„Miss Sherlock” w oczywisty sposób nawiązuje do „Sherlocka” BBC, choć z dużą dozą inwencji własnej, zwłaszcza w "przepisaniu" całości na rzeczywistość japońską (i japoński gust, jak podejrzewam). Casting jest cudowny, podobają mi się wszystkie główne role: Sherlock jest odpowiednio ekscentryczna, dr Wato - nadzwyczajnie zwyczajna, komendant policji zachwycony Sherlock jak należy, także tutejsza pani Hudson jest dokładnie taka, jaka powinna być.

"The First Case" jest w zasadzie wariacją na temat "Study in Pink" i z jednej strony daje nam możliwość poznania wszystkich bohaterów, z drugiej – rozpoczyna (dość sztucznie niestety) wątek fabularny łączący wszystkie odcinki i mający swój finał w dwóch ostatnich odcinkach, czyli wariacji na temat „The Reichenbach Fall” (jest scena na dachu!). To, co pomiędzy, jest powiązane z pierwowzorem znacznie luźniej, chociaż mamy i muzeum, i nadprzyrodzone siły, i zagrożenie terrorystyczne na skalę państwową, i Sherlock zmuszoną do ukrywania się wskutek intrygi.

Serial ogląda się doskonale, chociaż brakuje tu nuty absurdu, lekkości i niedosłowności „Sherlocka” BBC - jest to bardzo serio napisane i niewolne od scen drastycznych. Znacznie mniej tu też humoru, zwłaszcza tego wprowadzanego przez interakcję pary głównych bohaterów. Stara się to nadrabiać pani Hatano (i jej koleżanki), ale są to tylko drobne scenki.

Czy Sherlock-kobieta broni się? Tak, bez problemu. Postać jest tak napisana i poprowadzona, że nie ma nic, co kazałoby postawić ten pomysł pod znakiem zapytania. I gdyby tylko między nią a dr Wato było więcej chemii…