Warszawski Festiwal Filmowy.
za bogatą, skomplikowaną historię o sekciarskiej nienawiści i nierozerwalnych więzach rodzinnych, to druzgocąco piękny, wielki film - wyjątkowa głębia, jaką rzadko się dziś spotyka w kinie
za postać silnej kobiety - kobiety uciekającej przed uciskiem, która traci a potem odnajduje swojego syna
za postać silnej kobiety ? kobiety uciekającej przed uciskiem, która traci a potem odnajduje swojego syna
za reżyserię, która wciąga i tworzy fascynujące, szokujące i głęboko przejmujące doświadczenie
za ekscentrycznych bohaterów w okolicznościach pełnych błyskotliwego humoru, za niezapomniane i szalenie zabawne sceny, za niezwykłe występy i odważne użycie elementów narracji, za wszystko to w rytmicznie wyreżyserowanej uczcie filmowej
za wyraźnie zaznaczoną różnicę między wewnętrznym światem bohatera i sytuacją w społeczeństwie, za film, który przekracza granice i tworzy niemal nierealny świat nieznośnej pasywności, za film, którego reżyserka od początku do końca zachowała wyraźną i sp
za uchwycenie stanu emocjonalnego człowieka, który wyprzedza swoje czasy, za ukazanie w sposób empatyczny i zniewalający życia artysty jako twórczą podróż do jego ostatniego dzieła sztuki
za śmiałe ujęcie od środka codziennego dramatu, który zbyt często uchodzi za trywialny
za walory formalne, podporządkowane pełnej poezji i humoru opowieści