Zhang Yimou nie tyle jest uznawany za jednego z najbardziej popularnych i zarazem najbardziej represjonowanych reżyserów chińskiego kina, co zdążył niejednokrotnie wykazać się różnorodnością stylów i gatunków tworzonych dzieł. Choć współcześnie rozpoznaje się go jako autora nowoczesnej formuły filmów sztuk walki i blockbusterów, rozpoczął karierę jako twórca filmów równie subtelnych, co dopracowanych estetycznie, co wynika z uzyskanego przezeń wykształcenia operatorskiego. Nie bez znaczenia jest też fakt pochodzenia z rodziny represjonowanej przez rząd z przyczyn politycznych – jego ojciec był oficerem z armii wrogiej Mao Zedongowi, zaś starszy brat zmuszony był do ucieczki z kraju z powodu oskarżeń o działalność szpiegowską. Rewolucja kulturalna odcisnęła na rodzinie Zhangów piętno, przepędzając ich na wieś i zmuszając do najgorszych robót. Mimo trudnej sytuacji życiowej Zhang Yimou zachował optymizm i przez lata dążył do uzyskania właściwego wykształcenia i rozpoczęcia działalności filmowej. „Ju Dou”, mająca premierę w 1990 roku, jest jednym z najwcześniejszych i zarazem najbardziej politycznych filmów tego autora, odtąd będącego jednym z czołowych przedstawicieli tzw. 5 generacji – pokolenia chińskich reżyserów doświadczonych gwałtownymi przemianami społeczno-kulturowymi na skutek rewolucji kulturalnej. Sam film jest trzecim w karierze autora i jednocześnie drugim w tzw. „czerwonej trylogii” (wraz ze wcześniejszym „Czerwonym sorgo” i późniejszym „Zawieście czerwone latarnie”). Mimo pierwszej w historii kraju nominacji do Oscara obraz ten szybko został zakazany w Chinach i niemal został wycofany z zagranicznych festiwali. Przyczyną takiej reakcji władz były subtelne, lecz zauważalne podteksty antykomunistyczne, misternie skryte pod pozorem krytyki przedwojennego tradycjonalizmu. więcej