Rok 1952, jedna z niewielkich wysepek u wybrzeży Włoch. Mario Ruoppolo, syn ubogiego rybaka, marzy o wyrwaniu się z ciasnego kręgu tradycji. Okazja do spełnienia marzeń przychodzi w momencie, gdy na wyspie pojawia się sławny poeta Pablo Neruda, którego reżim zmusił do opuszczenia rodzinnego Chile. Rząd włoski zdecydował się przyznać poecie prawo do azylu politycznego. Lokalny poczmistrz jest przerażony ogromem listów, jakie nadchodzą codziennie na adres Nerudy, jeszcze przed jego przybyciem na wyspę. Wynajmuje więc Mario i powierza mu funkcję prywatnego listonosza poety. Wkrótce zawiązuje się między nimi nić sympatii. Mario jest zafascynowany osobowością Nerudy, poetę wzrusza jego naiwność i niewinność.
Kiedy Mario zakochuje się w pięknej Beatrice Neruda niczym Cyrano De Bergerac pomaga mu zdobyć względy nieprzystępnej dziewczyny ucząc go sztuki pisania wierszy miłosnych. Dzięki wstawiennictwu poety udaje się także pokonać opory przesadnie opiekuńczej ciotki Beatrice. Podczas weselnej uczty Mario i Beatrice Neruda oświadcza, że może już bezpiecznie powrócić do Chile...

Na małą, biedną włoską wysepkę przyjeżdża sławny poeta chilijski Pablo Neruda, którego prawicowy rząd wydalił z kraju. Neruda mieszka w małym domku, a ponieważ z całego świata dostaje dużo listów, zatrudniono listonosza, który codziennie wozi rowerem korespondencję dla poety. Z czasem ledwo piśmienny listonosz zaprzyjaźnia się z poetą i sam zaczyna pisać. W wioskowej knajpce pracuje piękna dziewczyna, listonosz podkochuje się w niej, ale nie ma śmiałości zagadnąć. Wykorzystuje jako własne wczesne wiersze miłosne Nerudy i uwodzi dziewczynę. Stara ciotka dziewczyny chce przerwać ten związek i skarży się Nerudzie. Ten zobaczywszy własne wiersze pisane ręką listonosza, lekko się obrusza. Tu pada piękna kwestia listonosza: - Co Ty sobie myślisz poeto, napisałeś i to już nie jest Twoje, ludzie mogą je wykorzystywac dla siebie.
Bardzo mądra myśl, przecież chyba dla ludzi tworzą artyści.
Młodzi biorą ślub, przychodzi na świat synek. W międzyczasie Neruda wyjeżdża, może już wrócić do Chile. Zarażony przez Nerudę lewicowymi poglądami listonosz, jedzie na wielką demonstrację. Dochodzi do zamieszek z policją, listonosz ginie.
Niezwykłego wymiaru dodaje filmowi fakt, że grający listonosza ciekawy aktor, scenarzysta i reżyser Massimo Troisi umarł, zanim film trafił na ekrany kin.