Dopiero co wyszedłem z kina i jestem niestety rozczarowany. Nie wiem czy to miał być zlepek wszystkiego co możliwe, od sytuacji rodzinnych, po ciekawostki odnośnie zespołu a to wszystko zmiksowane muzyką i fragmentami z koncertu ale wyszła z tego niespójna sieczka bez konkretnego pomysłu na film. Mam wrażenie, że twórcy wyszli z założenia, że sam temat legendarnego KULTu uniesie ten film i fani, a raczej fanatycy Kultu, wybiją ten film na pierwsze strony. Piszę to jako fan, bo fanatykiem nie jestem, nie jestem też zwykłym przybłędą co trafił przypadkiem na film: film jest niestety absolutnie niewystarczającym ochłapem, w zasadzie ledwie kąskiem tego obiadu, który jest niebagatelnie olbrzymi - wszak chodzi o ponad 35 lat zespołu. Wiem, że nie da się tego streścić w półtorej godziny, skoro przeciętny koncert KULTu trwa dwa razy dłużej, niemniej: nic o korzeniach i wczesnej twórczości, część ludzi z zespołu pominięta (np. zwolnione miejsce przez Banana przy oknie), w zasadzie ze wszystkich ludzi z Kultu, najwięcej czasu ekranowego poświęconego jest koledze Kazika, sepleniącemu Didiemu, który to zna całą ekipę i jest chyba szarą eminencją tego zespołu (na co wskazywałyby słowa Kazika odnośnie tego, że jest organizatorem i, że piosenka Madryt wynika z jego twórczości). Nie chodzi tu o samą jego postać, tylko to, że absolutnie nic nie wiadomo kim on jest i dlaczego w zasadzie jest bohaterem nr 1?! Jaki był tego cel? Kto ma wiedzieć ten wie? No ja niestety nie wiem. Wracając do filmu, długie, nużące, mało znaczące "ciekawostki", które można by w ogóle pominąć i przeznaczyć na historię zespołu: od twórczości, po wspólne imprezy, większe i mniejsze osiągnięcia, porażki, dylematy, dramaty. Po prostu chciałbym aby to naprawdę był film o Kulcie, a nie o kilku znajomych, którzy jakoś z Kultem są powiązani. Na plus postać Grudzińskiego i Jeżyka, dzięki filmowi można było poznać ich trochę bliżej i uśmiechnąć się na wspomnienie o czytaniu gazet; sam Kazik jak to Kazik, oryginalny w swoim stylu i nie udający nikogo, lubię jego humor więc mi pasuje. Fajna też narracja Zdunka, no i fajnie było posłuchać też muzyki, chociaż przyczepiłbym się do wokali Kazia, mam wrażenie, że zazwyczaj na koncertach gra lepiej niż w tym filmie, może akurat jakoś tak było. No i na koniec, fajnie, że były fragmenty z Woodstocku, fajnie było poczuć to, że się tam było i dołożyło cegiełkę do tego wspaniałego monumentu jakim był najliczniejszy koncert w ich historii.