powiem tak - Orlando też człowiek - starzeje się - może bardziej i szybciej niż niejeden mężczyzna z twojego otoczenia - a i wybitnie urodziwy też nie był raczej - chyba ,że subiektywnie:) pozostają mu tylko oczy - jak zawsze wyraźiste:)

:D no może i tak, ale bynajmniej nie chodziło mi tu o kwestie Orlando, a raczej źle użytych efektów specjalnych. Serio juz wolałabym Legolasa z paroma zmarszczkami niż tak wyphotoshopowanego, że wygląda jakby go namalowali.

cóż - istotnie:)

He he. Spłycenie rasy elfów...

Prawie każdy czytelnik ma takie wrażenie, jeśli najpierw spotyka się z Lotr a potem dopiero z Hobbitem. Wygląda na to, że u widzów nieznających książek, a oglądających filmy w tej kolejności to też tak działa :)

Czytałam najpierw Władcę i przyzwyczaiłam się do wyłącznie "uduchowionych" elfów, a potem czytałam Hobbita i zdziwiła mnie, a nawet wstrząsnęła, i ich "profanacja". Ha ha, ale tak właśnie jest w książce, elfy z Mrocznej Puszczy upijają się winem - klucznik i podczaszy zasypiają, a pomocnicy mający spławiać beczki podpiwszy tego samego wina potem "nagle wszyscy bardzo poweseleli" (cytat z książki :)
Co więcej, wcześniej elfy z Rivendell harcują po łąkach nad rzeką, wesoło śpiewają i naśmiewają się nieco złośliwie z Bilba i krasnoludów. (Tylko Elrond jest poważny).
Tak wygląda książkowy Hobbit pisany jako bajka dla dzieci. W filmie i tak ten "przyziemny" wizerunek elfów jest złagodzony.

Ale i tak uduchowiony i wyidealizowany wizerunek elfów z Lotr nie jest jedynym słusznym. Tam są w taki sposób przedstawione, bo książka jest pisana z punktu widzenia hobbitów biorących udział w wyprawie, którzy nie mają wielu kontaktów z elfami i dlatego postrzegają ich z dystansu, jako takie "idealne" postacie. Zresztą spotykają tylko tych najlepszych. W ten sposób my też ich postrzegamy, jako nieziemskie i onieśmielające nas istoty i tak przedstawiono ich w filmie.
Kto po Lotr czyta Silmarillion, ten dopiero doznaje szoku, bo tam się okazuje, że ta "idealna" rasa zdolna jest do różnych niecnych czynów i wcale pod tym względem nie jest lepsza od ludzi ...

Co do pojedynku w piciu, jest w książce Hobbit napisane, że bardzo trudno spoić leśnego elfa, ale wino którego (nielegalnie) skosztowali dwaj panowie było specjalnym trunkiem sprowadzanym z krainy Dorwinionu, bardzo mocnym, przeznaczonym wyłącznie na królewski stół. Należało je pić małymi kieliszkami, a wspomniani klucznik i podczaszy potraktowali je jako zwykłe słabe wino i łyknęli sobie z dzbanów. Natomiast Gimli i Legolas w filmowym pojedynku pili piwo, na pewno słabsze od zwykłego wina, a co dopiero od tego specjalnego. Widać tutaj, że rzeczywiście, zgodnie z książką, "niełatwo jest spoić [leśnego] elfa”.

Co do Orlanda, przesadzili rzeczywiście z kolorem oczu, raziło mnie to w kinie, ale teraz na DVD już nie. Albo coś poprawili, albo to zależy teraz od odtwarzacza, w każdym razie u mnie jest lepiej (przynajmniej na moim sprzęcie
:)

Co do rysów twarzy, Orlando przy filmowaniu Lotr miał 22-24 lata, a przy Hobbicie 34-36. Tu nie chodzi tylko o zmarszczki. Rysy twarzy faceta ustalają się około 25-26 roku życia, wtedy rosną ostatecznie kości szczęki. Przed tym wiekiem ma jeszcze dość chłopięcą, szczupłą twarz, potem już dorosłą - szerszą, z bardziej rozbudowaną szczęką. Orlanda trafiła ta przemiana pomiędzy filmami, taki los, więc trzeba było cyfrowo wyszczuplać mu twarz no i tak wyszło, czasem może sztucznie, ale już trudno. Ramiona zresztą też ma teraz szersze niż dawniej, więc młodszy Legolas jest trochę bardziej barczysty niż powinien być.
O wiele łatwiej było odmłodzić Hugo Weavinga, bo u niego tylko redukowano zmarszczki, a zarys kości twarzy i szerokość ramion ma takie same teraz w wieku około 50 lat jak i wtedy około 40.