Ogląda się ten film przyjemnie, można się momentami wzruszyć dzięki postaci Rockiego, walki są wizualnie i choreograficznie ładne, zresztą wydają się być bardziej realistyczne niż z serii Rocky... Natomiast...
Brakuje w tym filmie tego, co sprawiało, że filmy Rockiego były tak dobre. Brakuje wydobywania się z trudów siłą własnej woli. Brakuje poważnych przeszkód. Bohater wygrywa walkę za walką aż dociera na sam szczyt i tam przegrywa minimalnie, de facto wygrywając. Toczy twardą dwunastorundową walkę z samym mistrzem, rzucając go na koniec na deski. Nie da się wyczuć, że bohater musi przezwyciężyć własne słabości i musi się rozwinąć, by podołać wyzwaniom. Pierwszy Rocky to podróż od zera do bohatera. Pierwszy Creed to pełna sukcesów podróż bohatera. Gdyby Rocky nie podołał, musiałby wrócić do rynsztoku. Na Adonisa czeka ekstremalnie dobra praca w finansach z własnym biurem i asystentem. Szkoda. Przez to film nie wydaje się być kompletny, ani nie jest tak angażujący.