Na plus: główna bohaterka, Bugs, która jest bardzo sympatyczna i wyrazista. Współpraca ludzi i niektórych maszyn to świetny pomysł. Zamiana budek telefonicznych na lustra, to również genialne posunięcie.
Minusy: frustrujący prześmiewczy ton. Pajacujący, niepoważny Morfeusz. Agent Smith, który jest w ogóle niepotrzebny, bo w zasadzie nic konkretnego nie robi w tym filmie. Podobnie jak the Analyst grany przez N.P. Harrisa. Totalnie nietrafiony wybór kastingowy, nie mam pojęcia, kto stwierdził, że Harris pasuje do tej roli. Gada od rzeczy i to jeszcze w ten irytujący, głupkowaty, sposób. Zachowuje się jak jakiś klaun, a nie następca Architekta.

Najgorsze były dialogi. "Twoja skóra wygląda naprawdę nienajlepiej". Co to za teksty? Kto to pisał? Chwilami miałem wrażenie, że to jest jakaś parodia Matrixa, a nie kolejna jego część.

Zakończenie też mi się nie podobało. Nie mam nic przeciwko temu, że Trinity lata, ale pomysł, żeby tym razem to ona była wybrańcem, który na pstryknięcie palca przywraca do życia? Trochę absurdalne. Zaś scena, z tłumem ludzi i ludźmi rzucającymi się z wieżowców, skojarzyła mi się z żywymi trupami.

Sam pomysł był może i nienajgorszy, ale jego wykonanie pozostawia naprawdę wiele do życzenia.

A, i jeszcze Merowing, menel. Pojawił się, wyszczerzył zęby i zniknął. Jaki był sens wprowadzenia tej postaci do filmu? Chyba tylko taki, żeby wywołać śmiech.
I chyba tutaj jest problem. Trylogia była poważnym kinem sci-fi, a ten film to po prostu komedia. Nie na to liczyłem, ale mamy czasy, jakie mamy, trzeba wszystko zepsuć albo przerobić. Hollywood stacza się na psy.