Role

Sandra Bullock zmieniła Lori Petty po paru dniach filmowania.

Sylvester Stallone chciał, aby postać Simon Phoenix zagrał Jackie Chan. Lecz Chan odmówił ponieważ azjatyckie społeczeństwo nie lubi idei aktorów, którzy raz grają superbohaterów a raz złe charaktery.

Do głównej roli przymierzali się Steven Seagal i Jean-Claude Van Damme.

Paul Vasquez był rozważany do roli Alfredo Garcii.

Błędy w filmie

Gdy Spartan trzyma pistolet przy głowie Cockto, między ujęciami zmienia się model dzierżonej przez policjanta broni.

W scenie pościgu Simon Phoenix (Wesley Snipes) zaczyna strzelać do ścigającego go Johna Spartana (Sylvester Stallone). Oddaje strzały z wnętrza pojazdu, jednak w ogóle nie słychać ani nie widać, jak tylna szyba samochodu zostaje roztrzaskana.

Po pierwszej eksplozji w filmie można usłyszeć okrzyki i oklaski ekipy filmowej.

W scenie, gdy Spartan przejeżdża przez szklany szyld policyjny, widać urządzenie podnoszące samochód. Szkło również pęka, zanim zostanie uderzone przez auto.

Gdy Phoenix wpada do muzeum, widać liny bezpieczeństwa opuszczające go w dół.

W scenie zamrożenia Spartana, monitory na jego klatce piersiowej i głowie zmieniają położenie między ujęciami.

Podczas walki w kanałach, podest, na którym stoi Phoenix, znika w kolejnym ujęciu.

Data na wyświetlaczu kriogenicznym Spartana to wtorek, 3 sierpnia 2032 roku, ale później Huxley mówi, że jest "piękny poniedziałkowy poranek".

Kilkakrotnie w trakcie filmu naramienniki Simona Phoenixa (jedna strona przypomina oponę quada) zmieniają strony. Co więcej, Phoenix ma dwukolorowe oczy - lewe niebieskie, a prawe brązowe - które również zmieniają strony.

Pozycja ciała i usta Spartana zmieniają się kilkakrotnie, gdy jest rzekomo zamrożony. Przed zamrożeniem jego usta są zamknięte, a ciało obrócone. Gdy zostaje zamrożony, jego usta są otwarte, a dłonie ułożone w górę.

Gdy Spartan ma zostać zamrożony, dysk monitorujący nad jego sercem jest przymocowany do lewej strony klatki piersiowej. Później, gdy jego komora jest wypełniana płynem, dysk jest przymocowany po prawej stronie.

Rozdarcie z przodu koszuli Spartana po tym, jak rozbija radiowóz, zmienia kształt i rozmiar w wielu kolejnych scenach.

Gdy Phoenix wychodzi z włazu, jego opancerzenie w kształcie opony zmienia strony między ujęciami.

Gdy Phoenix kieruje się do komputera, a policja przybywa, by go aresztować, chwyta jednego z policjantów i przebija jego głową boczną szybę, po czym odchodzi, by walczyć z innymi funkcjonariuszami. Jednak gdy wraca do komputera, szyba nie jest rozbita.

Miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu zrealizowano w Los Angeles, Pasadenie, San Diego, Thousand Oaks, Irvine i El Segundo (Kalifornia, USA) oraz w Louisville (Kentucky, USA).

Pozostałe

W oryginalnej wersji scenariusza, czego nie ma w końcowej części filmu, Spartan spotyka swoją córkę. Jest ona jedną z walczących buntowniczek mieszkających w podziemiach miasta.

Wiele samochodów widocznych w filmie to prototypy samochodów przyszłości dostarczone przez General Motors.

Zamiast pizzerii Pizza Hut, użyto w filmie Taco Bell. Jednak w niektórych wersjach filmu (poza Ameryką) Taco Bell zostało zmienione na Pizza Hut.

Broń laserowa używana przez Wesleya Snipesa oparta jest na Heckler & Koch G11, prototypie broni stworzonej dla niemieckiego wojska. Karabin strzela jednak nie promieniami lasera, tylko bezłuskową amunicją.

Gdy komputer ogłasza, że Jeffrey Dahmer budzi się z hibernacji, Simon Phoenix mówi "Kocham tego faceta!" Podczas powtórek filmu w telewizji w USA stwierdzenie to jest wykasowane, gdyż Dahmer zginął w więzieniu już po tym, jak film trafił do kin.

Naczelnik William Smithers został nazwany po aktorze Williamie Smithersie, który grał sadystycznego naczelnika Barrot w filmie Franklina J. Schaffnera "Papillon".

W muzeum broni, które odwiedza Simon Phoenix, można zobaczyć manekina Johna Rambo.

Tytuł filmu zaczerpnięty został od tytułu piosenki zespołu The Police. Do filmu nową wersję tego utworu nagrał Sting, już solo.

Lenina Huxley jest wzorowana na postaci Lenina Crowne z "Brave New World" Aldousa Huxleya.

Ciosy Wesleya Snipesa były tak szybkie, że kamera nie raz miała problem z ich uchwyceniem. Reżyser poprosił więc aktora, aby ten troszkę zwolnił.

Początkowo scena cyber-sexu była bardziej odważna, ale ostatecznie nagrano jej złagodzoną wersję.

Zdjęcia do filmu rozpoczęły się 10 lutego, a zakończyły 30 lipca 1993 roku.

Sandra Bullock nosiła w filmie suknię wykonaną z kamieni i klejnotów, która ważyła czterdzieści kilogramów.