tak tak i jeszcze raz tak. Zgadzam sie we wszystkim. Aktorzy swietnie obsadzeni, dobre teksty, momentami doslownie rozwalaja. haha scena na cmentarzu ;) Ciekawie pokazano kochajaca rodzinke i dawnych znajomych. Interesujaca byla ich przemiana gdy dowiedzieli sie o pieniadzach. haha, przed oczami staja mi ci dwaj bucowaci kuzynkowie, i ta scena kiedy przy stole prezentuja cale swoje uzebienie ;) Sama zreszta tak od polowy filmu mialam usmiech na twarzy, ktory na koniec zmienil sie w przeogromnego "banana"
Okreslila bym film jako gorzko-slodki. Sporo w nim elementow smutnych, sklaniajacych do refleksjim ma jednak pozytywne przeslanie i fantastyczne/ moim zdaniem/ zakonczenie .
I jeszcze napisze, ze swietnie mi sie ogladalo ten czarno-bialy film. Bylo sporo fajnych ujec, nacieszylam oko, naprawde.
JA poprosze wiecej takich pozycji.

Nigdzie nie jest powiedziane, że Woody ma Alzheimera, padło jedynie takie podejrzenie i zapytanie ze strony kobiety obsługującej te firmę w Lincoln. Woody był jedynie lub aż alkoholikiem

Raczej byłym alkoholikiem. Kilkukrotnie jest w filmie sugerowane, ze ma Alzheimera. Matka stwierdza, ze jak miałaby milion - wyslalaby męża do domu opieki, syn tłumaczy bratu, ze ojciec nie kontaktuje, w innym miejscu tłumaczy matce, ze powinni się nacieszyć, ze ojciec jest jeszcze na chodzie, bo może to długo nie potrwać, lekarz w szpitalu stwierdza „splątanie” i sugeruje zostawienie Woodego na obserwacji. No i najważniejsze - ma typowe objawy - charakterystyczne dreptanie, ciagłe wędrówki - pozornie celowe, ale nawet w podróży wymyka się z motelu i wędruje po torowisku. Może nie ma diagnozy, bo ich nie stać na wizytę u specjalisty, ale ewidentnie główna postac tego filmu cierpi na jakaś chorobę otępienną.