Ale można go oceniać czy odbierać w różny sposób.
Po pierwsze to dobry przykład jak kino fabularne zostaje dowartościowane przez dokumentalne. Dla mnie ten film to w prostej linii nawiązanie do znakomitego dzieła K. Kieślowskiego i jego filmu „Amator”. To też film o tym jak kamera może zmienić i wzbogacić postrzeganie świata. Jak czyni z "szarego człowieka", człowieka bardzo zaangażowanego w sprawy dziejące się obok i jak zmienia jego życie. Jak mała historia staje się Historią.
Po drugie to film o agresji państwa Izrael na ziemie palestyńskie pokazujący ten problem od strony zwykłego obywatela, któremu obce państwo zabiera bez pytania ziemię, niszczy życie i budzi w nim bunt oraz pragnienie walki o swoje. Pokazuje też totalitarną stronę Izraelczyków.
Po trzecie to film o granicy do której można się posunąć ryzykując „dla sprawy” życie swoje i członków swojej rodziny. Dzieci autora filmu mimo, że są w wieku kilku lat biorą też udział w niebezpiecznych protestach i widzą to czego moim zdaniem w tym wieku widzieć nie powinny. Stawia pytanie czy autor filmu, ranny dwukrotnie podczas filmowania, nie posuwa się za daleko ryzykując swoje życie.
Po czwarte to też film o tym jak z pokolenia na pokolenie przekazywana jest wrogość i nienawiść do niechcianego sąsiada, myślę, że podobnie jest po stronie izraelskiej, co nie rokuje dobrze na przyszłość.
Chociażby z tych powodów warto zobaczyć ten dokument.
Polecam