Błędy w filmie

W filmie, trzy japońskie okręty wojenne zostają zidentyfikowane jako lotniskowce "klasy Shoho". W rzeczywistości było tylko dwa takie okręty, a w bitwie na Morzu Koralowym uczestniczył tylko jeden z nich. Pozostałymi dwoma okrętami były znacznie większe jednostki Zuikaku i Shokaku. Narrator mówi, że wszystkie trzy japońskie lotniskowce zostały "zatopione lub uszkodzone", jednak nie jest to prawdą. Tylko Shoho został zatopiony, a Shokaku uszkodzony, co uniemożliwiło mu udział w bitwie o Midway miesiąc później. Zuikaku nie został uszkodzony, ale straty w jego samolotach i załodze były tak duże, że on również nie brał udziału w bitwie o Midway.

Oficer Australijskich Sił Powietrznych przebywający w obozie ma insygnia majora armii lądowej.

Oficerowie RAAF mają paski oznaczające ich stopień, a nie gwiazdki czy korony. Dowódca eskadry miałby na epoletach dwa grube paski po obu stronach cienkiego paska.

Bitwa na Morzu Koralowym nie była "największym starciem morskim w historii", jak stwierdził narrator na końcu filmu. Była to jak dotąd największa bitwa morska Stanów Zjednoczonych podczas II wojny światowej, gdyż starciem z o wiele większą ilością okrętów wojennych była brytyjsko-niemiecka bitwa o Jutlandię podczas I wojny światowej. W bitwie na Morzu Koralowym ważne było to, że powstrzymała ona japońską próbę podboju Port Moresby w Nowej Gwinei, stanowiącą punkt wyjścia do inwazji na Australię. Była to także pierwsza bitwa morska, w której przeciwne floty nigdy się nie widziały, a walczyły za nie samoloty.

Chociaż trudno to zauważyć, jednym z modeli statków biorących w filmie udział w bitwie na Morzu Koralowym był amerykański pancernik. W rzeczywistości, żadna ze stron nie użyła w bitwie pancerników. Ponadto, gdy narrator mówił o stracie USS Lexington, lotniskowca pokazanego z dziurami na pokładzie i uszkodzoną windą dla samolotów był USS Franklin, który bardzo ucierpiał w wyniku japońskiego ataku bombowego 19 marca 1945 roku. Okręt doznał poważnych uszkodzeń od eksplozji i pożarów, ale nie zatonął i o własnych siłach dopłynął z powrotem do Nowego Jorku.

Kiedy okręt podwodny znajduje się na dnie oceanu, widać jak kołysze się lekko na boki pod wpływem prądu, co sugeruje, że jest to miniaturowy model okrętu.

W filmie widzimy japońskich płetwonurków nurkujących ze sprzętem do nurkowania, który został wynaleziony dopiero rok później we Francji i nie był dostępny dla żadnej ze stron biorących udział w wojnie.

Miejsce kręcenia

Zdjęcia do filmu były kręcone w Los Angeles, San Diego, a także na wyspie Catalina i dolinie San Fernando (Kalifornia, USA).