Młody reżyser, wielbiciel van Santa, ale i Loacha, w swoim dojrzałym debiucie mierzy się z niejednoznaczną psychologicznie sytuacją. W szeregu retrospekcji, nie trzymając się kurczowo chronologii, opowiada o końcu przyjaźni trzech nastoletnich chłopców. Jeden przenosi się do innej szkoły, drugi popełnia samobójstwo, trzeci nie przychodzi na jego pogrzeb. Ojciec samobójcy próbuje dowiedzieć się, co ich do tego skłoniło.
Yoon Sung-Hyun od samego początku każe widzom gubić w tym śledztwie trop, mają pozbyć się rutynowych reakcji, zrezygnować z dystansu. Rozdziela role, które okażą się fałszywe. Agresor zamieni się w osamotnionego nadwrażliwca, ofiara przemocy wykaże się siłą, a czułość, zaufanie niezauważalnie przejdzie w okrucieństwo. Skłębione uczucia uderzą w nas wielką falą. Przyczyny zerwania przyjaźni będą zbyt błahe, by traktować je serio, zbyt ostateczne, by móc cokolwiek uratować.
To krytyka koreańskiej kultury macho, zachowanie chłopców jest dla niej typowe - tłumaczy reżyser. Nieumiejętność komunikowania się na głębszym poziomie, chęć imponowania innym, bycie twardym szydercą bez względu na okoliczności - to problem, z którym Koreańczycy muszą sobie poradzić.
opis festiwalowy
