Akcja filmu dzieje się w okresie wojennym, podczas którego Lenka ratuje walizkę z francuskiej ambasady, gdy ta jest rabowana. Poprzez cały okres wojenny usiłuje on znaleźć właściciela walizki, lecz udaje mu się to dopiero wiele lat po wojnie, w czasie gdy jest już uznanym pisarzem i reżyserem filmowym. Podczas pokazu swojego filmu w Berlinie Zachodnim spotyka właściciela walizki p. Lacoste, ale ten uważa, że zadanie Lenki jest nieaktualne od dawna i poleca mu wyrzucić walizkę. Tymczasem na dworcu Lenka spotyka staruszkę Polkę, która prosi go o wykonanie podobnego zadania.

Władysław Lenka, polski pisarz i reżyser, przedstawia na festiwalu w Berlinie Zachodnim swój film, który zostaje źle przyjęty przez publiczność. Niezadowolony z reakcji widzów, dopuszcza się chuligańskiego wybryku i trafia do aresztu, gdzie wspomina swoje wojenne przeżycia. W czasie oblężenia Warszawy wpadła mu w ręce walizka francuskiego dyplomaty. Dzięki znalezionemu w niej paszportowi in blanco, który wypełnił na swoje nazwisko, uniknął aresztowania i trafił do obozu dla internowanych cudzoziemców w Konstancji nad Jeziorem Bodeńskim. Po wojnie przez kilka lat usiłował odszukać właściciela walizki. Zwolniony z aresztu, spotyka nieoczekiwanie dawnego kolegę, który przedstawia mu małżeństwo Francuzów. Okazuje się, że pan Lacoste, pracujący przed wojną w Warszawie, jest poszukiwanym przez Lenke właścicielem walizki, która jednak nie jest mu już do niczego potrzebna. Rozgoryczony Władysław wyjeżdża. W pociągu spotyka staruszkę, Polkę wywiezioną w czasie wojny na roboty, która prosi go o dostarczenie komuś walizki w Warszawie.