Rolę Olivera odrzucili m.in. Michael Douglas, Jon Voight i Peter Fonda, mimo iż zaproponowano udział w 10% zysku z produkcji.
Pierwszym kandydatem reżysera Arthura Hillera do roli Olivera był Beau Bridges, który jednak odrzucił rolę.
Barbara Parkins odrzuciła rolę Jennifer.
Michael York odrzucił rolę Oliviera, gdyż nie wierzył, że film stanie się hitem.
Kiedy Jennifer dzwoni do Pana Barretta numer który wykręca to 1-333-334, pomimo iż numer który podyktował jej Oliver to 1-3383434.
Film kręcono w Clinton, Nowym Jorku (Nowy Jork, USA), Cambridge, South Hamilton (Massachusetts, USA) oraz w Hong Kongu (Chiny).
Obraz ten zajął trzecie miejsce w rankingu na "najlepsze dziewczyńskie filmy wszech czasów" (listopad 2004). Ranking przygotowała Kim Adelman w swej książce "The Ultimate Guide To Chick Flicks".
Erich Segal napisał najpierw scenariusz do filmu, a następnie powieść - wydano ją tuż przed premierą filmu i stała się bestsellerem.
Erich Segal oparł postać Olivera na osobie Ala Gore'a i Tommy'ego Lee Jonesa.
W 2002 roku znalazł się na 1 miejscu w rankingu przeprowadzonym przez brytyjską sieć sklepów Woolworths na największe wyciskacze łez.
Okres zdjęciowy trwał od września 1969 do marca 1970 roku.