Młoda kobieta, która wychowywała się w sierocińcu, pragnie być kochana. Jej nastoletni wygląd pomaga jej w ukryciu się w domu dziecka, po tym jak zostaję fałszywie oskarżona o popełnienie przestępstwa. W domu dziecka poznaje Kristinę, z którą udaje się w długą podróż autostopem po rozległej Rosji. „Ja nie wracam” to opowieść o poszukiwaniu szczerej przyjaźni i wzajemnej akceptacji w świecie, który nie jest na to gotowy.
Jest ból i nadzieja, głód, miłość, choroba, cel i smutek dużo smutku ale przecież Pan Bóg daje skrzydła tylko raz.
Pierwsze wrażenie...krajobrazy w Kazachstanie są tłem wydobywającym brak przynależności bohaterki do kogokolwiek. Takie niczyje to wszystko. Jak czuje się człowiek niczyi, lub po prostu niekochany? Równolegle Kristina, której wewnętrzny świat jest pozytywny, chociaż w pierwszym odczuciu naiwny- Kristina ma pęd ku pełni...
więcejogląda się z przyjemnością, śledząc główne bohaterki, czyli typowe kino drogi. Jest postawiony cel, do którego zmierzają. Szkoda tylko, że reżyser nie poszedł trochę w inną stronę. W wypadek na drodze bym uwierzył, ale w ten na przystanku niestety już niekoniecznie, stąd jest to w tym miejscu naciągane trochę. Ale sama...
więcejProsto opowiedziana, z celnie punktowanymi zwrotami akcji, historia. Obie bohaterki to dwie indywidualistki, które nie dają za wygraną. Z początku próbują przejrzeć i przechytrzyć się nawzajem. Niesamowita inteligencja i fantazja młodszej Kristyny i życiowa mądrość Ani. Z czasem rodzi się pomiędzy nimi niewidzialna...