Konstanty Kurczek (Stefan Jaracz) jest starym, niespełnionym aktorem,  zmuszonym przed laty, po bankructwie teatru, w którym grał, podjąć pracę suflera. W teatrze jest obiektem żartów i drwin. Zapomnienie od bolesnej rzeczywistości znajduje w swej wielkiej pasji - 'miłości' do cesarza Napoleona. Bibeloty poświęcone wielkiemu Francuzowi wypełniają całe mieszkanie Kurczka. Gdy dowiaduje się o romansie swojej młodej żony Ludwiki (Lena Żelichowska) z aktorem Grywiczem (Tadeusz Olsza), udaje się do jego mieszkania, błagając go o zerwanie tego związku. W trakcie burzliwej sprzeczki pada strzał i Grywicz, śmiertelnie postrzelony, ginie. Dyrektor teatru (Zygmunt Chmielewski) powierza Kurczkowi rolę Napoleona w przygotowywanym wcześniej przedstawieniu, którą to rolę miał grać Grywicz. Dla Kurczka jest to rola życia, odnosi ogromny sukces a przedstawienie cieszy się niesłabnącym powodzeniem. Jednak w aktorze, po spotkaniu z matką Grywicza (Tekla Trapszo), następuje przełom. Targany uczuciem winy z powodu śmierci jej syna, popada w obłęd...

Kurczek, były aktor, pracuje jako sufler. Jest zgorzkniały. Marzy o zagraniu roli Napoleona, którego uważa za symbol nadludzkiej potęgi i siły. Poznaje Ludwikę, z którą się żeni. Przyłapuje żonę na zdradzie z amantem teatralnym Grywiczem. Dowiaduje się również, że Grywicz ma zagrać w przygotowywanej sztuce rolę Napoleona. Nocą przychodzi do niego, żądając, aby zwrócił mu żonę. Zostaje wyśmiany. Zabija Grywicza, pozorując jego samobójstwo. Kurczek, dzięki powstałej sytuacji, gra rolę Napoleona. Odnosi niebywały sukces. Dręczony wyrzutami sumienia, zapomina tekst i zrywa przedstawienie. Rozpija się. W końcu wraca do teatru i umiera na pustej scenie.