Upalne lato. Pociąg pospieszny odchodzi z warszawskiego dworca. Wśród pasażerów znajduje się Jerzy. Zapomniał miejscówki do wagonu sypialnego. Przekupiona konduktorka kieruje go do ostatniego wolnego przedziału. Bohater niespodziewanie zastaje tam piękną blondynkę Martę. Z powodu braku wolnych miejsc Jerzy i Marta muszą podróżować razem. W pociągu znajduje się również Staszek, były chłopak Marty. Wciąż usiłuje ją przekonać, że powinna z nim zostać, ale dziewczyna wyraźnie nie chce. Pomiędzy Jerzym i Martą stopniowo nawiązuje się przyjazny kontakt. Oboje mają za sobą przykre przeżycia i to ich łączy.

Fabuła filmu rozgrywa się w pociągu przemierzającym trasę Warszawa-Hel. Jednym z pasażerów jest tutaj Jerzy (Leon Niemczyk), który w dość przewrotny sposób zapoznaje się z zamkniętą w sobie Martą (Lucyna Winnicka), atrakcyjną blondynką z tego samego przedziału. Po pewnym czasie okazuje się, że przykre przeżycia tej dwójki potrafią połączyć ich w rozmowie, którą początkowo zastępowała tylko cisza.

Kameralne studium psychologiczne penetrujące intymne stany uczuciowe ludzi spędzających noc we wspólnym przedziale wagonu sypialnego, którzy - pochłonięci własnymi dramatami, pozostają wewnętrznie samotni. Kupiony przypadkowo bilet na miejsce sypialne w pociągu z Warszawy na Hel łączy niespodziewanie młodą kobietę z nieznajomym mężczyzną. Marta ma za sobą jakiś głęboki dramat uczuciowy, Jerzy nie może się otrząsnąć po śmierci kilkunastoletniej pacjentki - samobójczyni - na stole operacyjnym...

Kameralne studium psychologiczne, poetycka opowieść o samotności, a jednocześnie zbiorowy portret Polaków końca lat 50. Dwoje przypadkowych podróżnych spotyka się w przedziale sypialnym. Subtelna gra ich emocji - od wzajemnej niechęci do pozbawionej perspektyw bliskości - rozgrywa się na tle stłoczonego w pociągu ludzkiego mikrokosmosu. W połowie drogi spokojny rytm podróży zakłóca pojawienie się milicjantów szukających mordercy...

Kameralne studium psychologiczne penetrujące intymne stany uczuciowe ludzi spędzających noc we wspólnym przedziale wagonu sypialnego. W jednym przedziale nocnego ekspresu spotykają się przeżywające kryzys osoby. Między bohaterami po pierwszych nieporozumieniach pojawia się nić sympatii. W połowie drogi w pociągu pojawiają się poszukujący mordercy milicjanci. Zidentyfikowany zabójca ucieka jednak w mrok nocy. Pasażerowie ruszają w pogoń, chcąc dokonać na przestępcy, udaremnionego na szczęście, samosądu. Przypadkowe spotkanie z zabójcą wyzwala w ludziach najniższe instynkty i nikt nie dostrzega jego osobistej tragedii.