Role

Robert Hy Gorman ubiegał się o rolę Andy'ego Barclaya.

Joseph Ruben był brany pod uwagę do wyreżyserowania filmu.

Błędy w filmie

Koszyk kopnięty przez Chucky'ego z odbiornika telewizyjnego po chwili całkowicie znika.

Po tym jak Chucky ożywa jego czerwone guziki na koszuli pojawiają się i znikają w poszczególnych ujęciach.

Andy kładzie Chucky'ego na bujanym fotelu, po chwili Chucky znika, zaś fotel ciągle się kołysze, mimo, iż powinien być nieruchomy.

Kiedy Chucky próbuje wydostać się z kominka w ujęciu zanim zaczyna się palić widać rękę, która lalką porusza.

Kołnierz płaszcza Karen zmienia się, kiedy ta rozmawia z Andym poza szkołą.

Chucky niewłaściwie wymawia słowa podczas rytuału voodoo. Mówi po francusku "poivre de le morte", co oznacza...pieprz śmierci.

Na komisariacie kiedy Andy jest przesłuchiwany przez detektywa uderza Chucky'ego, gdyż nie chce z nim rozmawiać. Jego włosy są w nieładzie, w następnym ujęciu są już uczesane.

Kiedy Chucky znajduję laleczkę voodoo swojego mistrza, ten ma na sobie jasnobrązową koszulkę, która po chwili zmienia się w białą.

Kiedy mistrz umierając mówi pani Barkley jak zniszczyć Chucky'ego zakrwawionymi dłońmi trzyma jej płaszcz. Pomimo to potem nie ma na nim śladów krwi.

Kiedy Chucky uderza Andy'ego kijem baseballowym dokładnie widać, iż kij nie dotyka ciała Andy'ego.

Kiedy Karen Barclay patrzy na lalkę w miejscu, gdzie jest napisane "baterie w zestawie", jest także logo firmy "Play Partners Toys" w lewym rogu pudełka. Tyle że firma produkująca lalki nazywa się "Play Pals Toys".

W scenie, w której Chucky uderza Maggie młotkiem widać członka ekipy filmowej.

Podczas pościgu w początkowych scenach filmu - rękawiczki z rąk Norrisa znikają.

Andy wsiada do pociągu w którym jest przynajmniej 7 wagonów. Gdy tymczasem w jednym z ujęć są tylko 4 wagony.

Miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu kręcono w Chicago i Kankakee (Illinois, USA) oraz w Culver City (Kalifornia, USA).

Pozostałe

Pełne imię Chucky`ego to Charles Lee Ray. Każdy człon pochodzi od nazwiska zabójców: Charles Manson, Lee Harvey Oswald, James Earl Ray.

Pierwotnie scena śmierci opiekunki dziecka kończyła się porażeniem prądem podczas kąpieli. Takie zakończenie wykorzystano w filmie "Narzeczona laleczki Chucky" z 1998 roku.

Podczas jednego z wywiadów z Donem Mancini widzowie stwierdzili, iż chcieliby, żeby mordercą został także młody Andy. Tą wersję wykorzystał Kevin Tenney w filmie "Syndrom Pinokia" z 1996 roku.

Zdjęcia do filmu kręcono od 31 grudnia 1987 roku do 5 marca 1988 roku.

Aby wczuć się w rolę Chucky'ego, Brad Dourif biegał wokół studia nagraniowego, dopóki nie wpadł w prawdziwy szał. Dopiero wtedy wygłaszał swoje kwestie. Stosowanie tej praktyki często doprowadzało do odwodnienia aktora, przez co w scenie nagrywania wrzasku Chucky'ego, gdy ten zostaje spalony żywcem, Dourif był tak wykończony, że prawie zemdlał.