Kiedy pod Kruszwicą pojawił się konny posłaniec i obwieścił zwycięstwo wyprawy wojów na Poznań, książę Popiel triumfował. Ale jego radość z pokonania przeciwnika nie trwała długo. Wraz z wyprawą wracali dwaj bratankowie księcia, cali i zdrowi, choć wedle planów władcy mieli zginąć. Co więcej młodzieńcy dokonali na wojnie wielkich czynów i dowiedli swojej dojrzałości, aby przejąć od Popiela tron, który ten zajmuje od czasu śmierci ich ojca. I dlatego tej nocy pan na Kruszwicy wdarł się do sypialni bratanków i zamordował jednego z nich sztyletem drugiego. Rankiem skrwawiony brzeszczot posłużył za dowód bratobójstwa. Nieszczęsny właściciel sztyletu stracił oczy, a Popiel umocnił się na tronie. Ale sen z powiek spędza księciu przepowiednia zagłady, jaką otrzymał od wieszczki w świątyni Światowida. Śmierć ponoć mają mu zadać myszy... Tymczasem z dala od wielkiej polityki pana na Kruszwicy, w borze, poluje Ziemowit, syn Piasta. Nagle do uszu myśliwego dolatują krzyki młodej dziewczyny, którą osaczyli słudzy Popiela. Ziemowit przychodzi z pomocą pięknej Dziwie, córce kmiecia Wisza. Między młodymi rodzi się uczucie...

Akcja "Starej baśni" toczy się w IX w. Teren dzisiejszej Polski zamieszkują liczne plemiona słowiańskie, z których każde ma swoich bogów. Władzę sprawuje okrutny Książe Popiel, który ulega namowom żony i aby zapewnić tron dla swojego syna morduje wszystkich, którzy mogliby mu w tym przeszkodzić. Piastun, dowódca drużyny księcia, protestuje i opuszcza władcę, jednak ten wysyła za nim pościg. Zginąłby, gdyby nie Ziemowit Piastowic, który przez lata przebywał wśród wikingów. Po powrocie do ojczyzny zakochuje się w pięknej Dziwie, córce bogatego Kmiecia, Wisza. Nie może jej jednak poślubić, gdyż została przeznaczona bogom i ma zostać kapłanką w świątyni. Książe Popiel morduje ojca Dziwy, a dziewczyna uważa, że to kara za to, iż dała się ponieść uczuciom...