film
Sztuka płakania
Kunsten at græde i kor
2006
1h 46m
Jedenastoletni Allan próbuje zjednoczyć rodzinę, którą tyranizuje pogrążony w depresji ojciec.
Prawdziwe oblicze ludzkich potworów
Znakomity debiut duńskiego reżysera to wstrząsająca opowieść o tym, z jaką łatwością można wychować potwora i... ... czytaj więcej
Ranking ról
Historia rozgrywa się w duńskich realiach lat 1970-tych. Życie jedenastoletniego Allana wcale nie jest łatwe. Na jego barkach spoczywa ciężar jednoczenia rodziny, którą tyranizuje trudny w pożyciu ojciec. Matka już dawno zrezygnowała z utrzymywania domowego ogniska, podobnie jak siostra, a starszy brat wyprowadził się z domu. Jedyną...
Informacje o filmie Sztuka płakania
na podstawie
Erling Jepsen (powieść)
dystrybucja
Vivarto
studio
Final Cut Productions
tytuł oryg.
Kunsten at græde i kor
inne tytuły
W Danii film był wyświetlany z duńskimi napisami, mimo że aktorzy mówią po duńsku. Było tak z powodu silnego akcentu z południowej Jutlandii, z którym mówili aktorzy. Obawiano się, że młodsi widzowie mogą go nie zrozumieć.
Duńskie czasopismo Information uznało "Sztukę płakania" drugim najlepszym duńskim filmem dekady. Pierwsze miejsce zajął "Dogville".
W 2008 roku film był oficjalnym kandydatem Danii do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny.
Pierwszym filmem skandynawskim, jaki obejrzałem był "Ondskan" ("Zło"). Zafascynowany tym szwedzko-duńskim obrazem szybko sięgnąłem po inne dzieło twórców z chłodnej północy. Były to "Jabłka Adama", które totalnie przeorały mi głowę. I tak to już jest z kinem moralnego niepokoju, że seriami nie da się tego oglądać. Na wiele lat zerwałem więc z kinem... więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Oglądając patologię jak tą na załączonym obrazku, człowiek zastanawia się często, jakim trzeba
być potworem, chorym do granic możliwości tyranem, chociaż opisywany przypadek różni się
znacznie od typowego gnębiciela rodziny, by w tak wyrachowany sposób, niszczyć przez długie
lata swoich najbliższych. Tu ojciec...
Bardzo surowy, jeszcze bardziej surowy od wielu skandynawskich filmów myślę. Bez tonu moralizatorstwa, mimo że porusza trudny temat. O manipulacji w rodzinie, jak może ona przebiegać, dzięki czemu nikt spoza rodziny pewnie nie spodziewałby się co tak naprawdę w tej rodzinie się dzieje. Ukazanie płaczu jako próby...
Film przeraża z każdą minutą. Niby prosta historia, opowiedziana bez niepotrzebnego patosu.
ocenił(a) film na 9
Film mnie przeraził. Należy on niestety do tych, w przypadku których koncentrujemy się nad treścią a nie formą- szkoda, bo niektóre sceny, zwłaszcza gdy Allan coś podgląda, są niesamowicie nakręcone. Ale wracając do fabuły- mamy do czynienia z całą gamą postaci, jak chociażby rewelacyjna hipochondryczka Didde,...
