Pierwszy raz obejrzałam go z obowiązku jako fanka Keiry (długo odkładałam przez ocenę) i dostałam jedną z lepszych filmowych niespodzianek. Dynamiczny, szczypta gorzkiego humoru, świetne dialogi, stylowy, dobrze zagrany, zaskakujący i klimatyczny. Wszystko szybko, sprawnie, obejrzany jednym tchem. Do tego wspaniały soundtrack (Kasabian, The Clash, The Rolling Stones i inni). Oglądałam go kilka razy, naprawdę nie mogę pojąć czemu taka ocena.

Tak zrobiłem, pooglądałem go powtórnie po wielu latach i ponownie mocno przykuł moją uwagę. Moja pierwotna ocena 9/10 okazałą się trafna. Dobre kryminalne kino, odpowiednio zagrane, świetne klimatycznie. W sumie nie wiem czemu na filmwebie ma też kategorię melodaramat, powinno być jak w IMDb "crime & dama"

Widzisz, zrobiłem dokładnie to samo. Też obejrzałem go po latach i również utwierdziłem się w przekonaniu, że moja ocena 9/10 była trafna. Wydaje mi się, że w tym filmie chodzi o klimat - jeśli Cię opatuli, odbierasz go jako spójną całość, jedyną w swoim rodzaju. A jeśli nie.... to jest to tylko zlepek "momentów", kilku niezłych kreacji i ciekawostek. A szkoda, bo film niesie niebanalne przesłanie - jeśli masz być gangsterem, to do końca, bez skrupułów. Inaczej zweryfikują Cię własne czyny.
Tym bardziej uważam postać Mitchel'a za ludzką, nieoczywistą, popełniającą błędy i uwikłaną w gówno, z którego być może nie ma wyjścia.