http://www.ksiazeizebrak.pl/node/1445

"Konstanty Kurczek nie przestaje kochać. „Jego wielka miłość” to Napoleon, to Ludwika, to
syn, to on sam wreszcie. On sam – uwikłany w siebie, zagłębiony, zagubiony wśród
antypodów codzienności – pogrążony w ambicji zaspokajania zawłaszczającej go sobie
całkowicie obsesji. Obsesji potęgi, siły, władzy. Obsesji niepozwalającej mu na bycie teraz,
obsesji wszechogarniającej, zmuszającej do nieprzerwanego trwania. Obezwładniony
żądzą nadmiernych aspiracji, nic nie może na siebie poradzić. Taki już jest – „mały, szary,
tchórzliwy”. I silny. Zawłaszcza się całkowicie dla ambicji bycia nad. Nad kim? Nad sobą.
Tylko nad sobą."