Od roku 1975 René Féret konsekwentnie realizuje filmy autorskie. Ze swoją twórczością wpisuje się w nurt kina społecznego, w przypadku "Chrzcin" mamy do czynienia z gatunkiem kroniki rodzinnej, w dużej części zbudowanej z wątków autobiograficznych. Tego typu kino charakteryzuje się kronikarską prostotą zapisu i chronologiczną konstrukcją. I tak przez dwie godziny, nieśpiesznie, śledzimy życie Aline i Pierre'a - od ich ślubu po moment usamodzielnienia się dwojga dzieci i później, po śmierć Pierre'a w ramionach żony.