Podczas prac nad filmem Rambo III nastąpiła zmiana reżysera Russella Mulcahy'ego, który nie zgadzał się z pomysłami producentów, zastąpił go Peter MacDonald.
W napisach końcowych zamiast Płk. Trautman jest napisane Płk. Trauman.
Mała amerykańska flaga jest widoczna na rosyjskim helikopterze, który Rambo ukradł.
Podczas walki w Tajlandii, Rambo podaje prawą rękę swojemu przeciwnikowi, który upadł na ziemię. Później jednak widzimy, że pomaga mu wstać trzymając go lewą ręką.
Lusterko wsteczne został usunięty z Mercedesa.
Żołnierze radzieccy mają na sobie kapelusze letnie i zimowe w tym samym czasie co jest niespotykaną rzeczą w regularnej armii.
Gdy Rambo stara się zdjąć kratę w kanałach, naciska na nią ze wszystkich sił, aby ją poluzować. Kiedy faktycznie usuwa przeszkodę, widać, że ją wyciąga zamiast pchać.
Gdy Rambo walczy ze Specnazem w podziemiach jaskini, wystrzeliwuje w kierunku jednego z nich wybuchową strzałę. Pocisk wywołuje dwa wybuchy zamiast jednego.
Zaysen jest pułkownikiem, ale jego pułkownikowskie dystynkcje mieszają się miedzy ujęciami z dystynkcjami porucznika.
Rambo jest byłym członkiem US Army Special Forces, gdzie nabył wiele zdolności bojowych. Niemożliwe jest jednak, aby szkolenie obejmowało obsługę sowieckich czołgów i śmigłowców.
Chociaż Rambo zostaje postrzelony w mięsień czworogłowy uda prawej nogi, nie ma problemu, aby dojść do czołgu.
Gdy żołnierze prowadzeni przez pułkownika zatrzymują się, nie słychać żadnego dźwięku, aż do pojawienia się chwilę później śmigłowca. Podczas jasnej pustynnej nocy wojacy powinni wcześniej usłyszeć nadlatujący pojazd.
Tuż przed nalotem na wioskę mudżahedinów, widać startujące z bazy sowieckie śmigłowce MI-24 z wymalowanymi na bokach "45". W scenie masakry cyfra zmienia się na "42".
W scenie, w której Rambo zostaje zaproszony przez afgańskich bojowników do udziału w grze z użyciem owcy, można zauważyć, że w zależności od ujęcia mamy do czynienia z martwym lub żywym zwierzęciem.
We wszystkich scenach ostrzału ze śmigłowca bojowego, strzelec pokładowy używa belgijskiego karabinu maszynowego MAG58, który nie był na wyposażeniu sowieckiej armii.
Wkrótce po zaatakowaniu Specnazu przez Rambo w jaskini, pułkownik Zaysen prosi o raport w języku rosyjskim. Nazwa jednostki zostaje błędnie wyświetlona na ekranie.
Karabin AK74, którym posługuje się Rambo na granicy z Pakistanem, ma amerykański granatnik MP203, zamiast używanego w tym okresie przez armię radziecką granatnika GP-25.
Po eksplozji bomby w jaskini widać, jak fałszywa ściana rusza się.
Pułkownik Trautman nosi skrzyżowane karabiny na klapach swojego munduru. Oznaczają one oficera piechoty, oficer Sił Specjalnych nosiłby skrzyżowane strzały.
W "Rambo: Pierwsza Krew", Rambo posiada mnóstwo blizn na plecach. W tym filmie, można zauważyć, że blizny zniknęły.
Pod koniec filmu, Rambo jednocześnie prowadzi i strzela z działa. Przedział kierowcy znajduje się z przodu kadłuba czołgu, a ładowanie i strzelanie wymaga obecności osoby w wieży.
W scenie końcowej walki, w lufie działka płk. Trautmana widać mały płomyk, mimo że w tym momencie nie strzela.
Umundurowanie maskujące radzieckich żołnierzy i komandosów Specnazu ma niewłaściwy kamuflaż. Oryginał radziecki powinien być dwukolorowy.
Zdjęcia do filmu zrealizowano w Bangkoku, Chiang Mai (Tajlandia), Tel-Awiwie, Jaffie, Eilat (Izrael), Pishawer (Pakistan), hrabstwie Imperial (Kalifornia, USA) oraz w Rezerwacie Indian w Yumie (Arizona, USA).
Film znalazł się w Księdze Rekordów Guinessa w 1990 roku jako najbrutalniejszy film.
Przez pewien okres czasu film nie był wyświetlany w kinach Wielkiej Brytanii. Stało się to za sprawą zabójstw seryjnego mordercy Micheala Ryana, który zeznał, iż inspiracją dla niego były filmy z serii Rambo.
Scena w końcówce filmu, w której Rambo jadąc czołgiem zderza się z helikopterem, została nakręcona przy użyciu małych modeli.
Zdjęcia do filmu kręcono od 30 sierpnia do 22 grudnia 1987 roku.
Sylvester Stallone poprosił o odrzutowiec Gulfstream, jako część wynagrodzenia za udział w filmie i otrzymał jeden egzemplarz.
Masoud (Spiros Focás) jest wzorowany na postaci Ahmada Szaha Masuda, przywódcy ruchu oporu przeciwko sowieckiej okupacji, a później walczącego z reżimem Talibów.
Z powodu przeniesienia produkcji z Izraela do USA filmowcy stracili dostęp do autentycznego radzieckiego uzbrojenia, które w okresie zimnej wojny było niedostępne dla zachodnich filmowców. Na potrzeby finałowej bitwy skorzystano ze zbudowanych wcześniej na potrzeby filmu "Czerwony świt" kopii m.in. czołgu T-72 i ruchomego działa przeciwlotniczego ZSU-23.
Radzieckie helikoptery stylizowane na Mi-24 to w rzeczywistości francuskie helikoptery SA 330 Puma.