Nie miałem wobec tego serialu bardzo dużych wymagań, gdyż zdaję sobie sprawę że produkcje Netflix-a pokazują... mocno "alternatywną" rzeczywistość. Tym bardziej spodziewałem się tego w serialu utrzymanym w groteskowej stylistyce. Wiedziałem więc, że pojawi się jakiś gej/lesbijka, że czarni będą nie tam gdzie powinni itp. itd. Z uwzględnieniem powyższego, mimo wszystko, spodziewałem się po prostu fajnego serialu o diabolicznej pielęgniarce. Wszystko zapowiadało się dobrze, jednak mniej więcej od połowy sezonu na pierwszy plan wysunął się, jakże fascynujący, wątek lesbijskości Ratched, i całkowicie zdominował fabułę. Oglądanie tego stało się dla mnie mączące,gdyż nie jestem osobą, która z wypiekami na twarzy będzie śledzić ten zupełnie niepotrzebny i nieistotny wątek. Poza tym klasyka - kobiety są władcze, inteligentne i sprytne, a biali faceci to godne pogardy seksistowskie świnie, przestępcy, słabeusze albo nieudacznicy potykający się o własne nogi. Jedyny fajny gość, to Murzyn-gej (a jakże!) - wspaniały, wyrozumiały partner, do rany przyłóż. Netflixowość wylewa się z tego pięknego wizualnie serialu, niczym szambo. Ja wysiadam - czara goryczy się przelała. Mam już serdecznie dość Netflixowych produkcji. Amerykańskie kino stało się narzędziem manifestu ideologicznego, a wygłaszanie go stało się celem nadrzędnym. LGBTQ, antyrazism i feminizm muszą być obecne w każdej produkcji. Jakość sztuki nie ma znaczenia - muszą być spełnione standardy, inaczej nie istniejesz. Jest to imperatyw w zdechłym, upadłym Hollywood.