Chyba nikt nie ma wątpliwości co do talentu tego aktora - to jest prawdziwy kunszt, ale w końcu lata praktyki na deskach teatralnych robią swoje. Co do samego filmu, który (czy tego chce czy nie) musi wejść w dialog z wszystkimi obrazami, które powstały na temat życia Van Gogha, jest on inny niż dotychczasowe. Jest to artystyczne kino (nie podejdzie każdemu), przepełnione melancholią, smutkiem i próbą refleksji nad tym, co dzieje się w głowie artysty, który miotany jest przez chorobę, odrzucenie i społeczny stygmat wariata. Nie ma tu próby ustalania faktów, tropienia następstw niefortunnych zdarzeń. Jest za to klimat, który ma choć trochę przybliżyć to, jak mógł czuć się artysta w finalnych etapach swojej twórczości. Świetne zdjęcia, jak i dialog z księdzem odgrywanym przez Mikkelsena.