Nie porównywałbym tej serii do Ultimata-a. Bądź co bądź była to udana adaptacja. Prawda, że fabuła stanowiła jedynie pretekst do kolejnych rzezi i walk, ale to właśnie stanowiło o uroku mangi jak i tej serii. Nie wspominając już o animacji, która według mnie jest jednym z przykładów najlepiej użytego CGI w japońskiej animacji tamtego okresu. Inaczej gdy porównujemy do serii z 2001 roku. Fakt, przy niej Ultimatowi brakuje tego gotyckiego klimatu konstatującego quasi nonszalanckim soundtrackiem (który przy okazji teraz słucham), ale wciąż udaje mu się zawrzeć klimat mangi, jej estetyczną i tematyczną esencje. Co do "filozoficznych monologów" to ich sens zależy głównie od tłumaczenia. Ja oglądałem serie OVA z tłumaczeniem Diablo i muszę powiedzieć, że były dla mnie w większości zrozumiałe. Wiem jednak że w innych tłumaczeniach wypada to o wiele gorzej. Poza tym znajdowały one uzasadnienie w toku narracyjnym i ukazywanej dynamice postaci (głównie Majora) i osobiście uważam też że było wśród nich kilka ciekawych kwestii- może nie z pogranicza czystej filozofii, ale wciąż mówiących wiele o samych postaciach jak i dopasowujących do nich narracyjny kontekst. Oczywiście koniec końców nie stanowiły one faktycznych głębokich myśli, budujących merytoryczną stronę serii, a raczej element uatrakcyjniający całość, podobnie jak cała fabuła, która mimo wszystko miała nawet ciekawą i lepiej poprowadzoną niż w tej starszej serii intrygę. Hellsing już z samego konceptu miał być krwawą rozrywką, zgrabnie łączącą patetyzm z absurdalnością. Stąd ci naziści, wampiry i rycerze kościoła wraz z podtekstami na temat natury człowieka i istoty bycia potworem. W serii tv jest to po prostu subtelniej podane.

Co do krytyki nowego berserka to się oczywiście zgadzam. Jako fan mangi już samo skrócenie całego arcu "Black swordman" oraz "Lost children" woła o pomstę do nieba. Twórcy w ten sposób pozbawiają całej serii kontekstu oraz fabularnych i "postaciowych" fundamentów. (SPOILER) No bo jaki jest sens przedstawiać nam arc conviction, którego całym sensem było pokazanie wewnętrznej przemiany gutsa i jego odejścia od zemsty i skupieniu się na Casce, skoro nie został on odpowiednio przedstawiony jako ogarnięty szaleństwem, momentami gorszy od swych ofiar, mściciel. Starają nam się o tym przypomnieć odwołując się do Golden Age oraz wprowadzając na silę wątek z trzeciego odcinka, ale to za mało aby seria broniła się jako oddzielny byt. Zbyt widoczne są scenariuszowe skróty. O animacji i gutsie walczącym w rytm dubstepu nie wspominając.
Z oceną na razie bym się powstrzymał, bo kiedy już dotarli fabularnie do obecnego arcu to widać o wiele większą wierność w przenoszeniu materiału źródłowego, ale już sam brak odpowiednich fundamentów jak i feeling-u mangi ( nawet elementy gore są to skarykaturyzowane) nie wróży nic dobrego tej serii.