To prawda, że samo czytanie tej pozycji jest czystą katorgą dla czytelnika. Biologiczna blokada w sensie "mnie to nie dotyczy". Na tym jednak minusy się kończą. Z drugiej strony dostajemy niepokojącą, przeżutą, cuchnącą, chorobliwą treść ze schowaną brzytwą w rękawie, która odpowiada za napięcie i poczucie miarowego strachu. Ratuje nas jedynie świat wewnętrzny głównego bohatera, z którym szybko wchodzimy w zażyłe konszachty i z pewnym uczuciem wielkoduszności powierzamy mu instynkt przetrwania. Ten z kolei odwdzięcza się szczerością, czyli najmocniej zaawansowaną wnikliwością w opisie własnych przeżyć czy duchowych podróży, typowo przesiąkniętych marzeniami i tęsknotą. Przewija się tu wiele okrutnych postaci, burzących krew w żyłach, a jednocześnie rozdających miód dla swoich współbraci, którym ciąży idea zespołowości, nawet w tak ekstremalnych warunkach. Po skończonej lekturze, trudno o jakiekolwiek wnioski czy próby pocieszenia dla tych straceńców i nieszczęśników, więc chyba tylko powinniśmy im naprawdę współczuć i doceniać to, co im zabrano - wolność w Wolności.