Pierwsza połowa jest dosyć OK, gdyby nie fakt, że naprawdę niewiele się w niej dzieje... bohaterka, która zapędza się do lasu celem odnalezienia swojej siostry bliźniaczki jest dosyć wiarygodna. Moim zdaniem Natalie Dormer (którą do tej pory znałem tylko z "Game of Thrones") odegrała ją całkiem nieźle. Ale uczciwie trzeba też powiedzieć, że jej postać nie wymagała tu nie wiadomo jakiego aktorstwa. Temat sióstr bliźniaczek został potraktowany w dosyć błahy sposób stając się tylko pretekstem do fabuły filmu.

Las wygląda ładnie, ale... cóż, wygląda jak zwykły las i nie widać w nim dosłownie nic złowrogiego. Ale może właśnie taki był zamysł - niby zwykły las, a potrafi człowiekowi zamieszać w głowie? Niemniej, natura wygląda w tym filmie po prostu ładnie.

Jeśli chodzi o poziom strachu, to moim zdaniem, nie ma go tu za wiele. Najlepsza była chyba ta blada Azjatka, która pojawiła się parę razy i dodała trochę psychodelicznego nastroju. Poza tym, to las niby miesza bohaterce w głowie, ale nie do końca w przekonujący sposób - przynajmniej jak dla mnie brakuje tu żywszych scen, prawdziwego napięcia. Zakończenie jest niezłe (sam lubię pesymistyczne zakończenia), ale tylko niezłe. Po półtorej godziny mało ciekawej akcji musiałoby się wydarzyć coś znacznie większego i odkrywczego, żebym zmienił swoją opinię na temat tego filmu.

Moja ocena: 4/10.