Wprawdzie czytałem pozytywne opinie o tym filmie ale nie spodziewałem się, że będzie taki dobry. Reżyseria jest naprawdę stylowa, pojawia się tu kilka fajnych technicznych trików. W niektórych momentach jest niekonwencjonalna, gdy na przykład podczas rozmowy pokazane są oddające emocje ręce zamiast twarzy. Historia została dopracowana, główny bohater jest złożoną postacią. Również dialogi robią wrażenie, bowiem ma się wrażenie, iż niemal każde zdanie czemuś służy. Nie grały tutaj gwiazdy, lecz pomimo tego poziom gry aktorskiej jest solidny. Wyróżnia się szczególnie Gail Russell jako dobroduszna ukochana bohatera. Warto zobaczyć ten zapomniany film.