Reżyserka Jessie Jeffrey Dunn Rovinelli zrealizowała swój film jako na poły dokumentalną, na poły teatralną adaptację eksperymentalnej powieści niemieckiego autora Ronalda M. Schernikaua. Akcja przeniesiona zostaje z z Berlina lat 80. do współczesnego Nowego Jorku: transseksualna artystka Tonia (w tej roli reżyserka) przyjeżdża do swojego chłopaka Franza i mieszka z nim w queerowej komunie. Mieszkanie dzieli z nimi inna para – Paul i Erika. Sceny z ich życia codziennego – rozmowy, spacery, seks, imprezy, obcowanie ze sztuką, polityczny aktywizm – zestawione są z sekwencjami czytania tekstu Schernikaua. Rovinelli znajduje dla swojej opowieści niezwykłe tempo: powolny ruch kamery, jasne kadry, prostota kompozycji budują atmosferę spokoju i oddechu. To wspólnota miłości, empatii, a przede wszystkim radykalnego otwarcia i odrzucenia sztywnych norm i podziałów. "So Pretty" mówi o utopii – pięknej i kruchej, biorąc pod uwagę obecny polityczny klimat.