drewna i ruchu domu. Dźwiękowcy pracujący przy filmie umieścili starą, drewnianą stodołę na jednym ze wzgórz Marin i przymocowali wzmacniacze do jej wewnętrznych ścian. W ten sposób byli w stanie uchwycić naturalne jęki wydawane przez budynek i wpleść je w efekty dźwiękowe filmu Straszny dom, które brzmią wyjątkowo złowieszczo i zadziwiająco ludzko.

Ciężka praca, którą włożyli w powstanie filmu Straszny dom aktorzy i ekipa z pewnością przyniesie owoce. „Nasza produkcja będzie dla wszystkich niezwykłym filmowym przeżyciem”, obiecuje producent Rapke. „Oglądanie tego filmu można porównać do przejażdżki kolejką górską, a poza tym wizualnie różni się od wszystkiego, co do tej pory mogliśmy oglądać na dużym ekranie.” „Dzieci będą oglądać nasz film, krzycząc z wrażenia w trakcie projekcji”, przewiduje producent Starkey. „Na koniec, jednak poczują się bardzo dobrze. Jestem pod wrażeniem tego, co Straszny dom nauczył nas o elastyczności procesu przechwytywania ruchu. Filmowcy zaczną sobie zdawać sprawę z tego, że wiele innych gatunków filmowych także może zostać zrealizowanych w ten sposób”. „Technologia wykorzystana w Strasznym domu nie zastąpi animacji”, mówi Zemeckis. „Ale jedną z trudności, z którymi mamy do czynienia w przypadku tradycyjnej dwuwymiarowej animacji zawsze była animacja ludzi. Lubię, jednak myśleć, że proces przechwytywania ruchu stworzył możliwość realizowania filmów, które nie mogłyby powstać jako filmy żywej akcji, ale także nie powinny być animowanymi kreskówkami. Mamy teraz odpowiednie medium dla opowiadania historii, których nie bylibyśmy w stanie wyprodukować w całym ich potencjale w innych formatach filmowych. Proces przechwytywania ruchu to technologia bez ograniczeń. Naszym filmem tylko przebiliśmy się przez jej wierzchnią warstwę”. „Straszny dom ma w moim sercu szczególne miejsce,” mówi autor Rob Schrab. „Zapoczątkował moją karierę scenarzysty. Wspólnie z Danem chcieliśmy, aby powstał film, który także my moglibyśmy obejrzeć - film dla dzieci, który nie mówi typowym dla nich językiem i nie obawia się ich przestraszyć. Moim marzeniem jest, aby Straszny dom otworzył drzwi do produkcji różnorodnych gatunkowo filmów realizowanych z myślą o dzieciach”.

STEVE BUSCEMI (Nebbercracker) - Ghost World - nagroda Independent Spirit, nominacja do Złotego Globu, Mystery Train Jima Jarmuscha, In the Soup Alexandra Rockwella, New York Stories Martina Scorsese, Miller's Crossing, Barton Fink, nagrodzony Oskarem® film Fargo, The Big Lebowski - wszystkie cztery w reżyserii braci Coen, Duża ryba (Big Fish) Tima Burtona, The Imposters Stanleya Tucci, Con Air, Wyspa (The Island) i Armageddon Michaela Baya, Living in Oblivion Toma Di Cillo, Twenty Bucks, Ucieczka z Los Angeles (Escape From L.A.) Johna Carpentera, Desperado, Domestic Disturbance, Rzeczy, które robisz w Denver będąc martwym (Things to Do in Denver When You're Dead), Somebody to Love Alexandra Rockwella, Wściekłe psy (Reservoir Dogs) Quentina Tarantino - nagroda Independent Spirit, Kansas City Roberta Altmana, Deeds, Mali agenci 2 (Spy Kids 2: The Island of Lost Dreams), Mali agenci 3-D (Spy Kids 3-D: Game Over), The Grey Zone, 13 Moons, Double Whammy, Art School Confidential, Rising Sun, The Hudsucker Proxy, Big Daddy, Od wesela do wesela (The Wedding Singer), Potwory i spółka (Monsters, Inc.), Final Fantasy - w dwóch ostatnich filmach animowanych aktor użyczył swojego głosu, reżyseria - What Happened to Pete, Trees Lounge, Animal Factory, Lonesome Jim z Liv Tyler i Caseyem Affleckiem, telewizja - reżyseria kilku odcinków Rodziny Soprano oraz udział w serialu - nominacja do nagrody Emmy. MAGGIE GYLLENHAAL (Zee) - Sekretarka (Secretary) - nominacje do Złotego Globu, nagrody Independent Spirit, Happy Endings z Lisą Kudrow i Tomem Arnoldem, Trust the Man z Julianne Moore, Billy’m Crudupem i Davidem Duchovny’m, World Trade Center Olivera Stone z Marią Bello i Nicolasem Cage, Stranger Than Fiction Marca Fostera, Sherrybaby, Casa De Los Babys Johna Saylesa, Uśmiech Mony Lisy (Mona Lisa Smile) Mike’a Newella, Criminal, Adaptacja (Adaptation) Spike’a Jonze’a, Waterland z Jeremy Ironsem, Cecil B. Demented, Donnie Darko, teatr - Closer Roberta Egana, Antony and Cleopatra, Homebody/Kabul. JON HEDER (Skull - The Pizza Chef) - Napoleon Dynamite - nagroda MTV, The Benchwarmers, Jak w niebie (Just Like Heaven) z Reese Witherspoon i Markiem Ruffalo, School for Scoundrels z Billy’m Bobem Thorntonem, Blades of Glory z Willem Ferrellem, Mama’s Boy z Diane Keaton, szkolny film krótkometrażowy Peluca oraz projekt filmu animowanego Columbia Pictures Surf’s Up. JASON LEE (Bones) - Chasing Amy, Mallrats, Dogma, Jay and Silent Bob Strike Back - wszystkie w reżyserii Kevina Smitha, U progu sławy (Almost Famous) Camerona Crowe - Złoty Glob, Vanilla Sky, Mumford, thriller Dreamcatcher, Drop Dead Sexy, The Ballad of Jack and Rose, Big Trouble, Wróg publiczny (Enemy of the State), Kissing a Fool, Iniemamocni (The Incredible) - głos jednego z bohaterów, telewizja - My Name is Earl - nominacja do Złotego Globu, SAM LERNER (Chowder) - Envy, telewizja - My Life With Men, The Untitled Diamond Weisman Pilot, Malcolm in the Middle, The King of Queens, Oliver Beene, Two and a Half Men, teatr - Aladdin, Annie, The Music Man, Hercules Beatles oraz Insect Show. SPENCER LOCKE (Jenny) - Spanglish Jamesa L. Brooksa, telewizja - Untitled Camryn Manheim Pilot, Bez śladu (Without a Trace), Ned’s Declassified School Survival Guide, Phil of the Future, Boy’s Life. MITCHEL MUSSO (DJ) - Secondhand Lions z Robertem Duvallem, Am I Cursed? oraz The Keyman, telewizja - Hannah Montana, Phineas and Ferb, Walker, Texas Ranger: Trial by Fire, Life is Ruff, Oliver Beene, Avatar: The Last Airbender. CATHERINE O’HARA (Mama) - After Hours, Kevin sam w domu (Home Alone), A Simple Twist of Fate, Zgaga (Heartburn), Sok z żuka (Beetlejuice), The Last of the High Kings, Waiting for Guffman, Home Fries, Orange County, Surviving Christmas, Best in Show, A Mighty Wind, Lemony Snicket: seria niefortunnych zdarzeń (Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events), filmy animowane - Cat Tale, Kurczak mały (Chicken Little), Skok przez płot (Over the Hedge), Miasteczko Helloween (The Nightmare Before Christmas), telewizja - Sześć stóp pod ziemią (Six Feet Under), reżyseria kilku odcinków Dream On oraz The Outer Limits. KATHLEEN TURNER (Constance) - Żar ciała (Body Heat) Lawrence Kasdana - nominacje do Złotego Globu i BAFTA, The Man with Two Brains, Crimes of Passion, Miłość, szmaragd i krokodyl (Romancing the Stone) - Złoty Glob, Klejnot Nilu (The Jewel of the Nile), Wojna państwa Rose (The War of the Roses), Peggy Sue wyszła za mąż (Peggy Sue Got Married) Francisa Forda Coppoli - nominacje do nagrody Akademii® i Złotego Globu, Honor Prizzich (Prizzi’s Honor) Johna Hustona - Złoty Glob, Switching Channels, V.I. Warshawski, Undercover Blues, House of Cards, Serial Mom Johna Watersa, Moonlight and Valentino, Przypadkowy turysta (The Accidental Tourist) Lawrence Kasdana, Kto wrobił królika Rogersa? (Who Framed Roger Rabbit) - głos Jessiki Rabbit, The Virgin Suicides Sofii Coppoli, Baby Geniuses, Prince of Central Park, teatr - The Graduate, Tallulah, Who’s Afraid of Virginia Woolf? - nominacja do nagrody Tony, Indiscretions, Cat on a Hot Tin Roof - nominacja do nagrody Tony, Camille, Travesties, The Seagull, A Midsummer’s Night’s Dream, telewizja - The Doctors, Przyjaciele (Friends), Leslie’s Folly - reżyseria. FRED WILLARD (Tata) - Best in Show, Waiting for Guffman - nominacja do nagrody Gildii Aktorów Filmowych, For Your Consideration, This Is Spinal Tap, Roxanne, Powiedz tak (The Wedding Planner), How High, American Pie 3, A Mighty Wind, Date Movie, Anchorman: The Legend of Ron Burgundy, Church Ball, Ira and Abby, I Could Never Be Your Woman, First Time Caller, telewizja - Everybody Loves Raymond - trzy nominacje do nagrody Emmy, Roseanne, Fernwood 2-Nite, Ally McBeal, Mad About You, teatr - Little Murders Alana Arkina, Arf, Call Me Madam, Isn’t It Romantic?, Elvis and Juliet, musicale Promises, Promises i Anything Goes.

GIL KENAN (reżyseria) - The Lark - film krótkometrażowy nagrodzony na licznych festiwalach oraz zdobywca nagród UCLA Spotlight, British Academy Fellowship i Lew Wasserman Fellowship. Obecnie Kenan pracuje nad filmem City of Ember we współpracy z Walden Media i Playtone. DAN HARMON (scenariusz) - współautor i producent wykonawczy filmu telewizyjnego Heat Vision and Jack w reżyserii Bena Stillera z Jackiem Black w roli głównej. ROB SCHRAB (scenariusz) - współautor filmu Heat Vision and Jack, autor i reżyser filmu krótkometrażowego Robot Bastard!, autor sekwencji prania mózgu w produkcji Zoolander i projektant graficzny Kill the Man z Luke Wilsonem. PAMELA PETTLER (scenariusz) - Gnijąca panna młoda (Tim Burton’s Corpse Bride) Tima Burtona, Molly Moon’s Incredible Book of Hypnosis i Bedknobs and Broomsticks. STEVE STARKEY (producent) - Forrest Gump - nagroda Akademii®, trzy Złote Globy, Cast Away, Co kryje prawda (What Lies Beneath) z Harrisonem Fordem i Michelle Pfeiffer, Ekspres Polarny (The Polar Express), Kto wrobił królika Rogera? (Who Framed Roger Rabbit), Powrót do przyszłości (Back to the Future), Ze śmiercią jej do twarzy (Death Becomes), Kontakt (Contact), Noises Off. Starkey pracował także jako jeden z montażystów takich filmów jak Imperium kontratakuje (The Empire Strikes Back) i Powrót Jedi (Return of the Jedi), telewizja - Amazing Stories, Johnny Bago. ROBERT ZEMECKIS (producent wykonawczy) - reżyseria - Forrest Gump - Oskar®, Złoty Glob, nagroda Gildii Reżyserów Filmowych, Cast Away, Ekspres Polarny (The Polar Express), Powrót do przyszłości (Back to the Future), Kontakt (Contact) z Jodie Foster, Ze śmiercią jej do twarzy (Death Becomes Her), Kto wrobił królika Rogera (Who Framed Roger Rabbit), Miłość, szmaragd i krokodyl (Romancing the Stone), Used Cars i I Wanna Hold Your Hand, telewizja - film dokumentalny The 20th Century: The Pursuit of Happiness, Amazing Stories, Tales of the Crypt. Produkcja - House on Haunted Hill, Przerażacze (The Frighteners), The Public Eye, Trespass, 1941 Stevena Spielberga. STEVEN SPIELBERG (producent wykonawczy) - reżyseria - Jurassic Park, E.T. The Extra-Terrestrial, Szeregowiec Ryan (Saving Private Ryan) - Oskar®, Lista Schindlera (Schindler’s List) - Oskar®, Kolor purpury (The Color Purple), Poszukiwacze zaginionej arki (Raiders of the Lost Ark) - nominacja do nagrody Akademiiâ, Bliskie spotkania trzeciego stopnia (Close Encounters of the Third Kind) - nominacja do Oskaraâ, Monachium (Munich) - nominacja do Oskaraâ, Imperium słońca (Empire of the Sun), Szczęki (Jaws), Amistad, thriller Wojna światów (War of the Worlds), The Terminal, Złap mnie, jeśli potrafisz (Catch Me If You Can), Raport mniejszości (Minority Report), A.I. Sztuczna inteligencja (A.I.: Artificial Intelligence), The Sugarland Express, Always, Hook, Indiana Jones i świątynia przeznaczenia (Indiana Jones and the Temple of Doom), Indiana Jones i ostatnia krucjata (Indiana Jones and the Last Crusade), produkcja - Gremlins, Goonies, Powrót do przyszłosci I, II i III (Back to the Future I, II, and III), Kto wrobił królika Rogera? (Who Framed Roger Rabbit?), An American Tail, The Land Before Time, The Flintstones, Casper, Twister, Maska Zorro (The Mask of Zorro), Faceci w czerni I i II (Men in Black I, II), Piękny umysł (A Beautiful Mind), American Beauty, Gladiator - wszystkie trzy filmy zdobyły nagrody Akademii®, serie TV Ostry dyżur (ER), Kompania braci (Band of Brothers) - Emmy i Złoty Glob, Taken, Into the West, On the Lot, film dokumentalny The Last Days - Oskar®. XAVIER PEREZ GROBET (zdjęcia) - Nine Lives Rodgrigo Garcia, Before Night Falls Juliana Schnabela - nominacja do nagrody Independent Spirit, Cavedweller Lisy Cholodenko, The Woodsman Nicole Kassell, Nacho Libre, Music and Lyrics By Marka Lawrence, Sin Remitente, La Mujer de Benjamin. Grobet otrzymał cztery nominacje do meksykańskiej nagrody Ariel. ED VERREAUX (scenografia) - Poszukiwacze zaginionej arki (Raiders of the Lost Ark), E.T. - współpraca scenograficzna, Starsky & Hutch, Król Skorpion (The Scorpion King), Jurassic Park III, Misja na Marsa (Mission to Mars), Kontakt (Contact), Skrawki życia (How to Make an American Quilt), Casper, Blue Chips, The Distinguished Gentleman, Honey, I Blew Up the Kids i Żółtodziób (The Rookie). ADAM P. SCOTT (montaż) - Blade, R.S.V.P., Face the Music, Trash, Full Blast, Driven, Wyspa doktora Moreau (The Island of Dr. Moreau), Naciągacze (Matchstick Men), Męska gra (Any Given Sunday) i Informator (The Insider). JAY REDD (efekty wizualne) - The Haunted Mansion, Stuart Malutki 2 (Stuart Little 2), Co kryje prawda (What Lies Beneath), Sphere, Babe - świnka z klasą (Babe), Kontakt (Contact) - nominacja do nagrody Annie. RUTH MYERS (kostiumy) - Emma, Rodzinna Addamsów (The Addams Family) - za kostiumy do obu filmów Myers otrzymała nominacje do Oskara®, Tajemnice Los Angeles (L.A. Confidential), Isadora, Half Light, Beyond the Sea, Connie and Carla, Nicholas Nickleby, The Four Feathers, Dowód życia (Proof of Life), The Next Best Thing, I.Q, The Firm, Wydział Rosja (The Russia House), Blaze, Odmienne stany świadomości (Altered States), …And Justice For All, The Main Event, Stardust, A Touch of Class, Przypadkowy turysta (The Accidental Tourist), The Woman in Red, The Ruling Class, telewizja - Carnivale (HBO) - nagroda Emmy. DOUGLAS PIPES (muzyka) - The Lark, City of Ember, Childline - animowana reklama społeczna - nagroda brytyjskiego Royal Television Society.