Wydana zaledwie rok po części pierwszej, co mogłoby w swoim czasie świadczyć o sukcesie dziś zapomnianego filmu "Angel" dwójka, przenosi nas fabularnie o jakieś 4 lata do przodu. Wyjaśnia to zastąpienie głównej aktorki na inną, osobiście uważam że dużo bardziej atrakcyjną i stylowo trochę podobną (a więc można się nabrać powiedzmy) no i aktorsko nie gorszą . Pomimo tego że jest to zaledwie jeden rok różnicy czasu faktycznego, chodniki downtown LA znacznie bardziej błyszczą w światłach różowych i błękitnych neonów tak charakterystycznych dla stylu lat 80's. Jest to nie lada gratka dla miłośników tamtej ery i chyba głównie oni docenią ten film najbardziej. Fabuła jest uproszczona względem jedynki jak to często bywa w sequelach, jest bardziej kiczowata. Zatraca ona gdzieś ten swój społeczny obyczajowy, trochę bardziej poważny komentarz, ustępując miejsca koncepcją nie wymagającego kina akcji z domieszką naiwnego humoru tamtych lat. Powraca tutaj cowboy, powraca Angel w piękniejszym lecz bardziej sztampowym wydaniu, czupiradło z portierni i uliczny podrabiany Charlie Chaplin ze swoim jojem. A więc paru czubków których da się lubić. Zamiast seryjnego mordercy mamy bandę gangsterów, co też wpływa na lżejszy ton. W jednej z ról wystąpił nawet legendarnego Frank'a Doubleday, który straszył swoją prezencją w arcydziełach Johna Carpentera. Film jako niezobowiązująca rozrywka potrafi cieszyć i tak jak poprzednia część, jego ocena na tej stronie jest moim zdaniem nieco zbyt niska.