Recenzja filmu

Dywizjon 303. Historia prawdziwa (2018)

Ciężko jest mieć jakiekolwiek oczekiwania wobec tego typu produkcji. Wszak za reżyserię odpowiada Denis Delić, twórca "Ja wam pokażę!", jednej z najgorszych komedii, jaką w życiu miałem okazję obejrzeć. A za produkcję i scenariusz – Jacek Samojłowicz, owiany złą sławą twórca "Kac Wawy" i rzeczonego "Ja wam pokażę!". Dodatkowo główni aktorzy tego widowiska nie są, mówiąc wprost, topowymi przedstawicielami polskiej szkoły aktorskiej, grają głównie w marnych serialach telewizyjnych i mało ambitnych komediach romantycznych. Tak jak te wszystkie kolejne elementy nie przedstawiały swoją jakością wysokiego poziomu, tak sam film okazał się niskich lotów.

Grupa polskich lotników chce pomóc Anglikom w walce z nazistami. Mimo początkowych sprzeciwów i niechęci zostają dopuszczeni do walk i wkrótce na stałe zapisują się na kartach historii II wojny światowej.

Jeśli ktokolwiek przed seansem łudził się, że zobaczy ciekawą wojenną produkcję na miarę chociażby "Miasta 44", z ciekawymi bohaterami i zgrabnie zarysowaną fabułą, to musiał się z pewnością delikatnie zdziwić. Filmowi Denisa Delicia zdecydowanie bliżej do taniego serialu telewizyjnego niż wysokobudżetowej produkcji wojennej. Kuleje praktycznie wszystko, zaczynając od bezbarwnej reżyserii, a na tandetnych efektach specjalnych kończąc. Nic dobrego nie można również powiedzieć o scenariuszu, który przypomina raczej przepisany pod linijkę dokument niż ciekawą filmową opowieść, w dodatku jest strasznie chaotyczny i monotonny. Twórcy nie mieli żadnego pomysłu jak zagospodarować bardzo ciekawą skądinąd historię legendarnego Dywizjonu 303. Produkcja nie wywołuje u widza praktycznie żadnych emocji. Nie ma tutaj żadnego napięcia ani dynamiki. 

Osobny problem to bohaterowie. Na zdecydowany plus wyróżnić należy jedynie Piotra Adamczyka, który chyba jako jedyny ma tutaj cokolwiek do zagrania. Jest ciekawy i w porównaniu z resztą obsady bardzo charyzmatyczny. Nie można tego niestety powiedzieć o Macieju Zakościelnym. Jego bohater tylko i wyłącznie snuje się od sceny do sceny, nie przedstawiając przez cały seans jakichkolwiek emocji. Duży plus w moich oczach zainkasowała Cara Theobold. Nie brakuje jej wdzięku i jest w swojej grze zwyczajnie autentyczna. O reszcie aktorów w zasadzie nie ma co mówić, zostali bowiem zmarginalizowani do granic możliwości. Co prawda sporo czasu otrzymują tutaj Antoni Królikowski, Jan Wieczorkowski czy Krzysztof Kwiatkowski, ale konia z rzędem temu, kto wymieni mi chociaż dwie cechy granych przez nich postaci. Ze swojej strony pragnę dodać, że język angielski im zdecydowanie nie pomaga w dobrym zaprezentowaniu swoich możliwości. To, co muszę pochwalić, to muzyka, utwory m.in Mieczysława Fogga wprowadzają naprawdę bardzo fajny klimat i świetnie komponują się z danym otoczeniem. Warto również pochwalić autora zdjęć, oczywiście tych dziejących się na powierzchni ziemi. Waldemar Szmidt zdecydowanie stanął na wysokości zadania.

Długo zastanawiałem się, w jaki wartościowy sposób zastosować ten obraz tak, aby trud jej autorów nie poszedł całkowicie na marne. I wymyśliłem! Moim zdaniem Dywizjon 303 mogłaby świetnie posłużyć jako tło do jakiegoś wartościowego dokumentu. Śmiem twierdzić, że Maciej Gudowski czy Piotr Borowiec tylko by rozjaśnili i uszczegółowili tę historię swoją narracją, byłoby to zdecydowanie z korzyścią dla przeciętnego odbiorcy. Film okazał się (o dziwo) niewypałem i ciężko uwierzyć, że Jacek Samojłowicz po kolejnej filmowej klęsce odniesie w końcu sukces w branży filmowej. Tym bardziej że progresu mimo upływu lat nie widać.