Krótkometrażowy film Karela Reisza i Tonyego Richardsona jest jednym z pierwszych obrazów ukazujących rodzące się młodzieżowe subkultury w pozytywnym świetle. Film powstał w ramach ruchu "Free Cinema". Autorzy z nieukrywaną admiracją ukazują młodych brytyjskich robotników, którzy po pracy zjeżdżają się do jednego z londyńskich klubów jazzowych. Radość z bycia razem, spontaniczność i szczerość, zapamiętanie się w tańcu - to wszystko wydaje się być, zdaniem realizatorów, remedium na sztywność i nieautentyczność reguł rządzących życiem społecznym i oficjalną kulturą. W filmie pojawia się też grupa młodych ludzi z zamożnych domów, którzy wybierają się do dzielnicy biedoty, by zaznać czegoś niezwykłego... Ruch młodych brytyjskich filmowców - Free Cinema powstał w połowie lat 50. pod patronatem British Film Institute. Jego czołowymi postaciami byli: Lindsay Anderson i Karel Reisz. Artyści postulowali niczym nie skrępowaną swobodę twórczą, otwartość na wszelkiego rodzaju eksperymenty formalne a zarazem zwracali się w stronę rzetelnego odwzorowania napięć społecznych. "Wierzymy, że nie ma filmu, który mógł być zbyt osobisty. Obraz mówi. Dźwięk wzbogaca go i komentuje. Długość filmu jest bez znaczenia. Doskonałość nie jest naszym celem. Postawa wyznacza styl. Styl wyznacza postawę. Postawa nasza zakłada wiarę w wolność, w wolność ludzką i doniosłość dnia powszedniego." - pisali w swoim manifeście.