Jest październik 1920 roku. Wprawdzie od zakończenia Wielkiej Wojny minęły już dwa lata, jej materialne i moralne skutki widać jednak na każdym kroku: pola uprawne są usiane odłamkami pocisków, dawny porządek społeczny stracił rację bytu, kamieniarze i grabarze przeżywają okres niebywałej prosperity, zaś tysiące rodzin pozostaje w niepewności co do losów swoich najbliższych. Wśród pielgrzymujących po bitewnych szlakach znajduje się Irene, zamożna córka paryskiego fabrykanta, usiłująca odnaleźć zaginionego na wojnie męża, i młoda nauczycielka Alice, poszukująca swojego ukochanego. Obie kobiety zwracają się z prośbą o pomoc do majora Dellaplane'a pełniącego na północy Francji ponurą misję prowadzenia ewidencji zaginionych (których liczbę szacuje się na 350 tysięcy) oraz identyfikacji ekshumowanych zwłok. Mimo swego cynizmu i zobojętnienia Dellaplane głęboko wierzy, że jego działalność ma sens, polega bowiem na ciągłym wskrzeszaniu strasznej przeszłości i sprowadzaniu jej do najbardziej ludzkiego wymiaru: tragedii jednostki. Tymczasem rząd francuski przygotowuje żałosną farsę - uroczyste złożenie zwłok Nieznanego Żołnierza pod paryskim Łukiem Triumfalnym. A więc zastąpienie 350 tysięcy bezimiennych jednym abstrakcyjnym symbolem.