Rozbite oddziały japońskie na jednej z wysp archipelagu filipińskiego cofają się przed Amerykanami. Tamura (Eiji Funakoshi) po wyjściu ze szpitala błąka się, szukając swego oddziału. W końcu dołącza do niedobitków japońskiej armii próbujących ewakuować się z wyspy. Wycieńczeni z głodu, strachu i zmęczenia stopniowo ulegają coraz to większemu odczłowieczeniu.
Myślałem że nic mnie już w filmie nie zaskoczy , myliłem się , wstrząsający obraz . Jak nisko człowiek się upadł ,ulegając zezwierzęceniu , gdzie są granice człowieczeństwa .Jest to chyba najlepszy film antywojenny jaki powstał , pokazuje do czego zdolny jest człowiek w obliczu głodu , strachu przed nieznanym losem .
Film pokazuje jak jest tam, gdzie kończy się człowieczeństwo. Jest tragiczny, obrzydliwy i bez sensu, ale nie dlatego, że coś nie wyszło, ale właśnie dlatego, że wiernie, doskonale oddaje, co miał oddać. To chyba jeden z nielicznych prawdziwych filmów wojennych jakie widziałem - bez superbohatera, ojców, dziadów i...
Na film trafiłem przez przypadek.
Historia tułającego się żołnierza szukającego nowego oddziału. Wstrząsający obraz rzeczywistości po wyniszczającej wojnie(która jest już praktycznie przegrana). Naturalizm, psychologiczne ujęcie zachowań człowieka w ekstremalnej sytuacji(głód, strach, chęć przetrwania. Przedstawione...