Gdybym miał opisać film jednym jedynym skojarzeniem, byłoby nim pikareska, czyli opowieść łotrzykowska. Nie dziwi mnie fakt, że Guy Ritchie wybrał taką konwencję: zjadł zęby na filmach o gangsterach i cwaniakach. Dziwi mnie natomiast, jak dobrze formułę tę dopasował do arturiańskiej historii, będącej w gruncie rzeczy czystym fantasy. więcej

Mimo nowatorskiej historii, która rozwija się dość szybko, gołym okiem widać, że twórcy czerpią z wielokrotnie powielanych schematów całymi garściami. Choć część motywów aż bije po oczach (biblijna historia Mojżesza) najbardziej smuci, że Campbellowska koncepcja bohatera o tysiącu twarzy została tu przedstawiona z takim przekonaniem, że nawet na chwilę nie możemy mieć wątpliwości, jak skończy się ta opowieść. więcej