Role

Osoba umieszczająca kwiat na kamieniu, to nie Spielberg, jak wiele osób uważa, ale Liam Neeson. Steven Spielberg nie przyjął swojej gaży za film, gdyż uważał, że to niewłaściwe i byłyby to "pieniądze zalane krwią".

Spielberg zaprosił do współpracy Romana Polańskiego, lecz ten odmówił z powodów osobistych.

Przy obsadzaniu roli Amona Goetha brano pod uwagę Tima Rotha. Ostatecznie zagrał go Ralph Fiennes. Ze względu na swoją "mroczną seksualność".

Martin Scorsese odrzucił szansę wyreżyserowania tego filmu w latach 80. ubiegłego wieku. Twierdził, że z tym zadaniem lepiej by sobie poradził reżyser pochodzenia żydowskiego.

Ralph Fiennes z pomocą wielkiej ilości piwa Guinness przytył do swej roli 13 kg.

Grający w jednej z pierwszych scen szefa nocnego klubu Branko Lustig (jednocześnie koproducent filmu) to "ocalały z Shoah". Produkował również inne filmy poświęcone tematyce Holokaustu (m.in. "Wybór Zofii" i "Shoah").

Do roli Schindlera rozważany był Stellan Skarsgård.

Szwajcarski aktor Bruno Ganz odrzucił rolę Schindlera. Dekadę później zagrał on Adolfa Hitlera w filmie "Upadek".

Harrison Ford odrzucił tytułową rolę tłumacząc się, że ludzie zwracaliby zbyt dużą uwagę na znanego aktora, a zbyt małą na tę niezwykłą historię.

Kurt Luedtke zrezygnował z pisania scenariusza po 4 latach pracy nad nim.

Juliette Binoche odrzuciła rolę w filmie.

Kevin Costner i Mel Gibson byli chętni, by zagrać w filmie Spielberga. Reżyser zadecydował jednak, by skupić się na opowieści a nie na znanych nazwiskach.

W pierwotnej wersji scenariusza Danka Dresner miała 18 lat.
13-nastoletnia wówczas Anna Mucha tak spodobała się Stevenowi Spielbergowi że zmienił dla niej scenariusz.

Claire Danes odrzuciła propozycję występu w filmie, ponieważ nie mogłaby kontynuować edukacji podczas pobytu w Polsce.

Piotr Fronczewski brał udział w castingu do tytułowej roli. Kiedy wybrano do niej Liam Neeson, polskiemu aktorowi zaproponowano zagranie epizodu. Pan Piotr odrzucił taką propozycję.

Błędy w filmie

Tak naprawdę Schindler nigdy nie posiadał Złotej Odznaki Nazistowskiej (Goldenes Parteiabzeichen). Takiej odznaki nie mógł mieć cywil.

Amon Goeth jest przedstawiany jako "Untersturmführer" (podporucznik), ale na kołnierzyku ma insygnia "Obersturmführera" (porucznika), na rękawach zaś - "Hauptsturmscharführera" (kapitana).

Butelka koniaku Hennessy w kształcie, jaki ma w filmie, sprzedawana jest dopiero od lat 90. XX wieku.

Tak naprawdę, balkon domu Amona Goetha nie wychodził na obóz - dom stał po drugiej stronie wzgórza, Goeth nie widział z domu żadnych więźniów.

Gdy Schindler negocjuje z żydowskimi inwestorami w samochodzie, na szybie pasażera widać odbicia operatorów - jest wśród nich postać w charakterystycznej czapce: Steven Spielberg.

Gdy Goeth strzela do żydowskiego robotnika, używa Lugera. Chowa do kabury zaś rewolwer (broń zresztą zupełnie nieużywaną w oddziałach SS).

Kiedy Oskar Schindler całuje żydowską dziewczynę na przyjęciu urodzinowym, jego ręce przesuwają się nagle z jej ramion na policzki.

Kiedy chłopiec zostaje złapany przez oddział nazistów wypada mu torba i ląduje u jego stóp. Scenę później przedmiot leży około metr od niego.

Kiedy Oscar dostaje reprymendę od oficera SS za całowanie żydowskiej dziewczyny, podnosi on filiżankę dwa razy podczas jednego ujęcia.

Na stacji kolejowej, kiedy Schindler ratuje Sterna przed wywiezieniem, pewien nazistowski oficer przegląda zeszyt z nazwiskami. Widać wyraźnie, że wszystkie strony są takie same.

Kiedy Oskar leży z żoną w łóżku i z nią rozmawia jego głowa spoczywa na jej głowie. jednak kiedy kobieta odwraca się, by coś do niego powiedzieć jest on już w znacznie większej odległości niż wcześniej.

W scenie początkowej, kiedy Schindler szykuje się na przyjęcie (ubiera się, bierze pieniądze) kształt jego dłoni i paznokci wyraźnie się zmienia.

Kiedy Oscar poznaje Amona podczas obiadu, ten sam oficer, siedzący nieopodal nalewa sobie wodę do szklanki pod dwoma różnymi kątami.

Oscar na obiedzie z Amonem przygotowuje się do posiłku. Jednak ujęcie zza pleców Amona pokazuje, że Schindler jest już w trakcie przeżuwania jedzenia.

Piosenka Billie Holiday, którą słyszymy pod koniec filmu, nie jest utworem z czasów wojennych. To nagranie pochodzące z lat 50-tych.

Amon Goeth został stracony w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie, a nie, jak pokazuje film, na terenie obozu.

W niektórych ujęciach obywatele żydowscy mają opaski na lewych rękach, przy czym rozporządzenie jasno określało, iż należy nosić je na prawym rękawie.

Na początku filmu słyszymy, że Niemcy pokonali Polską armię w ciągu 2 tygodni. W rzeczywistości Polacy bronili się do 6 października, czyli niemalże 5 tygodni...

Miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu realizowano w Krakowie, Niepołomicach, Olkuszu, Tyńcu, Oświęcimiu, Kasinie Wielkiej i Skarżysku-Kamiennej (Polska) oraz Jerozolimie (Izrael).

Spielberg nie dostał pozwolenia na kręcenie scen w muzeum Auschwitz - i wszystkie sceny obozowe kręcone były w specjalnie zbudowanej wielkiej replice, wybudowanej niedaleko samego obozu.

Pozostałe

Początkowo Spielberg chciał nakręcić film w języku polskim i niemieckim oraz z angielskimi napisami, jednak później pomysł został porzucony.

Fabryka Oscara Schindlera dalej stoi tam, gdzie stała, w Krakowie, na Zabłociu. Brama jest ta sama, co 60 lat temu. Pamiątkową tablicę podobno po cichu zdjęto i wywieziono do USA.

Pod koniec 2004 roku trafił na listę 25 obrazów, które weszły w skład National Film Registry - listy produkcji, które (według Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych) budują dziedzictwo kulturowe USA.

24 lutego 2005 roku "Lista Schindlera" została uznana za najlepszy film lat 90-tych w rankingu, zorganizowanym przez stronę internetową Digital Dream Door.

Znalazł się na 3. miejscu listy Największych Hollywoodzkich Wyciskaczy Łez, sporządzonej przez amerykański magazyn "Entertainment Weekly" w 2004 roku. Wygrał mało znany w Polsce film "Wariatki".

Sam wielki Billy Wilder naniósł kilka poprawek na pierwszą wersję scenariusza, pojawił się też w początkowej fazie produkcji na planie, by pomóc w reżyserii.

Steven Spielberg rozpoczął zdjęcia do tego filmu w Polsce, gdy kończył jeszcze produkcję "Parku jurajskiego" w USA. Aby być "w dwóch miejscach na raz", początkową fazą zdjęć kierował... przez łącze satelitarne, w czym zresztą pomagał mu sam George Lucas.

Scena likwidacji getta krakowskiego w oryginalnej wersji scenariusza liczyła zaledwie jedną stronę - Spielberg rozbudował ją jednak do 20-stronicowego i 20-minutowego epizodu, bazując na wspomnieniach tych, którzy ocaleli z pogromu.

Atmosfera na planie była tak smutna i poważna, że Spielberg prosił Robina Williamsa (z którym się przyjaźnił), by przyjechał i pożartował z nim trochę.

Spielberg dał Neesonowi kilka taśm z nagraniami Steve'a Rossa, by aktor mógł dokładniej przygotować się do roli Schindlera.

Uszycie kostiumów dla 20,000 osób z załogi filmowej trwałoby wieczność. Zaczęto więc pisać ogłoszenia z prośbą o wypożyczanie ubrań z lat 30-tych i 40-tych. Wielu Polaków przyszło z pomocą.

W filmie starano się nie używać niczego, co miało ciemnozielony odcień. Podczas czarno-białej projekcji przedmioty o tym zabarwieniu nie wyglądają efektownie.

Oryginalna lista Schindlera została znaleziona w jego mieszkaniu w Hildersheim, we Frankfurcie w 2000 roku. Schindler przebywał tam kilka miesięcy przed swoją śmiercią w 1974 roku.

Ponad 40% filmu zostało nakręcone ręczną, przenośną kamerą.

Dziewczynka w czerwonym płaszczyku to Roma Ligocka, Żydówka, która przeżyła wojnę i napisała wstrząsający pamiętnik o swoich doświadczeniach.

Mila Pfefferberg przeżyła ciężkie lata wojny. Kiedy została przedstawiona Ralphowi Fiennesowi, zaczęła drżeć i nerwowo się zachowywać, tak bardzo przypominał jej Amona Goetha.

Willa Amona Goetha znajduje się na krakowskim Podgórzu, na ul. Heltmana 22 i jest obecnie w rękach prywatnych.

Palenie zwłok, ukazane w filmie, kręcone było nad Wisłą w okolicach Tyńca a nie, jak podaje podpis, na Hujowej Górce, która faktycznie znajduje się na terenie obozu w Płaszowie.

Zdjęcia do filmu kręcono od 1 marca do 23 maja 1993 roku.

Leopold Pfefferberg - Żyd, ocalony przez Schindlera, przez ponad 40 lat starał się, żeby nakręcono film o życiu jego wybawcy. Ostatecznie udało mu się przekonać Thomasa Keneally'ego do napisania powieści ("Arka Schindlera"), która później stała się bazą do stworzenia oficjalnego scenariusza.

W rzeczywistości Oskar Schindler nie został aresztowany z powodu pocałowania żydówki, ale za handel na czarnym rynku.