Cienię sobie ten film za to, że nie tyle pobudza widzów do dyskusji na temat jego walorów artystycznych (rzeczywiście pod wieloma względami dyskusyjnych), ale za to, że (jak widzę po forum), jednak zmusza widzów do refleksji na temat tego, czy istnienie takiego systemu w obecnej postaci – ma rację bytu.
Natomiast wszystkich „nowoczesnych”, popierających tego typu działanie służb socjalnych (a przy okazji nie mających dzieci, i nie mających pojęcia o faktycznym trudzie wychowania dzieci we współczesnym społeczeństwie) – zachęcam do śledzenia całkiem realnych losów rodziny Bodnariu w Norwegii. Jak też odsyłam do zapoznania się z opinią Komisarza ds. Praw Człowieka Nilsa Muižnieksa w tej sprawie (w języku angielskim): „Taking children away from their parents is a broader issue and here the utmost caution is required because we have to think: what is the best interest of the child? The best interest of the child is almost always to be with the parents. Only in extreme and exceptional cases, where the child can come to serious harm because of the parents’ behaviour, should a child be taken away temporarily from the parents. We need to intervene to support families so that they can remain together and children can be with their families. Removing children from their parents should be done only as a last resort and for a very short period.”
Nadejdzie czas, kiedy tego typu działanie służb socjalnych zostanie na dobre rozpoznane i zapamiętane w historii jako jedna ze zbrodni przeciwko prawom człowieka. Popełniona, co gorsza, w imię obrony tych praw i pod przykrywką cywilizowanej, nowoczesnej, wyzwolonej i demokratycznej Europy.