Role

Sharlto Copley nie grał wcześniej i nie miał zamiaru zajmować się karierą aktorską. Otrzymał główną rolę, gdy Neill Blomkamp umieścił go przed kamerą podczas kręcenia filmu krótkometrażowego.

Wszystkie "krewetki" w filmie są stworzone komputerowo poza tymi, które leżą na stołach operacyjnych w laboratorium medycznym. Dźwięki wydawane przez obcych wykonała jedna osoba, był to Jason Cope, aktor improwizował przy nagrywaniu "kwestii" obcych.

Sharlto Copley improwizował wszystkie swoje kwestie w scenach dokumentalizowanych.

Błędy w filmie

Podczas gdy wszystkie okna i przednie szyby samochodowe wszerz miasta zostały rozbite w czasie uruchamiania silników sterujących obcego statku, wiele przednich szyb samochodowych jest nietkniętych, gdy statek wycofuje się i tłumy świętują.

W czasie trzeciej części filmu, gdy Christopher zostaje aresztowany i siedzi w samochodzie policyjnym, oczywiste jest, że został zakuty w kajdany. Kilka scen później, gdy ucieka i biegnie obok Wikusa, już nie jest zakuty, chociaż nikt nie uwolnił go poprzednio.

W scenie, gdy pracownicy MNU udają się do budy Christophera Johnsona, by go eksmitować, radiooperator identyfikuje budowlę jako "Yankee Foxtrot Five Three Zero" lub YF530. Jednak numer jaki widać na budzie to FY530.

Gdy Wikus spogląda na swoją klatkę piersiową widzi czarne czyraki. Jednak, gdy zostaje tymczasowo pojmany przez żołnierzy jego pierś jest gładka.

Zespół polujący na Wikusa (Sharlto Copley) jest pokazany w helikopterze "AgustaWestland Merlin", a w następnych scenach w czasie tego samego lotu w "Gazela Aerospatiale".

Miejsce kręcenia

Film był kręcony w Johannesburgu (Republika Południowej Afryki) oraz Wellington (Nowa Zelandia).

Pozostałe

W ramach kampanii reklamowej w największych miastach Ameryki Północnej i Wielkiej Brytanii plakaty filmu rozwieszano w publicznych miejscach takich jak przystanki autobusowe czy ściany budynków, oznaczając tym samym tereny zastrzeżone tylko dla ludzi. Nie wskazano tytułu filmu, lecz podano jedynie numer telefonu dla raportowania obcych i adres strony internetowej filmu.

Film opiera się na dzieciństwie reżysera Neilla Blomkampa w RPA w czasach apartheidu.

Okaleczone zwierzęce padliny w tle w wielu scenach były prawdziwe, poza kilkoma wyjątkami. Zostały pozostawione już w prawdziwych slumsach i chałupach użytych do kręcenia filmu.

Wszystkie chałupy wykorzystane w "Dystrykcie 9"  były prawdziwymi chałupami, istniejącymi w dzielnicy Johannesburga, którą miano ewakuować i przenieść mieszkańców do lepszych, rządowych mieszkań, analogicznie jak w filmie. Również analogizując, mieszkańcy w rzeczywistości nie zostali wykwaterowani przed kręceniem filmu. Jedyna chałupa, która została stworzona wyłącznie na potrzeby filmu należała do Christophera Johnsona.

Stworzenia użyte na małej arenie do walk miały być gryzoniami - szkodnikami, które znajdowały się na pokładzie statku.

Po tym jak pełnometrażowy film fabularny oparty na grze Halo (2001), który miał wyreżyserować Neill Blomkamp, nie doszedł do skutku, producent Peter Jackson poszedł do Blomkampa i zaproponował mu 30 milionów dolarów, aby stworzył cokolwiek chce. W rezultacie powstał ten film.

Około sześć różnych zakończeń zostało stworzonych podczas kręcenia filmu.

Niezwykle duży karabin snajperski, użyty do przebicia kamizelki kuloodpornej Wikusa, jest rzeczywistą bronią, Denel NTW- 20 20 mm.  Jest produkowana fabrycznie w RPA.

Pomysł krewetek mających obsesję na punkcie pokarmu dla kotów pochodził z dwóch inspiracji. W zubożałych obszarach Johannesburga, Neill Blomkamp widział ludzi sprzedających chipsy serowe i inne przekąski na wynos w dużych, wysokich na 3 stopy torbach i chciał, aby cudzoziemcy mieli podobną, tanią żywność. Decyzję, aby przyrządzać im pokarm dla kotów podjął jeden z producentów, których używał puszkowanego pokarmu dla kotów jako przynęty do łowienia krewetek w Vancouver.

Zdjęcia do filmu kręcono od 10 października 2007 roku do 30 marca 2008 roku.

Tytuł to ukłon w stronę prawdziwego miejsca i zdarzenia. Dystrykt 6 mieścił się w sąsiedztwie Cape Town, który rząd apartheidu rozebrał w 1966 roku, aby zrobić miejsce dla białych.