Film z 1992 roku. Już wtedy był ostatni dzwonek na podjęcie działań. Dzisiaj mamy 2020, a ludzie nadal nie wierzą w zmiany klimatyczne.
Twórcy, tacy jak Herzog właśnie, próbują docierać do społeczeństwa sztuką, obrazami. Jak wiele to da, i czego trzeba, żeby każdy na tej Ziemi zaczął się o nią troszczyć?

Masz rację, to (napieranie, destrukcja) jest niezmiennie wpisane chyba w naturę ludzi, którzy nie chcą się zatrzymać i spojrzeć pod nogi. Bo pod nimi jest ziemia, która daje życie, a człowiek ją niszczy. Sztuka wspaniale oddaje tę tragedię, choć obrazy katastrof szczególnie teraz widzimy na własne oczy.