Bękarty wojny Ciekawostki

Role

Gdy Quentin Tarantino pisał scenariusz już rozważał, kto z aktorów mógłby wcielić się w pisaną rolę. Między innymi chciał obsadzić w swoim filmie Mickey'a Rourke'a, aby ten powrócił do filmowego biznesu. Jednak, gdy Rourke zagrał w "Pewnego razu w Meksyku: Desperado 2", Tarantino zrezygnował z tego pomysłu.

Brytyjski aktor Simon Pegg miał zagrać rolę porucznika Archiego Hicoxa, lecz był zmuszony opuścić projekt, ponieważ terminarz zdjęć do filmu "Bękarty wojny" pokrywał się z czasem, w którym Simon zamierzał nakręcić swój własny obraz, "Paul". Ostatecznie rolę w filmie Quentina Tarantino przyjął Michael Fassbender.

Początkowo Adam Sandler przewidziany był do roli sierżanta Donowitza. Musiał zrezygnować gdyż terminarz kręcenia filmu kolidował z innym jego przedsięwzięciem pt. "Funny People".

Aktor Tim Roth, jeden z pretendentów Quentina Tarantino do udziału w filmie "Bękarty wojny", nie mógł uczestniczyć w jego projekcie ze względu na termin zdjęć. Tim Roth otrzymał główną rolę w filmowej adaptacji powieści Davida Almonda pt. "Skellig".

Jednym z kandydatów do filmu był Leonardo DiCaprio, reżyser Quentin Tarantino nawet zarezerwował dla niego rolę Hansa Landy.

Nastassja Kinski była brana pod uwagę do roli Bridget Von Hammersmark.

Rola Michaela Madsena (Babe Buchinsky) została wycięta z ostatecznej wersji scenariusza.

Warren Beatty był brany pod uwagę do jednej z ról w filmie.

Casting do filmu "Bękarty wojny" prowadziły Jenny Jue i Johanna Ray, które były razem obecne m.in. przy takiej światowej produkcji jak "Czarna Dalia", czy też filmie "Hell Ride", przy który miał swój udział jako producent wykonawczy sam Quentin Tarantino. Johanna Ray pracowała z nim także przy filmie "Od zmierzchu do świtu" oraz w dwóch odsłonach obrazu przedstawiającego losy mściwej Panny Młodej "Kill Bill: Vol. 1" i "Kill Bill: Vol. 2".

Ennio Morricone wycofał się z napisania muzyki do filmu. Kompozytor stwierdził, że otrzymał od Quentina Tarantino zbyt mało czasu na skomponowanie ścieżki dźwiękowej. Tempo prac podyktowane było chęcią pokazania filmu na festiwalu w Cannes.

Eli Roth przybrał do roli Donnie Donowitza 35 funtów masy mięśniowej.

Sylvester Groth po raz drugi wcielił się w postać Goebbelsa. Wcześniej miało to miejsce w filmie "Adolf H. - Ja wam pokażę".

Christian Brückner i Harvey Keitel w filmie użyczają głosów swoim postaciom i nie pokazują się na ekranie. Aktorów łączy fakt, iż wcześniej Brückner dubbingował rolę Keitela w niemieckiej wersji "Pulp Fiction".

Quentin Tarantino początkowo występować miał jako członek "Bękartów", Mason Shumaker. Ostatecznie rolę tę zagrał asystent reżysera Carlos Fidel. Wystąpił on jednak w roli Simona Sakowitza, a postać Masona Shumakera nie pojawiła się w filmie.

Jean Reno odrzucił rolę Perriera LaPadite.

Zanim Daniel Brühl otrzymał rolę szeregowego Fredericka Zollera, oferowano mu role kaprala Wilhelma Wickiego i majora Dietera Hellstroma. 

Błędy w filmie

Podczas gry niemieckich żołnierzy w tawernie na jednej z kart widnieje napis "Genghis Khan". Poprawna forma w języku niemieckim to "Dschingis Khan".

Mapa wisząca na ścianie za Hitlerem ukazuje terytorium podbite przez nazistów w kolorze czerwonym. Tak samo zaznaczona jest Malta, ale w rzeczywistości Niemcy nie zdołali jej zająć w czasie II wojny światowej.

Ed Fenech, postać grana przez Mike'a Myersa salutuje bez wojskowego nakrycia głowy, co nie jest w zwyczaju Brytyjskiej armii.

W pierwszym rozdziale, kiedy pułkownik Hans Landa rozmawia z Francuzem ukrywającym Żydów, jego szklanka mleka zmienia swoje położenie na stole. Poziom płynu w szklance również nie jest stały.

Karta z napisem "Brigitte Horney" na czole Archiego Hilcoxa zmienia swoje położenie.

Donny Donowitz po zabiciu niemieckiego żołnierza kijem bejsbolowym krzyczy: "Donowitz goes yard!". Wyrażenia "goes yard" nie używano przed 1990 rokiem.

Gdy Dieter Hellstrom odgadł postać z karty (King Kong) zdjął ją z czoła i odłożył na stół. W następnym ujęciu karta do gry nadal znajdowała się na czole Hellstroma.

Niemiecki żołnierz przedstawiający postać Winnetou używa gestów jakie nadał jej aktor Pierre Brice w  pierwszym filmie o Winnetou w 1960 roku. W czasie II wojny światowej postać ta znana była tylko z popularnej serii książek Karla May'a.

Hugo Stiglitz zabił 13 oficerów Gestapo. W niemieckiej gazecie obrazującej jego dokonania pokazane są natomiast zarówno zdjęcia oficerów Gestapo jak i Wehrmachtu.

Kiedy Mathilda zajmuje miejsce Bridget przy stole niemieckich żołnierzy, Eric opuszcza ladę mówiąc, że będzie asystował jej w grze. Podczas następnego ujęcia przy stole oficerskim widzimy, że Eric wciąż stoi za ladą.

Aldo Raine nosi insygnia pierwszego oddziału Służb Specjalnych, jednak potem jest przedstawiany jako oficer Tajnych Służb (Secret Service). Powinien być nazywany oficerem Służb Specjalnych lub Służb Strategicznych, ponieważ Tajne Służby zajmują się głównie ochroną prezydenta USA.

Kiedy sierżant Donowitz bije niemieckiego jeńca kijem baseballowym, widzimy krew na ziemi, która znika pomiedzy ujęciami.

Podczas sceny w piwnicy, poziom piwa w szklance nazistowskiego oficera zmienia się pomiędzy ujęciami.

W jednej ze scen Shosanna i Zoller rozmawiają przed kinem. Scena ta ma miejsce w czerwcu, ale można zobaczyć ich oddech, tak jak w czasie zimy.

Podczas sceny w restauracji gdy Hans Landa i Shosanna zostają sami, Hans zamawia kawę, mleko i dwa strudle. Kawa znika z tacy podczas tej sceny - pomimo iż kelner nie zdążył jej postawić na stole.

W końcowej scenie filmu rozwiązana muszka, noszona przez Aldo Raine'a zmienia pozycję między ujęciami.

Odznaka na lewej piersi pobitego kijem baseballowym Niemca znika i znowu pojawia się między następującymi po sobie ujęciami. 

Podczas rozmowy z Zollerem, zdjęcia upuszczone przez Shosannę zmieniają swoje położenie między ujęciami.

W otwierającej film sekwencji rozmawiający z francuskim farmerem Perrierem LaPadite pułkownik SS Hans Landa wspomina postać Reinharda Heydricha, mówiąc także, że został on zamordowany. Jest to niezgodne z prawdą. W rzeczywistości Heydrich został zaatakowany i śmiertelnie raniony 27 maja 1942, a umarł tydzień później, 4 czerwca 1942 roku, podczas gdy akcja pierwszej sceny filmu rozgrywa się w 1941 roku.

Oficer Gestapo w tawernie nosi czarny mundur Allgemeine-SS z 1932 roku, rozsławiony przez SS w latach 30. XX wieku. Oficer Gestapo nie powinien jednak go nosić, zwłaszcza w 1944 roku, ponieważ jego używanie zostało zniesione w 1942 roku. Zamiast tego powinien mieć na sobie cywilne ubranie albo szary mundur SS, podobny do noszonego przez pułkownika Landę.

Kiedy po raz pierwszy widzimy Shosannę pracującą w swoim kinie w Paryżu, napis informuje nas, że akcja sceny rozgrywa się "cztery lata później". Scena ta ma jednak miejsce w 1944 roku, podczas gdy wcześniejsze sceny z Shosanną rozgrywały się w 1941 roku, czyli tylko trzy lata wcześniej.

W otwierającej film scenie pułkownik Hans Landa wspomina, że Reinhard Heydrich jest nazywany "rzeźnikiem" przez mieszkańców Pragi. Scena ta rozgrywa się w maju 1941 roku, podczas gdy Heydrich został szefem Protektoratu Czech i Moraw dopiero 27 września 1941 roku.

Scena egzekucji rodziny Shosanny na początku filmu rozgrywa się w maju 1941 roku, rok po rozpoczęciu niemieckiej okupacji Francji. W rzeczywistości masowe egzekucje i prześladowania francuskich Żydów w części Francji okupowanej przez Niemców rozpoczęły się dopiero w 1942 roku, a w kontrolowanej przez Francuzów strefie Vichy - w 1943 roku.

Kiedy porucznik Raine rozmawia ze swoim generałem przez radio, generał kończy rozmowę mówiąc "Over and out". Jest to niezgodne z protokołem obowiązującym w amerykańskich siłach zbrojnych. W rzeczywistości osoba kończąca rozmowę radiową powinna powiedzieć tylko "Out".

Podczas sceny w gabinecie Adolfa Hitlera, na wiszącej z tyłu mapie Europy możemy dostrzec, że obszar dzisiejszej Turcji jest opisany jako "Osmanien". Akcja tej sceny rozgrywa się w 1941 roku, podczas gdy Imperium Osmańskie upadło w 1923 roku.

Miejsce kręcenia

Film kręcono w Berlinie, Poczdamie, Bad Schandau, Görlitz, Nauen, Rüdersdorf, Sebnitz, Górach Połabskich (Niemcy) oraz w Paryżu (Francja).

Pozostałe

Quentin Tarantino rozpoczął pracę nad tym scenariuszem jeszcze przed "Kill Billem", ale odłożył ten projekt, gdyż nie mógł wymyślić żadnego "sensownego" zakończenia. Ostatecznie przygotowanie skryptu zajęło mu dekadę.

Zdjęcia do filmu trwały od 9 października 2008 roku do lutego 2009 roku.

Quentin Tarantino do roli Hirschberga chciał zaangażować Davida Krumholtzema, jednak aktor odrzucił propozycję ze względu na planowany termin zdjęć do filmu, który mu nie odpowiadał. Ostatecznie rolę starszego szeregowego Hirschberga otrzymał Samm Levine.

Mimo licznych protestów w Niemczech ze strony polityków i mediów, kwotą 300 tysięcy budżet filmu wsparli także Niemcy. Pieniądze pochodziły ze specjalnego funduszu wspierającego produkcje filmowe powstające nad Odrą.

Na kiju bejsbolowym Donny'ego Donowitza wyryte są m.in. takie nazwiska jak Anne Frank (ukrywająca się przez Nazistami Żydówka, której pamiętniki stały się sławne po II wojnie światowej) i Himmelstein (postać grana przez Cloris Leachman - sceny z Nią wycięto z oryginalnej wersji filmu).

Kiedy Shosanna zachwala przy Goebbelsie aktorkę Lilian Harvey, ten oburzony krzyczy, aby więcej nie wymieniała w jego obecności tego nazwiska. Lilian Harvey została wydalona z nazistowskich Niemiec w 1939 roku za pomoc w ucieczce do Szwajcarii żydowskiemu choreografowi, Jensowi Keithowi.

Ręce, które duszą Bridget von Hammersmark w rzeczywistości należą do Quentina Tarantino.

Bridget von Hammersmark w jednej ze scen mówi, że ma gotowe 3 smokingi dla zamachowców. W rzeczywistości smoking będzie miał na sobie tylko Aldo Raine (biały) oraz Omar Ulmer (czarny, dwurzędowy). Donny Donowitz będzie nosił frak.

Podczas filmu o Fredericku Zollerze pokazano krzyczącego żołnierza, który został postrzelony w oko. Taka sama scena została przedstawiona w filmie Sergei'a Eisensteina "Pancernik Potiomkin".

Hans Landa (Christoph Waltz) mówi w filmie aż w czterech językach (angielskim, francuskim, niemieckim i włoskim). Sam aktor prywatnie włada wszystkimi tymi językami poza włoskim.

W niemieckiej wersji filmu scena pierwszej gry "Who am I?" w tawernie jest dłuższa ok. minutę. Żołnierz z kartą "Winnetou" odpowiada na więcej pytań i zamawia sznapsa dla Mathildy.

Bridget von Hammersmark ubiera się identycznie jak Ilona Massey z filmu "International Lady".