Sigmund Jähn otrzymał propozycję wystąpienia w filmie, jednak odmówił, gdyż nie chciał grać samego siebie.
Florian Lukas pierwotnie miał zagrać Alexa, jednak reżyser zdecydował, iż rolę tę otrzyma Daniel Brühl.
Kiedy Christiane Kerner wychodzi z domu pierwszy raz po 8 miesiącach, zauważa m. in. reklamę IKEA w barwach żółto-niebieskich. W tamtych czasach logo firmy było koloru czerwono-białego.
Kiedy Alex wchodzi do szpitala by zapłacić za wizytę matki można zauważyć współczesne znaki wyjścia bezpieczeństwa, które są koloru zielonego.
Na początku filmu, podczas sceny z zamieszkami na ulicy można zauważyć w tle po lewej stronie ekranu, operatora, kamerę i światła.
Alex przesypuje kawę Jacobs do pudełka kawy z NRD, jednak logo, jakie jest na nim widoczne pojawiło się dopiero pod koniec lat 90.
W filmie widać czerwone wino marki Blanchet, jednak po upadku muru berlińskiego dostępne było tylko białe wino tego producenta.
Samochód typu GT6N, który widać w filmie, gdy akcja ma miejsce w lecie 1990 roku w rzeczywistości pojawił się 5 lat później.
Na Alexanderplatz na dachu jednego z budynków widać znak firmy "Bankgesellschaft Berlin". Firma ta nie istniała w Berlinie Wschodnim, na rynku pojawiła się w 1993 roku.
Kiedy Alex w hipermarkecie pyta pracownika sklepu o ogórki widać puszki Pepsi. Logo w takim wyglądzie pojawiło się o wiele później niż ma miejsce akcja filmu.
Ariane trzyma list od swojego ojca, w którym imię jej matki - Christiane figuruje jako "Christine".
Film kręcono w Berlinie (Niemcy).
Okres zdjęciowy trwał od 6 września do 30 listopada 2001 roku.
W roku 2004 film wygrał plebiscyt czytelników niemieckiej wersji "Cinema" w kategorii "najlepszy film niemiecki".
Scena w banku została nakręcona 11 września 2001 roku. Tego dnia dwa porwane samoloty pasażerskie uderzyły w wieże World Trade Centre w USA. Maria Simon nie potrafiła się wtedy odpowiednio skupić.
Chulpan Khamatova nie potrafiła płynnie mówić po niemiecku, nauka słowo po słowie też nie przynosiła rezultatów. Jej kwestie napisano więc w języku rosyjskim i dopiero wtedy uzyskano zadowalający efekt w wymowie.
Wszystkie widoczne w filmie listy napisała jedna mieszkanka Kolonii, która współpracowała z ekipą filmową.
W oryginalnej wersji scenariusza Denis był grubym Turkiem.
Budynek, który pokazany jest w biuletynie Coca - Coli Denisa i Alexa widać także w filmie "Raz, dwa, trzy" z 1961 roku.
W 2004 roku film był oficjalnym kandydatem Niemiec do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny.