No cóż, nie sposób się nie zgodzić... Może moja wypowiedź zabrzmi dziwnie albo coś, ale ja obejrzałam ten film pierwszy raz w zeszłym roku, mając 21 lat. Zakręcił mi pod kopułą maksymalnie, cały czas o nim myślę... a czemu tak się nie stało, a czemu nie inaczej? Szkoda Prosiaczka, szkoda Simona, biedny Ralph na koniec... jak się czołgał po tej plaży w końcowej scenie. :( Może film nieco straci jak przeczytasz książkę, ale mówię NIECO, bo jest strasznie bliski książce mimo wszystko. Za to druga wersja Władcy z 1990 to w ogóle się nie umywa ani do tej ekranizacji ani do książki...
Ja również widzę w tym filmie ten specyficzny klimat, może dlatego, że nie cierpię nowych tandetnych filmów, tylko stawiam na stare kino? A może plecy Toma Chapina tak podziałały? ;)